حاج شیخ على تهرانى: تفاوت میان نسخه‌ها

| ملیت                  =

| والدین                =شیخ عبد الحسین تهرانى معروف به شیخ العراقین

|استاد                  =

آقا شیخ على شیخ العراقین فرزند آقا شیخ عبد الحسین شیخ العراقین -رضوان اللّه علیهما- که یکى از علماى رشید اوایل زمان ناصرالدین شاه قاجار است و حدود 130 سال قبل کتاب لهوف را با اشعارى بسیار عارفانه و ادیبانه و شورانگیز به رشته نظم درکشیده است و علت این اقدام این است که آقا شیخ على شبى پدر بزرگوارش را در خواب دید از اوضاع عالم آخرت پرسید. پدر به فرزند گفت: این طبقه شعرا و مدّاحین مخصوصا مرثیه‌سرایان، اینجا وضعشان خوب است و مقامشان عالى و من اینجا خازن اشعار این طبقه هستم، بکوش تا خود را در شمار این دسته درآورى. آقا شیخ على که تا آن زمان شعرى نسروده بود و چون لهوف را از لحاظ اعتبار و شخصیت مولّف معتبر مى‌دانست آن را حدود سه هزار شعر به رشته نظم درآورد و الحق بسیار شیرین و ملیح سرود و آن را معراج المحّبة نامید.</ref>.  

{{ب| نشینید این زمان بر پشت باره | شوید این دم سوى جنّت سواره... }}

{{ب| سپر از حمزه و تیغ از پدر داشت | کُلَه‌خود از رسول تاجور داشت <ref>همان،ص 40 و 41.</ref> }}

{{ب| چو بگذشتند شیران حجازى | على <ref>مراد وجود مبارک حضرت على اکبر(ع)است.</ref> را شد هواى تیغ‌بازى }}  

{{ب| تمنا دارم اى سلطان پیروز | که آل اللّه را باشم قلاوز <ref>به فتح اول و ضم حرف واو،لفظى ترکى است به معناى رهبر و مقدمه لشکر و قلاوزى به معناى رهبرى آمده است. در برخى از کتب این کلمه به ضم قاف و کسر حرف واو ضبط شده ولى در اینجا به خاطر همانندى حروف کلمات قافیه باید آن را به فتح اول و ضم حرف واو تلفظ کرد.</ref> }}

{{ب| چو رخصت یافت از آن شاه ذى جود | روان شد سوى خرگه بهر بدرود... }}

{{ب| شه عشاق خلاق محاسن | به کف بگرفت آن نیکومحاسن }}

{{ب| به آه و ناله گفت اى داور من | سوى میدان کین شد اکبر من... }}

{{ب| گمان کردند قوم کینه‌پرور | که باشد این مجاهد خود پیمبر... }}

{{ب| توانایى شدش بر تن دوباره | سوى میدان کین افکند باره <ref>همان،ص 63 تا 65.</ref> }}

{{ب| جواب ساقى لب‌تشنگان را | ندانم چون ندارم آب زبان را... }}

{{ب| تو گفتى کربلا دشت حنین است | على:عباس و پیغمبر:حسین است }}

{{ب| ز جا شد کنده آن انبوه لشکر | نه سر پیدا ز پا نه پاى از سر... }}

{{ب| به سوى آب شد سقاى محشر | به رزم اندر بدى سبط پیمبر... }}

{{ب| به سر سوداى وصل عشق مى‌یافت | عنان عشق سوى عشق مى‌تافت <ref>همان،ص 73 و 74.</ref> }}

 

*[[کاروان شعر عاشورا|محمد علی مجاهدی، کاروان شعر عاشورا،زمزم هدایت، ج1، ص 446-450.]]