روشن اردستانى اصفهانى: تفاوت میان نسخه‌ها

پرش به ناوبری پرش به جستجو
۳٬۶۹۲ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱ سپتامبر ۲۰۱۹
خط ۵۷: خط ۵۷:
روشن اردستانى، شیوۀ بیانى خود را وامدار سبک عراقى است. جاذبه‌هاى شعرى روشن اردستانى به حدى است که خواص اهل ادب با چشم احترام به وى مى‌نگرند و شیفتگان ادب عاشورا نیز از دیرباز با اشعار پرشور و بلند عاشورایى او ارتباطى تنگاتنگ دارند. او علاوه بر اشعار بلند آیینى که در مناقب حضرات معصومین (ع) دارد، آثار او در قلمرو شعر عاشورا از بهترین و پرشورترین آثار ماتمى در زبان فارسى به شمار مى‌رود. ترکیب 27 بندى او در مراثى سالار شهیدان و شهداى کربلا که هر بند آن داراى یازده بیت است در شمار شیواترین و موفق‌ترین ترکیب‌بندهاى عاشورایى است، علاوه بر آن ترکیب‌بند ماتمى دیگرى دارد در 13 بند به استقبال از محتشم کاشانى و چند قصیده و مثنوى عاشورایى دیگر که هر کدام از منزلت ادبى خاصى برخوردارند.
روشن اردستانى، شیوۀ بیانى خود را وامدار سبک عراقى است. جاذبه‌هاى شعرى روشن اردستانى به حدى است که خواص اهل ادب با چشم احترام به وى مى‌نگرند و شیفتگان ادب عاشورا نیز از دیرباز با اشعار پرشور و بلند عاشورایى او ارتباطى تنگاتنگ دارند. او علاوه بر اشعار بلند آیینى که در مناقب حضرات معصومین (ع) دارد، آثار او در قلمرو شعر عاشورا از بهترین و پرشورترین آثار ماتمى در زبان فارسى به شمار مى‌رود. ترکیب 27 بندى او در مراثى سالار شهیدان و شهداى کربلا که هر بند آن داراى یازده بیت است در شمار شیواترین و موفق‌ترین ترکیب‌بندهاى عاشورایى است، علاوه بر آن ترکیب‌بند ماتمى دیگرى دارد در 13 بند به استقبال از محتشم کاشانى و چند قصیده و مثنوى عاشورایى دیگر که هر کدام از منزلت ادبى خاصى برخوردارند.


=== برگزیدۀ اشعار ===
===برگزیدۀ اشعار===
{{شعر}}
{{شعر}}


خط ۷۸: خط ۷۸:
{{ب| من و «روشن» اگر از خویش نرسیتم، ولى | دست در دامن آن کس که ز خود رست زدیم <ref>همان، ص 6.</ref> }}
{{ب| من و «روشن» اگر از خویش نرسیتم، ولى | دست در دامن آن کس که ز خود رست زدیم <ref>همان، ص 6.</ref> }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}


{{شعر}}
{{شعر}}
خط ۱۱۲: خط ۱۱۴:
{{ب| دارد امید آن‌که رهاند ز فیض عام | از تنگناى دوزخ و سوزنده آذرش <ref>همان، ص 519 تا 523.</ref> }}
{{ب| دارد امید آن‌که رهاند ز فیض عام | از تنگناى دوزخ و سوزنده آذرش <ref>همان، ص 519 تا 523.</ref> }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
{| class="" style="margin: 0 auto; "
| class="b" |<span class="beyt"> شاهى که برگزیده ز کونین داورش </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt"> بر صدر قدر کرده به عزت مصدّرش </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> در عهد مهد، خدمت او کرده جبرئیل </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt"> پرورده در کنار به حرمت پیمبرش </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> بیرون ز درک و وهم و گمان است طینتش </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt"> خارج ز بحر کون و مکان است گوهرش </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> فردوس، قلعه‌اى است ز شاداب گلشنش </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt"> کونین، بقعه‌اى است ز آباد کشورش </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> بحرى است جاه او، که بود عرش ساحلش </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt"> فلکى است قدر او، که بود چرخ لنگرش </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> فرسوده قبه‌اى بود از خرگه جلال </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt"> این گوى تابناک منیر مدوّرش </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> در بدو آفرینش عالم که امر کن </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt"> مى‌بست نقش گنبد نه توى اخضرش </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> دست قضا به خامۀ قدرت نوشته بود </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt"> توقیع «سید الشهدایى» به محضرش </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> پیوسته مى‌کشید در آغوش، احمدش </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt"> همواره مى‌مکید لب روح‌پرورش </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> مى‌گفت: از من است حسین و، من از حسین </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt"> مى‌داد بوسه بر لب و دندان، مکررش </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> هر روزه بهر کسب شرف، قدسیان عرش </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt"> گردند گرد قبه به سان کبوترش </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> خواندند از براى هدایت به سوى خویش </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt"> گمراه کوفیان ستمکار ابترش </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> در رفتن به کوفه، نمودند ناگزیر </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt"> از نامه‌هاى محکم بیحد و بیمرش </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> آورد از مدینه چو رو در دیارشان </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt"> بستند راه رجعت و، خستند خاطرش! </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> جوید به هردو کون، توسل به آن جناب </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt"> «روشن» که هست نامه ز قطران سیه‌ترش </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> دارد امید آن‌که رهاند ز فیض عام </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt"> از تنگناى دوزخ و سوزنده آذرش <ref>همان، ص 519 تا 523.</ref> </span>
|}


'''پنجمین بند از ترکیب 27 بندى او'''
'''پنجمین بند از ترکیب 27 بندى او'''
خط ۱۳۹: خط ۲۰۷:
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}


9
'''9'''
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب| بستند چون به سرور دین رهگذارها | کافر پیادگان و، ستمگر سوارها }}
{{ب| بستند چون به سرور دین رهگذارها | کافر پیادگان و، ستمگر سوارها }}
خط ۲۴۰: خط ۳۰۸:
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}


21
'''21'''
{{شعر}}
{{شعر}}


خط ۳۸۳: خط ۴۵۱:


==پی‌نوشت==
==پی‌نوشت==
[[رده:افراد]]
[[رده:در سده‌های نخستین]]
[[رده:مؤلفین]]
[[رده:شاعران]]
[[رده:شاعران]]
<references />
<references />
[[رده:شاعران قرن سیزدهم]]
[[رده:شاعران فارسی زبان]]
[[رده:شاعران ایرانی]]
[[رده:شاعران عاشورایی]]
۳٬۴۸۸

ویرایش

منوی ناوبری