تکیه دربند
تکیه دربند، بنایی که در حدود سه قرن پیش در بافت قدیمی محله دربند واقع شده است.
موقعیت جغرافیایی[ویرایش | ویرایش مبدأ]
تکیه دربند در بافت قدیمی محله دربند، در شمال رودخانه تجریش بنا شده است.
قدمت و تاریخچه بنا[ویرایش | ویرایش مبدأ]
تکیه دربند بنایی تازه‌ساز که به آن "حسینیه دربند" می‌گویند. این بنا در اصل تکیه قدیمی دربند بوده که مردم محله قدمت آن را به سه قرن پیش می‌برند. بنای قدیمی تا زمان به قدرت رسیدن رضاشاه برپا بوده و بعد از آن دستخوش تغییرات شده است.
بنای قدیمی شامل یک طبقه که پِی آن از سنگ‌لاشه و گِل و جرزها و دیوارها با خشت برپا بوده است. در وسط این تکیه دو تیرک بزرگ بوده که در زمان مراسمات بتوانند سطح تکیه را با چادر بپوشانند.
در دوران رضاشاه به دلیل متروک شدن برگزاری مراسم‌های عزاداری مفصل ، بنای اصلی تکیه آسیب‌های زیادی می‌بیند اما تا سال 1321 در دهه عاشورا در غرفه‌های تکیه مراسم اجرا می‌کردند.
در حدود سال 1321 به کمک اهالی محله تجریش بر روی بنا مرمت صورت گرفت و یک طبقه به آن اضافه شد. در سال 1326 با تهیه شش ستون چوبی، سقف شیروانی برای تکیه برپا کردند.
و در آخر در سال 1365 تعمیراتی اساسی در تکیه دربند صورت می‌گیرد که فضای آن را به طور کلی تغییر می‌کند.
بنای امروزی تکیه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
بر سردر بنای امروزی تابلویی قرار دارد که روی آن نام حسینیه دربند نوشته شده است. در سمت غرب تکیه تالار بزرگی بالاتر از سطح کفِ زمین بنا شده که به آن "حسینیه" می‌گویند. در این تالار علما و سادات محله می‌نشینند و در مراسم‌ها شرکت می‌کنند.
رسوم عزاداری تکیه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
مردم این منطقه احترام خاصی برای سادات دربندی قائل بوده‌اند، در زمان‌هایی که تکیه نذری می‌داد مردم در تالار حسینیه برای شفای بیماران خود از سادات "هفت لقمه" می‌گرفتند.