ساختارشناسی نمایش ایران

از ویکی حسین
نسخهٔ تاریخ ‏۲۵ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۰۸:۴۲ توسط Esmaeili (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
ساختارشناسی نمایش ایران

نویسنده منوچهر یاری‌
ناشر
ناشر فارسی: پژوهشگاه‌ فرهنگ‌ و هنر اسلامی‌
شابک964-471-577-2‬11000
موضوع تاریخ‌ و نقد - نمایش‌ - ایران‌
زبان فارسی

ساختارشناسی نمایش ایران کتابی است درباره نمایش‌ در ایران‌ که توسط منوچهر یاری‌ نوشته شده و پژوهشگاه‌ فرهنگ‌ و هنر اسلامی‌ آن را چاپ کرده است.

درباره کتاب[ویرایش | ویرایش مبدأ]

مطالب این کتاب در سه بخش تدوین یافته است. در بخش نخست به ساختارشناسی تعدادی از قصه‌های ایرانی اشاره می‌شود که از آن جمله عبارت‌اند از : ارداویرافنامه، داستان رستم و سهراب، ویس و رامین، داستان ماهان، داستان شیخ صنعان و قصه حلاج. در بخش دوم نیز مباحثی در باب تعدادی از نمایش‌های ایرانی (درام) آورده شده است. برخی از این نمایش‌ها عبارت اند از :

تعزیه شهادت امام حسین (ع)، تعزیه حر بن یزید ریاحی، تعزیه بازار شام، تعزیه امام رضا (ع) و تعزیه منصور حلاج. بخش پایانی با مبحث ارتباط درام ایرانی با دیگر هنرهای آن (معماری ـ نقاشی) به پایان می‌رسد. نگارنده درباره این که چرا قصه‌های ایرانی به اجرای صحنه در نیامده‌اند سه دلیل عمده ذکر می‌کند که عبارت‌اند از :

1- بینش شرقی در مورد نیایش و نمایش : خدایان شرقی غیرقابل دسترسی‌اند و خدایان غربی بالای کوه المپ زندگی می‌کنند.

2 ـ استبداد شرقی : به معنی تمرکزگرایی و تربیت پدرانه (پدرسالاری) و نه آریستوکراسی و نه به معنای قدرت نظامی، بلکه به معنی سرسپاری است.

3 ـ مذموم بودن نمایش : از لحاظ شئونات طبقاتی و منع مذهبی از شبیه‌سازی که در شان خواص نبوده است.

منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]