فاطمه،دختر امام حسین«ع»: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «فاطمه بنت الحسین«ع»،بانویى با شرافت و دانش که اهل ذکر و شب‌زنده‌دارى و عباد...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
فاطمه بنت | '''فاطمه بنت الحسین(ع)'''، بانویى با شرافت و دانش که اهل ذکر و شب‌زنده‌دارى و عبادت بود و روزها روزه مى‌گرفت و از جمال ظاهر و باطن برخوردار و اهل روایت و نقل حدیث بود.<ref>اعیان الشیعة،ج ۸،ص ۳۸۸.</ref> | ||
== زندگینامه == | |||
فاطمه بنت الحسین(ع) همسر عموزادۀ خویش حسن بن حسن(ع) بود. پس از فوت شوهر، یک سال خیمه‌اى افراشت و براى او به سوگ و ماتم نشست.<ref>همان(ارشاد)،ص ۲۶.</ref> وى تا زمان امام صادق(ع) را درک کرد و در سال ۱۱۷ ه.ق در حالى که هفتاد سال داشت در مدینه در گذشت و در بقیع به خاک سپرده شد.<ref>دربارۀ زندگینامۀ او از جمله ر.ک:«فاطمة بنت الحسین»،محمد هادى الأمینى،مکتبة الهلال.</ref> | |||
در | == همراه قافله کربلا == | ||
در سفر [[کربلا]] در جمع اسیران [[اهل بیت (ع)|اهل بیت]] بود و در [[کوفه]] نیز به سخنرانى افشاگرانه و فصیح و رسا بر ضدّ جنایتهاى [[ابن زیاد]] پرداخت و همه را به گریه انداخت. <ref>مقتل الحسین،مقرّم،ص ۴۰۵.</ref> | |||
در کاخ [[یزید]]، چشم یکى از وابستگان حکومت که به او افتاد، از یزید خواست که او را به وى ببخشد. [[زینب (ع)|حضرت زینب(س)]] بشدت اعتراض و مخالفت کرد و کار آنان را کفر به حساب آورد.<ref>ارشاد،مفید،ج ۲،ص ۱۲۱،بحار الأنوار،ج ۴۵،ص ۱۳۶.</ref> | |||
== منبع == | |||
* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=559291&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۳۳۷.] | |||
== پی‌نوشت == | |||
<references /> | |||
[[رده:افراد]] | |||
[[رده:همراهان قافله کربلا]] | |||
نسخهٔ ۲۱ سپتامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۰۹
فاطمه بنت الحسین(ع)، بانویى با شرافت و دانش که اهل ذکر و شب‌زنده‌دارى و عبادت بود و روزها روزه مى‌گرفت و از جمال ظاهر و باطن برخوردار و اهل روایت و نقل حدیث بود.[۱]
زندگینامه
فاطمه بنت الحسین(ع) همسر عموزادۀ خویش حسن بن حسن(ع) بود. پس از فوت شوهر، یک سال خیمه‌اى افراشت و براى او به سوگ و ماتم نشست.[۲] وى تا زمان امام صادق(ع) را درک کرد و در سال ۱۱۷ ه.ق در حالى که هفتاد سال داشت در مدینه در گذشت و در بقیع به خاک سپرده شد.[۳]
همراه قافله کربلا
در سفر کربلا در جمع اسیران اهل بیت بود و در کوفه نیز به سخنرانى افشاگرانه و فصیح و رسا بر ضدّ جنایتهاى ابن زیاد پرداخت و همه را به گریه انداخت. [۴]
در کاخ یزید، چشم یکى از وابستگان حکومت که به او افتاد، از یزید خواست که او را به وى ببخشد. حضرت زینب(س) بشدت اعتراض و مخالفت کرد و کار آنان را کفر به حساب آورد.[۵]