عبدالله بن وهب همدانی: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
[[رده: قاتلان کربلا]] | [[رده: قاتلان کربلا]] | ||
[[رده: کسانی که بر پیکر امام اسب تاراندند]] | [[رده: کسانی که بر پیکر امام اسب تاراندند]] | ||
<references /> | <references />{{navbox | ||
|name = عاملان واقعه کربلا | |||
|title = عاملان واقعه کربلا | |||
|group1 = عاملان اصلی | |||
|list1 = [[یزید بن معاویه]] {{*}} [[ابن زیاد]] {{*}} [[عمر سعد]] | |||
|group2 = لشکر عمر بن سعد | |||
|list2 = {{navbox | child | |||
|group1 = فرماندهان | |||
|list1 = [[شمر بن ذی الجوشن]] {{*}} [[عمرو بن حجاج زبیدی]] {{*}} [[شبث بن ربعی تمیمی یربوعی ریاحی]] | |||
|group2 = قاتلان | |||
|list2 = [[سنان]] {{*}} [[شمر]] {{*}} [[خولی]] {{*}} [[حرمله]] | |||
|group3 = تازندگان بر بدن امام | |||
|list3 = [[هانی]] {{*}} [[اسحاق]] | |||
|group4 = حاملان سر امام | |||
|list4 = [[خولی]] {{*}} [[شمر]] | |||
}} | |||
|group5 = سایر | |||
|list5 = [[حفص بن عمر]] | |||
}} | |||
نسخهٔ کنونی تا ۶ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۲۲:۵۶
| مشخصات فردی | |
|---|---|
| نام کامل | عبدالله بن وهب |
| نقش در واقعه کربلا | |
| نقش‌های برجسته | در روز عاشورا و پس از شهادت شهیدان کربلا بر تن ایشان اسب دوانده و آنان را با عمود آهنین کوفته و بدن‌هایشان را پاره پاره کرده بود |
عبدالله بن وهب، یکی از سربازان تحت امر عمر بن سعد بود که در کربلا حضور داشت.
نقش در کربلا[ویرایش | ویرایش مبدأ]
عبدالله بن وهب در روز عاشورا و پس از شهادت یاران و اصحاب اباعبدالله(ع) بر پیکر ایشان اسب دواند و با عمود آهنین پیکر‌هایشان را پاره پاره کرد.
مرگ[ویرایش | ویرایش مبدأ]
به دستور مختار دستگیر شد و در ملاعام گردن او را زدند و در آتش سوزاندند.[۱]
منبع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- ↑ - انساب الاشراف، بلاذری، احمدبن یحیی، چاپ محمود فردوس العظم، دمشق: ۱۹۹۶–۲۰۰۰ میلادی.، ج۶، ص۴۰۹؛ تاریخ طبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.، ج۶، ص۵۸؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبه التراث، بیروت: ۱۳۸۵-۱۳۸۶ قمری.، ج۴، ص۲۴۰؛ تاریخ قم، قمی، حسن‌بن محمد، ترجمه حسن‌بن علی قمی، تهران: انتشارات توس، ۱۳۶۱ شمسی. ص۲۸۸.