خار مغیلان

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو

خار مغیلان خار درخت «ام غیلان» یا «ام غیلان» درخت خاردارى است که در بادیه مى‌روید که گاهى به اندازۀ درخت سیب یا کوچکتر مى‌شود.[۱]

خار مغیلان در مرثیه‌ها[ویرایش | ویرایش مبدأ]

در مرثیه‌ها چنین گفته مى‌شود که پس از شهادت امام حسین(ع) و حملۀ دشمن به خیمه‌ها و به آتش کشیدن آنها، کودکان آوارۀ دشت و بیابان شدند و دو کودک در بیابان، دور از جمع اهل بیت، گم شدند و شب زیر خار مغیلان پناه گرفتند و جان باختند.[۲] در منابع معتبر تاریخى چنین چیزى نیامده است.

منبع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. لغت‌نامه،دهخدا«ام غیلان».
  2. معالى السبطین،ج ۲،ص ۸۹.