ساختارشناسی نمایش ایران: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «'''ساختارشناسی نمایش ایران''' کتابی است درباره نمایش‌ در ایران‌ که توس...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''ساختارشناسی نمایش ایران''' کتابی است درباره نمایش‌ در ایران‌ که توسط منوچهر یاری‌ نوشته شده و پژوهشگاه‌ فرهنگ‌ و هنر اسلامی‌ آن را چاپ کرده است.
{{جعبه اطلاعات کتاب
{{جعبه اطلاعات کتاب
| عنوان          = ساختارشناسی نمایش ایران
| عنوان          = ساختارشناسی نمایش ایران
خط ۳۲: خط ۳۱:
| پس از          =  
| پس از          =  
| پیش از          =  
| پیش از          =  
}}
}}'''ساختارشناسی نمایش ایران''' کتابی است درباره نمایش‌ در ایران‌ که توسط منوچهر یاری‌ نوشته شده و پژوهشگاه‌ فرهنگ‌ و هنر اسلامی‌ آن را چاپ کرده است.
==درباره کتاب==
==درباره کتاب==
مطالب این کتاب در سه بخش تدوین یافته است. در بخش نخست به ساختارشناسی تعدادی از قصه‌های ایرانی اشاره می‌شود که از آن جمله عبارت‌اند از : ارداویرافنامه، داستان رستم و سهراب، ویس و رامین، داستان ماهان، داستان شیخ صنعان و قصه حلاج. در بخش دوم نیز مباحثی در باب تعدادی از نمایش‌های ایرانی (درام) آورده شده است. برخی از این نمایش‌ها عبارت اند از :  
مطالب این کتاب در سه بخش تدوین یافته است. در بخش نخست به ساختارشناسی تعدادی از قصه‌های ایرانی اشاره می‌شود که از آن جمله عبارت‌اند از : ارداویرافنامه، داستان رستم و سهراب، ویس و رامین، داستان ماهان، داستان شیخ صنعان و قصه حلاج. در بخش دوم نیز مباحثی در باب تعدادی از نمایش‌های ایرانی (درام) آورده شده است. برخی از این نمایش‌ها عبارت اند از :
تعزیه شهادت امام حسین (ع)، تعزیه حر بن یزید ریاحی، تعزیه بازار شام، تعزیه امام رضا (ع) و تعزیه منصور حلاج. بخش پایانی با مبحث ارتباط درام ایرانی با دیگر هنرهای آن (معماری ـ نقاشی) به پایان می‌رسد. نگارنده درباره این که چرا قصه‌های ایرانی به اجرای صحنه در نیامده‌اند سه دلیل عمده ذکر می‌کند که عبارت‌اند از :  
 
[[تعزیه]] [[شهادت]] [[امام حسین (ع)]]، تعزیه [[حر بن یزید ریاحی]]، تعزیه بازار [[شام]]، تعزیه امام رضا (ع) و تعزیه منصور حلاج. بخش پایانی با مبحث ارتباط درام ایرانی با دیگر هنرهای آن (معماری ـ نقاشی) به پایان می‌رسد. نگارنده درباره این که چرا قصه‌های ایرانی به اجرای صحنه در نیامده‌اند سه دلیل عمده ذکر می‌کند که عبارت‌اند از :  


1- بینش شرقی در مورد نیایش و نمایش : خدایان شرقی غیرقابل دسترسی‌اند و خدایان غربی بالای کوه المپ زندگی می‌کنند.
1- بینش شرقی در مورد نیایش و نمایش : خدایان شرقی غیرقابل دسترسی‌اند و خدایان غربی بالای کوه المپ زندگی می‌کنند.
خط ۴۴: خط ۴۴:


==منابع==
==منابع==
* [http://vista.ir/book/848981 پایگاه خبری ویستا]


* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=613732&pageStatus=0&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author سازمان اسناد و کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران]
*[http://vista.ir/book/848981 پایگاه خبری ویستا]
 
*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=613732&pageStatus=0&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author سازمان اسناد و کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران]
 
[[رده:کتاب‌ها]]
[[رده:کتاب‌ها]]
[[رده:کتاب‌ها در گروه هنر]]
[[رده:کتاب‌ها در گروه هنر]]
[[رده:کتاب‌ها در گروه ادبیات]]
[[رده:کتاب‌ها در گروه ادبیات]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۵ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۰۸:۴۲

ساختارشناسی نمایش ایران

نویسنده منوچهر یاری‌
ناشر
ناشر فارسی: پژوهشگاه‌ فرهنگ‌ و هنر اسلامی‌
شابک964-471-577-2‬11000
موضوع تاریخ‌ و نقد - نمایش‌ - ایران‌
زبان فارسی

ساختارشناسی نمایش ایران کتابی است درباره نمایش‌ در ایران‌ که توسط منوچهر یاری‌ نوشته شده و پژوهشگاه‌ فرهنگ‌ و هنر اسلامی‌ آن را چاپ کرده است.

درباره کتاب[ویرایش | ویرایش مبدأ]

مطالب این کتاب در سه بخش تدوین یافته است. در بخش نخست به ساختارشناسی تعدادی از قصه‌های ایرانی اشاره می‌شود که از آن جمله عبارت‌اند از : ارداویرافنامه، داستان رستم و سهراب، ویس و رامین، داستان ماهان، داستان شیخ صنعان و قصه حلاج. در بخش دوم نیز مباحثی در باب تعدادی از نمایش‌های ایرانی (درام) آورده شده است. برخی از این نمایش‌ها عبارت اند از :

تعزیه شهادت امام حسین (ع)، تعزیه حر بن یزید ریاحی، تعزیه بازار شام، تعزیه امام رضا (ع) و تعزیه منصور حلاج. بخش پایانی با مبحث ارتباط درام ایرانی با دیگر هنرهای آن (معماری ـ نقاشی) به پایان می‌رسد. نگارنده درباره این که چرا قصه‌های ایرانی به اجرای صحنه در نیامده‌اند سه دلیل عمده ذکر می‌کند که عبارت‌اند از :

1- بینش شرقی در مورد نیایش و نمایش : خدایان شرقی غیرقابل دسترسی‌اند و خدایان غربی بالای کوه المپ زندگی می‌کنند.

2 ـ استبداد شرقی : به معنی تمرکزگرایی و تربیت پدرانه (پدرسالاری) و نه آریستوکراسی و نه به معنای قدرت نظامی، بلکه به معنی سرسپاری است.

3 ـ مذموم بودن نمایش : از لحاظ شئونات طبقاتی و منع مذهبی از شبیه‌سازی که در شان خواص نبوده است.

منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]