نیر تبریزى: تفاوت میان نسخه‌ها

'''نیر تبریزی''' (زاده 1248 ه.ق در تبریز- درگذشته 1312 ه.ق در تبریز) از شعراى توانمند و پرآوازه آیینى در سده اخیر به شمار بود.

میرزا محمدتقى<ref>نیر.</ref> فرزند ملّا محمّد تبریزی، معروف به «حجة الاسلام» و متخلّص به «نیّر» از علمای شیخیه در آذربایجان و از دانشمندان قرن چهاردهم آذربایجان بود. وی تحصیل فقه و حکمت را نزد پدرش که از مراجع شیخیه بود آغاز کرد و سپس در سن 22 سالگی برای تکمیل تحصیلات خود به نجف رفت، و در آنجا از محاضر استادان و مشایخ آن سامان استفاضه کرده و سپس به تبریز بازگشت و تا آخر عمر در آن شهر به خدمات دینی و روحانی پرداخت. میرزا محمدتقی از علماى بزرگ تبریز به شمار مى‌رفت و در زمانۀ خود به اقامۀ نماز جمعه و جماعت مى‌پرداخت و از مقبولیت مردمى برخوردار بود و در محضر او ادبا و فضلا حاضر مى‌شدند. وى علاوه بر اینکه در شعر و ادب عربى و فارسى و نیز فقه و اصول و حکمت و نجوم از سرآمدان زمانۀ خود بود و به سه زبان فارسى، عربى و ترکى در قالب‌هاى مختلف شعر مى‌سرود، در انواع خط -خصوصا خط شکسته نستعلیق- نیز استادى بنام بود<ref>نیر با دست چپ به مهارت و توانایى دست راست خط مى‌نوشت.</ref>

نیّر تبریزى اشراف کاملى به دواوین شعرى اساتید سخن داشت و احاطۀ او به متون منظوم فارسى از وى شاعرى توانا و سخنورى آگاه و بصیر ساخته بود. وى در سبک عراقى طبع‌آزمایى مى‌کرد و به سعدى و حافظ عشق مى‌ورزید و به استقبال غزلیات آنان مى‌رفت. در غزل‌سرایى و مرثیه‌گویى استاد بود و آثار پرشورى که از او به یادگار مانده، شاهد صادقى بر اثبات این مدعا است. اشعار آیینى نیّر تبریزى در زمرۀ بهترین آثار مذهبى در یکصد سالۀ اخیر است و ترکیب‌بند عاشورایى او از زمان خود شاعر تاکنون ورد زبان‌ها است و از شور و حال خاصى برخورد است.