۳٬۴۸۸
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۸۵: | خط ۸۵: | ||
{{ب| مقتول اشک و کشتۀ افغان، شهید شین | نور و سرور چشم و دل فاطمه، حسین }} | {{ب| مقتول اشک و کشتۀ افغان، شهید شین | نور و سرور چشم و دل فاطمه، حسین }} | ||
{{پایان شعر}}'''بند دوم'''{{شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
'''بند دوم'''{{شعر}} | |||
{{ب| از خانمان فتادۀ بیداد کربلا | کِش رفته خانمان همه بر بادِ کربلا }} | {{ب| از خانمان فتادۀ بیداد کربلا | کِش رفته خانمان همه بر بادِ کربلا }} | ||
خط ۱۰۰: | خط ۱۰۱: | ||
{{ب| در ماتم حسین على، مىرسد مدام | بر گوش چرخ ناله و فریاد کربلا }} | {{ب| در ماتم حسین على، مىرسد مدام | بر گوش چرخ ناله و فریاد کربلا }} | ||
{{ب| داد از دمى که | {{ب| داد از دمى که بی کس و بى دادرس بماند | شاه شهید، کشتۀ بیداد کربلا }} | ||
{{ب| بر خاک، رخ نهاد و به دل داغ آب داشت | پرشعله، آتش دلش از باد کربلا }} | {{ب| بر خاک، رخ نهاد و به دل داغ آب داشت | پرشعله، آتش دلش از باد کربلا }} | ||
خط ۱۱۱: | خط ۱۱۲: | ||
{{ب| آن دم کشید دست قضا رخت نیلگون | بر روى این فراشته نُه حجلۀ نگون }} | {{ب| آن دم کشید دست قضا رخت نیلگون | بر روى این فراشته نُه حجلۀ نگون }} | ||
{{پایان شعر}}'''بند سوم'''{{شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
'''بند سوم'''{{شعر}} | |||
{{ب| روز الست، چون که به میخانۀ قضا | پر کرد دست قدرت حق، جامى از بلا }} | {{ب| روز الست، چون که به میخانۀ قضا | پر کرد دست قدرت حق، جامى از بلا }} | ||
خط ۱۴۳: | خط ۱۴۵: | ||
{{ب| پس این حدیث از پى حجت بیان نمود | ز آن سان که خون ز غصه دل آسمان نمود }} | {{ب| پس این حدیث از پى حجت بیان نمود | ز آن سان که خون ز غصه دل آسمان نمود }} | ||
{{پایان شعر}}'''بند پنجم'''{{شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
'''بند پنجم'''{{شعر}} | |||
{{ب| کآخر من اى گروه! نه سبط پیمبرم؟ | آخر نه پارۀ تن زهراى اطهرم؟ }} | {{ب| کآخر من اى گروه! نه سبط پیمبرم؟ | آخر نه پارۀ تن زهراى اطهرم؟ }} | ||
خط ۱۷۰: | خط ۱۷۳: | ||
{{ب| چون گفت و ز آن گروه جوابش کسى نداد | نالید کاى فلک! از جفایت فغان و داد }} | {{ب| چون گفت و ز آن گروه جوابش کسى نداد | نالید کاى فلک! از جفایت فغان و داد }} | ||
{{پایان شعر}}'''بند ششم'''{{شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
'''بند ششم'''{{شعر}} | |||
{{ب| ز اصحاب دین نماند چو کس گرد شاه دین | دادند سر به پاى وى و، جان به راه دین }} | {{ب| ز اصحاب دین نماند چو کس گرد شاه دین | دادند سر به پاى وى و، جان به راه دین }} | ||
خط ۱۹۷: | خط ۲۰۱: | ||
{{ب| و آن گه پى تسلى دل، با فغان و آه | از خیمهگاه کرد گذارى به قتلگاه }} | {{ب| و آن گه پى تسلى دل، با فغان و آه | از خیمهگاه کرد گذارى به قتلگاه }} | ||
{{پایان شعر}}'''بندهفتم'''{{شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
'''بندهفتم'''{{شعر}} | |||
{{ب| بر قتلگه چو شاه شهیدان نظر گشود | سیلاب خون به جاى سرشک از بصر گشود }} | {{ب| بر قتلگه چو شاه شهیدان نظر گشود | سیلاب خون به جاى سرشک از بصر گشود }} | ||
خط ۲۲۳: | خط ۲۲۸: | ||
{{ب| بگریست آن قدر که جانش توان نماند | ناچار سوى لشکر اعدا کُمَیت <ref>اسب.</ref> راند }} | {{ب| بگریست آن قدر که جانش توان نماند | ناچار سوى لشکر اعدا کُمَیت <ref>اسب.</ref> راند }} | ||
{{پایان شعر}}'''بند هشتم'''{{شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
'''بند هشتم'''{{شعر}} | |||
{{ب| چون در برش چو چشم زره، سینه تنگ شد | بگشا دوست و، تیغ کشید و، به جنگ شد }} | {{ب| چون در برش چو چشم زره، سینه تنگ شد | بگشا دوست و، تیغ کشید و، به جنگ شد }} | ||
خط ۲۴۹: | خط ۲۵۵: | ||
{{ب| بنهاد روى صدق به خاک هواى دوست | یعنى: گذاشت سر ز ارادت به پاى دوست }} | {{ب| بنهاد روى صدق به خاک هواى دوست | یعنى: گذاشت سر ز ارادت به پاى دوست }} | ||
{{پایان شعر}}'''بند نهم'''{{شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
'''بند نهم'''{{شعر}} | |||
{{ب| سلطان دین به روى زمین چون ز زین فتاد | گفتى که نه سپهر به روى زمین فتاد }} | {{ب| سلطان دین به روى زمین چون ز زین فتاد | گفتى که نه سپهر به روى زمین فتاد }} | ||
خط ۲۷۴: | خط ۲۸۱: | ||
{{ب| آه از دمى که غارت و سوزاندن خیام | آتش صفت به خاطر اصحاب کین فتاد }} | {{ب| آه از دمى که غارت و سوزاندن خیام | آتش صفت به خاطر اصحاب کین فتاد }} | ||
{{ب| کردند ناگهان همه آن سنگدل سپاه | از راه | {{ب| کردند ناگهان همه آن سنگدل سپاه | از راه بی حیایى، رو سوى خیمهگاه }} | ||
{{پایان شعر}}'''بند دهم'''{{شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
'''بند دهم'''{{شعر}} | |||
{{ب| آتش چو بر خیام امام زمان زدند | آتش ز سوز، بر دل هفت آسمان زدند }} | {{ب| آتش چو بر خیام امام زمان زدند | آتش ز سوز، بر دل هفت آسمان زدند }} | ||
{{ب| آن خیمهاى که بال ملک سایبان بُدش | از دود آن به فرق ملک سایبان زدند }} | {{ب| آن خیمهاى که بال ملک سایبان بُدش | از دود آن به فرق ملک سایبان زدند }} | ||
{{ب| آن خیمهاى که رشتۀ | {{ب| آن خیمهاى که رشتۀ جانها بُدش طناب | آتش زدند و شعله به جان جهان زدند }} | ||
{{ب| دار الامان دین نبى بود و، آن گروه | آتش ز راه کفر به دار الامان زدند }} | {{ب| دار الامان دین نبى بود و، آن گروه | آتش ز راه کفر به دار الامان زدند }} | ||
خط ۳۰۱: | خط ۳۰۹: | ||
{{ب| کردند رو به کوفه پس آن گه ز کربلا | منزل: بلا و، توشه: بلا و سفر: بلا! }} | {{ب| کردند رو به کوفه پس آن گه ز کربلا | منزل: بلا و، توشه: بلا و سفر: بلا! }} | ||
{{پایان شعر}}'''بند یازدهم'''{{شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
'''بند یازدهم'''{{شعر}} | |||
{{ب| بر قتلگه چو آل نبى را فتاد راه | از دود آه، شد چو شب تیره قتلگاه }} | {{ب| بر قتلگه چو آل نبى را فتاد راه | از دود آه، شد چو شب تیره قتلگاه }} | ||
خط ۳۲۴: | خط ۳۳۳: | ||
{{ب| زینب، به جستجوى برادر به هرطرف | گشتى میانۀ شهدا گرد قتلگاه }} | {{ب| زینب، به جستجوى برادر به هرطرف | گشتى میانۀ شهدا گرد قتلگاه }} | ||
{{ب| ناگه فکند دیده به جسم امام دین | از سوز برکشید ز دل بانگ | {{ب| ناگه فکند دیده به جسم امام دین | از سوز برکشید ز دل بانگ «وا اخاه»! }} | ||
{{ب| پس دیده در عزاى برادر پرآب کرد | رو در مدینه، سوى پیمبر خطاب کرد }} | {{ب| پس دیده در عزاى برادر پرآب کرد | رو در مدینه، سوى پیمبر خطاب کرد }} | ||
{{پایان شعر}}'''بند دوازدهم'''{{شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
'''بند دوازدهم'''{{شعر}} | |||
{{ب| کاین سر نهاده در ره جانان، حسین توست | بگذشته در هواى وى از جان، حسین توست }} | {{ب| کاین سر نهاده در ره جانان، حسین توست | بگذشته در هواى وى از جان، حسین توست }} | ||
خط ۳۵۱: | خط ۳۶۱: | ||
{{ب| این کشتۀ مِناى شهادت، که چون ذبیح | گشته شهید در ره یزدان، حسین توست }} | {{ب| این کشتۀ مِناى شهادت، که چون ذبیح | گشته شهید در ره یزدان، حسین توست }} | ||
{{ب| این آفتاب دین تو، | {{ب| این آفتاب دین تو، کانک چو آفتاب | مانده تنش برهنه و عریان، حسین توست }} | ||
{{ب| چون درد دل، حدیث دمى با رسول کرد | پس روى در بقیع به سوى بتول کرد }} | {{ب| چون درد دل، حدیث دمى با رسول کرد | پس روى در بقیع به سوى بتول کرد }} | ||
{{پایان شعر}}'''بند سیزدهم'''{{شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
'''بند سیزدهم'''{{شعر}} | |||
{{ب| کاى مادر یگانه! دمى به سوى ما نگر | پروردگان خویش، به غم مبتلا نگر }} | {{ب| کاى مادر یگانه! دمى به سوى ما نگر | پروردگان خویش، به غم مبتلا نگر }} | ||
خط ۳۸۰: | خط ۳۹۱: | ||
{{ب| یا بضعة الرسول! ز ابن زیاد داد! | ز کینه، خاک هستى ما را به باد داد }} | {{ب| یا بضعة الرسول! ز ابن زیاد داد! | ز کینه، خاک هستى ما را به باد داد }} | ||
{{پایان شعر}}'''بند چهاردهم'''{{شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
{{ب| | '''بند چهاردهم'''{{شعر}} | ||
{{ب| «آشوب»! دم ز ماه محرم چه مىزنى؟! | از ماتم حسین على، دم چه مىزنى؟! }} | |||
{{ب| شرح از درون خسته پیاپى چه مىدهى؟ | دم از دل شکسته دمادم، چه مىزنى؟! }} | {{ب| شرح از درون خسته پیاپى چه مىدهى؟ | دم از دل شکسته دمادم، چه مىزنى؟! }} | ||
خط ۴۰۵: | خط ۴۱۷: | ||
{{ب| تاب و توان حیدر و زهرا چه مىبرى؟ | آتش به جان سید خاتم چه مىزنى؟! }} | {{ب| تاب و توان حیدر و زهرا چه مىبرى؟ | آتش به جان سید خاتم چه مىزنى؟! }} | ||
{{ب| بس کن! که زین مقال، دل قدسیان تپید | خوناب دل ز دیدۀ کرّوبیان چکید <ref>''تذکرۀ مدینة الادب''، محمد على مصاحبى نائینى(عبرت)، تهران، کتابخانه و موزه و مرکز اسناد مجلس شوراى اسلامى، چاپ اول، سال 1376، ج اول، ص 204 تا 207.</ref> }} | {{ب| بس کن! که زین مقال، دل قدسیان تپید | خوناب دل ز دیدۀ کرّوبیان چکید <ref>''تذکرۀ مدینة الادب''، محمد على مصاحبى نائینى (عبرت)، تهران، کتابخانه و موزه و مرکز اسناد مجلس شوراى اسلامى، چاپ اول، سال 1376، ج اول، ص 204 تا 207.</ref> }} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
ویرایش