غصن الرسول، الحسین بن علی

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
غصن الرسول، الحسین بن علی

ناشر مؤسسة المعارف
محل نشر بیروت
تاریخ نشر 1401
تعداد صفحات 319
قطع وزیری

غصن الرسول، الحسین بن علی کتابی است درباره‌ی زندگی و قیام امام حسین (ع) و بزرگداشت مقام ایشان که توسط فؤاد علیرضا نوشته شده و مقدمهٔ آن را محمّد بن فتح الله بدران انجام داده است.

درباره‌ کتاب[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پژوهشی است توصیفی-تحلیلی دربارهٔ زندگی و قیام امام حسین (ع) و در بزرگداشت مقام او، نویسندهٔ کتاب از دانشوران اهل سنت است و در این کتاب علاوه بر منابع ایشان، از منابع شیعیان نیز استفاده کرده. وی کوشیده است گزارشی جامع از همهٔ دوران زندگی امام به دست دهد و در این هدف، تقریباً توفیق یافته است. در ضمن کتاب، انتقاد از معاویه و یزید ملاحظه می‌شود، اما مطلبی که از قلم افتاده، بحث دربارهٔ علل قیام امام حسین است. همان‌گونه که در مقدمهٔ محمّد بدران به این نقص کتاب اشاره و از نویسنده خواسته شده است که در چاپ دوم آن را تدارک کند.

چکیده کتاب[ویرایش | ویرایش مبدأ]

برخی مطالب کتاب بدین شرح است: نسب امام حسین، ویژگی‌های آن حضرت، زندگی آن حضرت در دوران خلفا، معاویه و بیعت یزید، قیام امام، کشته شدن مسلم بن عقیل، رخدادهای در کربلا و شهادت امام و یارانش، سخنان امام، اصحاب و خانوادهٔ شهید امام قیام توابین، انقلاب مدینه، روایات آن حضرت از جدّش، دانش آن حضرت، ارتباط صوفیه با آن حضرت، احادیث در بزرگداشت آن حضرت.


در لابلای کتاب نکاتی یافت می‌شود که در ذیل به بعضی از آن‌ها اشاره می‌کنیم: در مقدمهٔ محمّد بدران می‌خوانیم که ثابت نشده است یزید فرمان قتل امام حسین را داد (ص 11). وی همچنین می‌گوید: شیعیان، امام حسین را کشتند، اما سپس پشیمان شدند و مراسم عزاداری برای او برپا کردند (ص 12). نویسنده ضمن نقل اخباری که دلالت دارد پس از شهادت امام حسین (ع) دگرگونی‌هایی در جهان آفرینش رخ داد، از ابن کثیر در البدایة و النّهایة نقل کرده که این اخبار، مجعول است (ص 192). از دیگر مطالب کتاب، گزارش اخبار گوناگون دربارهٔ محل دفن سر امام حسین است (ص 229-239).

در پایان کتاب، ضمن نقل کراماتی منسوب به امام حسین، به مجعول بودن آن‌ها تصریح و گفته شده آن حضرت برتر از آن است که این کرامات بر مقام او بیفزاید (ص 302-303).

منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  • کتابشناسی تاریخی امام حسین علیه‌السلام، محمد اسفندیاری، ص 174-175.