عون بن علی بن ابی طالب (ع)

عون بن علی بن ابی‏طالب (ع) فرزند امیرالمؤمنین علی (ع)، مادرش اسماء دختر عمیس خثعمی است. او از جوانان شجاع و دلیر بنی‏هاشم بود.

عون از آغاز سفر از مدینه تا کربلا همراه برادر بزرگوارش امام حسین (ع) بود. بعد از ظهر عاشورا و پس از شهادت برادرش عثمان به خدمت امام حسین (ع) رسید و اجازه رفتن به میدان جنگ طلبید. امام نگاهی به چهره‌اش انداخت و فرمود: برادرم! تسلیم مرگ گشته‌ای؟ عون گفت: چگونه تسلیم مرگ نشوم درحالی‌که شما را تنها و بدون یار و یاور و معین می‌بینم. امام فرمود: برو برادرم. خداوند به تو پاداش دهد.

عون وارد میدان شد و درحالی‌که رجز می‌خواند، دلاورانه جنگید:

اُقاتِلُ القَومَ بِقَلبٍ مُهتَدی

أضرِبُکُم بِالصّارِمِ المُهَنَّدی

أذُّبُ عَن سِبطِ النَّبِی أحمَدی

حَتّی تَحیدوا عَن قِِتالِ سَیدی

با قلبی هدایت یافته با دشمنان پیکار می‌کنم. از نواده پیامبر، حضرت احمد دفاع می‌کنم.

شمشیر می‌زنم و با تیغی برّان و صیقل داده شده شما را می‌زنم تا زمانی که از قتال و ستیزه‌جویی با آقای من امام حسین (ع) کناره‌گیری کنید.

عون دلیرانه جنگید و تنی چند را کشت. از جمله کسانی که به دست او کشته شدند، صالح بن سیار و برادرش بدر بودند. صالح در عصر امیرالمؤمنین علی (ع) به دلیل شرابخواری به دست عون شلاق خورده بود و برای انتقام، قصد عون را کرد و دشنام داد اما کشته شد. عون می‌جنگید تا اینکه بدنش مجروح گشت و از شدت تشنگی و خونریزی بی‌حال گشت. دشمن از هر سو به او حمله نمود و با شمشیر و نیزه بر او زخم‌هایی وارد ساختند تا اینکه به شهادت رسید. نام قاتل او را خالد بن طلحه ذکر کرده‌اند.

مؤلف ریاض الشهاده مزار عون را بیرون از کربلا می‌داند درحالی‌که محمد حرزالدین معتقد است که آن مزار مربوط به شخصی دیگر است و عون در کنار دیگر شهدای کربلا به خاک سپرده شده است.

در زیارت نامه‌ها نام وی ذکر نشده است، اما منابع متأخر نام او را در شمار شهدای کربلا ذکر کرده‏اند.

منبع

مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 467-468.