قافله حسینى: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (Esmaeili صفحهٔ قافلۀ حسینى را به قافله حسینى منتقل کرد: حذف همزه)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
کاروانى که از مبدأ عزّت و آزادگى حرکت کرد و در مقصد شهادت بار افکند.قافلۀ حسینى روز 28 رجب از مدینه بیرون آمد و سوّم شعبان به مکّه رسید.افراد کاروان عبارت بودند از سید الشهدا«ع»،فرزندان،برادران، برادرزادگان و عموزادگانش و نیز خانوادۀ خود و برخى از بستگان دیگر.این کاروان روز 8 ذیحجّه از مکّه به سوى عراق حرکت کرد.با همان نفرات قبلى،امّا با جمعى از پیروان او از مردم حجاز،کوفه و بصره که در ایّام اقامت وى در مکّه به او پیوسته بودند.حضرت مقدار ده دینار و یک شتر در اختیار همراهان قرار داده بود که وسایل خود را بر آن حمل کنند. <ref>مقتل الحسین،مقرّم،ص 194.</ref> این کاروان،دوّم محرّم در کربلا فرود آمد.پس از عاشورا،این قافله تبدیل به جمعى داغدار و دل‌سوخته و شهید داده شد که بصورت اسیر،به کوفه وارد شدند.مردانشان همه شهید شده بودند و امام سجاد«ع» هم بیمار بود و قافله سالار،حضرت زینب«ع»بود.در کوفه برخى از زنان،به بستگان خود که ساکن کوفه بودند پیوستند.
'''قافله حسینی''' کاروانى است که از مبدا عزت و آزادگى حرکت کرد و در مقصد [[شهادت]] بار افکند.  


{{ب| ما کاروان رفته به تاراجیم | مردانمان شناگر رود خون }}
==روز شمار حرکت==
قافله حسینى روز 28 رجب از مدینه بیرون آمد و سوم شعبان به مکه رسید. افراد کاروان عبارت بودند از [[سیدالشهدا (ع)|سیدالشهدا(ع)]]، فرزندان، برادران، برادرزادگان و عموزادگانش و نیز خانواده خود و برخى از بستگان دیگر.


{{ب| ما رهروان قافلۀ صبریم | رسواگر فسانۀ هر افسون }}
این کاروان روز 8 ذیحجه از مکه به سوى عراق حرکت کرد. با همان نفرات قبلى، اما با جمعى از پیروان او از مردم حجاز، [[کوفه]] و بصره که در ایام اقامت وى در مکه به او پیوسته بودند. حضرت مقدار ده دینار و یک شتر در اختیار همراهان قرار داده بود که وسایل خود را بر آن حمل کنند.<ref>مقتل الحسین،مقرم، ص194.</ref>


{{ب| فریاد و خشم و رنج و اسیرى‌مان | ما را سلاح کارى پیکار است }}
این کاروان، دوم [[محرم]] در [[کربلا]] فرود آمد.


{{ب| بانوى قهرمان عرب،زینب | ما را بزرگ و قافله سالار است <ref>از مؤلف،«قبلۀ این قبیله»،ص 93.</ref> }}
پس از [[عاشورا]]، این قافله تبدیل به جمعى داغدار و دل‌سوخته و شهید داده شد که بصورت اسیر، به [[کوفه]] وارد شدند. مردانشان همه شهید شده بودند و [[امام سجاد(ع)]] هم بیمار بود و قافله سالار، [[حضرت زینب (س)|حضرت زینب(س)]] بود. در کوفه برخى از زنان، به بستگان خود که ساکن کوفه بودند، پیوستند.
<br />
{|
|ما کاروان رفته به تاراجیم
|
|مردانمان شناگر رود خون
|-
|ما رهروان قافلۀ صبریم
|
|رسواگر فسانۀ هر افسون
|-
|فریاد و خشم و رنج و اسیرى‌مان
|
|ما را سلاح کارى پیکار است
|-
|بانوى قهرمان عرب،زینب
|
|ما را بزرگ و قافله سالار است <ref>از مولف،«قبله این قبیله»،ص 93.</ref>
|}


این قافله،پس از پیمودن راه طولانى و دشوار کوفه تا شام و شام تا مدینه،با بارى از غم و اندوه به مدینه برگشت و بشیر،خبر بازگشت قافلۀ اهل بیت«ع»را به مردم خبر داد و مدینه یکپارچه غرق شیون و عزا شد.


این قافله،پس از پیمودن راه طولانى و دشوار کوفه تا شام و شام تا مدینه، با بارى از غم و اندوه به مدینه برگشت و [[بشیر بن جذلم‌|بشیر]]، خبر بازگشت قافله [[اهل بیت (ع)|اهل بیت(ع)]] را به مردم خبر داد و مدینه یکپارچه غرق شیون و عزا شد.


==منبع==


*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=559291&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 351-352.]


 
==پی‌نوشت==
 
<references />
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 351-352.
[[رده:مفاهیم]]
[[رده:تاریخ]]
[[رده:مفاهیم اسلامی]]

نسخهٔ ‏۱۴ اکتبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۱۷

قافله حسینی کاروانى است که از مبدا عزت و آزادگى حرکت کرد و در مقصد شهادت بار افکند.

روز شمار حرکت

قافله حسینى روز 28 رجب از مدینه بیرون آمد و سوم شعبان به مکه رسید. افراد کاروان عبارت بودند از سیدالشهدا(ع)، فرزندان، برادران، برادرزادگان و عموزادگانش و نیز خانواده خود و برخى از بستگان دیگر.

این کاروان روز 8 ذیحجه از مکه به سوى عراق حرکت کرد. با همان نفرات قبلى، اما با جمعى از پیروان او از مردم حجاز، کوفه و بصره که در ایام اقامت وى در مکه به او پیوسته بودند. حضرت مقدار ده دینار و یک شتر در اختیار همراهان قرار داده بود که وسایل خود را بر آن حمل کنند.[۱]

این کاروان، دوم محرم در کربلا فرود آمد.

پس از عاشورا، این قافله تبدیل به جمعى داغدار و دل‌سوخته و شهید داده شد که بصورت اسیر، به کوفه وارد شدند. مردانشان همه شهید شده بودند و امام سجاد(ع) هم بیمار بود و قافله سالار، حضرت زینب(س) بود. در کوفه برخى از زنان، به بستگان خود که ساکن کوفه بودند، پیوستند.

ما کاروان رفته به تاراجیم مردانمان شناگر رود خون
ما رهروان قافلۀ صبریم رسواگر فسانۀ هر افسون
فریاد و خشم و رنج و اسیرى‌مان ما را سلاح کارى پیکار است
بانوى قهرمان عرب،زینب ما را بزرگ و قافله سالار است [۲]


این قافله،پس از پیمودن راه طولانى و دشوار کوفه تا شام و شام تا مدینه، با بارى از غم و اندوه به مدینه برگشت و بشیر، خبر بازگشت قافله اهل بیت(ع) را به مردم خبر داد و مدینه یکپارچه غرق شیون و عزا شد.

منبع

پی‌نوشت

  1. ↑ مقتل الحسین،مقرم، ص194.
  2. ↑ از مولف،«قبله این قبیله»،ص 93.
برگرفته از «https://fa.wikihussain.com/index.php?title=قافله_حسینى&oldid=27411»