حکیم الهی قمشه‌ای‌: تفاوت میان نسخه‌ها

|امضا                  =

}}

==زندگینامه==

حکیم، ادیب، عارف، شاعر و مترجم نامور حضرت آیة اللّه محی الدّین میرزا مهدی الهی قمشه‌ای در سال 1283 ه. ش. در «قُمشه» از توابع اصفهان متولد شد. پدرانش از سادات بحرین بودند که در زمان نادر شاه به ایران آمده و در قمشه سکونت گزیدند. دروس مقدماتی را در زادگاه خود فرا گرفت و سپس راهی اصفهان و بعد مشهد گردید و به تحصیل و تکمیل دانش پرداخت و پس از سپری کردن دوران تحصیل به تهران آمد و به عنوان استاد دانشگاه الهیات به تدریس فلسفه و دیگر علوم اسلامی پرداخت و در کنار تدریس و تهذیب نفوس و تربیت شاگردان به تدوین آثار ارزشمند علمی پرداخت و سرانجام در 25 اردیبهشت سال 1352 شمسی مطابق با 12 ربیع الثانی 1393 قمری در حالی که به کار علمی و تحقیق مشغول بود از دنیا رحلت فرمود.

{{ب| کشته‌ی حق هستی مطلق شود|نیست فنا باقی بالحق شود <ref>نغمه‌ی حسینی؛ ص 37.</ref> }}

{{پایان شعر}}

===کربلا کجاست===

{{شعر}}

{{ب| هر که سر انداخت در این آستان‌|گشت سرافراز به هر دو جهان <ref>همان؛ ص 76.</ref> }}

{{ب| خیمه زد آن شاه چو در کربلا|با همه اصحاب و سپاه ولا }}

{{پایان شعر}}

{{شعر}}

{{ب| تا دهم از غصّه به محشر نجات‌|امّت پیغمبر ختمی صفات <ref>همان؛ ص 129- 130.</ref> }}

{{پایان شعر}}

{{شعر}}

{{ب| آن گُرُه سنگدل دوزخی‌|وه که ندادند به وی پاسخی <ref> همان؛ ص 132.</ref> }}

{{پایان شعر}}

{{شعر}}

{{ب| خیل ستم سوی حرم تاختند|غارتیان ولوله انداختند }}

{{ب| گر قلم این سوی عنان کش زند|بر دو جهان نقش وی آتش زند <ref>همان؛ ص 134.</ref> }}

===خطبه‌ی امام سجّاد===

{{شعر}}

{{ب| گوش بدان شاه نکرد آن شریر|بود ز بس غَرّه به تاج و سریر }}  

{{ب| سبط رسولم، شرف عالمم‌|نسل علی فخر بنی آدمم}}

{{پایان شعر}}

{{ب| زمزم عشقم به صفا محفلم‌|سرّ منایم، عرفات دلم }}

{{پایان شعر}}

{{ب| روح القدس محرم اجلال من‌|بوسه زنان بر حجر خال من }}

{{پایان شعر}}

{{ب| مهر من است آیت مهر خدا|قهر من است آتش قهر خدا }}

{{پایان شعر}}

{{ب| طائر قدسم ملک رحمتم‌|هر دو جهان زیر پر همّتم }}

{{پایان شعر}}

{{ب| خارجی‌ام خواند یزید از عناد|دین منم ای مردم بی‌دین و داد }}

{{پایان شعر}}

{{ب| از غم او قلب ملائک شکست‌|نظم جهان رشته‌ی ایمان گسست }}

{{پایان شعر}}

{{ب| آن که سرش رفت به شهر و دیار|بر سر نی در کف قوم شرار }}

{{پایان شعر}}

{{ب| آن که غمش شعله بر افلاک زد|داغ ابد بر جگر خاک زد }}

{{پایان شعر}}

{{ب| گشت شهید آن شه قدسی صفات‌|تشنه‌لب اندر لب شطّ فرات }}

{{پایان شعر}}

{{شعر}}

{{ب| گر نشناسید منم در جهان|شیر خدا صید شما روبهان }}

{{ب| بر سر ما تیغ جفا آختند|آل رسولیم که نشناختند <ref> کوچه مهر؛ ص 69- 74.</ref> }}

{{پایان شعر}}

==پی نوشت==

[[رده:شاعران فارسی زبان]]

[[رده:شاعران متأخر]]