سید ابراهیم عطار

سیّد ابراهیم بن محمّد بن علی بن سیف الدین، از امرای مکّه بوده است. نسب او از جهت پدر به امام حسن مجتبی (ع) و از جهت مادر به امام حسین (ع) می‌رسد و از مشهورترین علمای شاعر بود.

وی در بغداد متولّد شده و در آنجا تحت تربیت پدر خود که از علما بوده، پرورش یافته است.

او در ماه شعبان سال 1230 ه. ق وفات یافته است.

1- صدر یرضض بالخیول و إنّه‌کنز العلوم و عیبة الأسرار

2- یا منیة الکرّار بل یا مهجة المختار بل یا صفوة الجبّار

3- صلّی الإله علیکم و احلّکم‌دار السلام فنعم عقبی الدار

1- سینه‌ای که در زیر سم اسبها لگد مال شده گنجینه‌ی دانش‌ها و صندوق اسرار بود.

2- ای آرزوی حیدر کرّار و ای پاره‌ی قلب محمّد مختار، تو برگزیده‌ی خداوند جبّار هستی.

3- تا دنیا باقی است سلام و درود خداوند بر شما باد.

منابع

دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌1، ص: 495.