اجفر: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{مسیر حرکت امام حسین}}
{{جعبه اطلاعات منزل‌گاه
'''اَجفُر'''، از منزل‌گاه‌های مسیر [[مکه]] و [[کوفه]] که در فاصله بین [[فید]] و [[خزیمیه]] قرار دارد. در مسیر حرکت به [[ کربلا]] دیدار و گفتگوی [[امام حسین]](ع) با [[عبدالله بن ابی مطیع عدوی]] احتمالاً در این منزل صورت گرفته است.
| عنوان =اجفر
| تصویر =
| اندازه تصویر =
| نام منزلگاه =
| مسیر =[[مکه]] به [[کوفه]]
| موقعیت = [[عربستان]]
| قبل از = [[خزیمیه]]
| پس از = [[فید]]
| واقعه کربلا =
| سایر =}}'''اَجفر''' یکی از منزلگاه‌هایی است که [[امام حسین(ع)]] در مسیر [[کوفه]] به [[کربلا]] از آن گذشته‌است.


== موقعیت ==
==معنا و مفهوم==
مکانی بین [[فید]] و [[خزیمیه]] است. فاصله آن تا خزیمیه 24 و تا فید 36 میل است.<ref>احسن التقاسیم، ص108</ref> [[زمخشری]] آن را آبی متعلق به [[بنی یربوع]] دانسته که [[بنی جذیمه]] آن را از ایشان گرفته‌اند.<ref> معجم البلدان، ج1، ص102</ref>
اجفر به معنی چاه عمیق است.
 
==موقعیت جغرافیایی==
اجفر به [[کوفه]] نزدیک‌تر است. در این منطقه آب و درخت انبوه و فراوان و متعلق به «بنی ربوع» بوده‌است.<ref>معجم البلدان، ذیل واژه</ref> وجود قصر و مسجد، گواه آبادی و فراوانی در این منزل محسوب می‌شود. فاصله آن را تا مکه سی و شش فرسخ نوشته‌اند.{{مسیر حرکت امام حسین}}


== وقایع ==
== وقایع ==
در این مکان بارها کاروان [[حج|حاجیان]] مورد غارت راهزنان قرار گرفته است.<ref>ابن خلدون، ج3، ص440</ref> از جمله در سال 285ق صالح بن مدرک طائی و دیگران اموال حاجیان را غارت کردند.<ref> ابن اثیر، ج7، ص490؛ طبری، ج10، ص67</ref>
در این منزل امام حسین(ع)، [[عبدالله بن ابی مطیع]] دیدار کرد.<ref>جعفریان، اطلس شیعه، ۱۳۸۷ش، ص۶۶.</ref> طبری و شیخ مفید این دیدار را در کنار آبی از آب‌های عرب پس از حاجر و پیش از زرود دانسته‌اند.<ref>طبری، تاریخ، ۱۹۶۷م، ج۵، ص۳۹۵؛ شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۷۱؛ ابن اثیر، الکامل، ۱۳۸۵ق، ج۴، ص۴۱.</ref> برخی از تاریخ نویسان نیز این دیدار را در نزدیکی مکه بیان نموده اند.<ref>ابن اعثم، الفتوح، ۱۴۱۱ق، ج۵، ص۲۲.</ref>
 
در این مکان بین امام حسین(ع) و [[عبدالله بن ابی مطیع عدوی]] دیداری صورت گرفته است.<ref>جعفریان، ص66</ref> در گزارش طبری و [[شیخ مفید]] مکان این گفتگوی دقیق مشخص نشده است، ولی آن را در کنار آبی از آب‌های عرب پس از [[حاجر]] و پیش از [[زرود]] دانسته‌اند.<ref>طبری، ج5، ص395؛ شیخ مفید، ج2، ص71؛ ابن اثیر، ج4، ص41</ref> منابع دیگر از این دیدار را در نزدیکی مکه یاد کرده‌اند.<ref>الفتوح، ج5، ص22</ref>
 
ابن اثیر ملاقات نخست امام حسین و عبدالله بن مطیع را در مسیر [[مدینه]] به مکه گزارش کرده است او به دیدار دوم امام با عبدالله پس از منزل حاجر نیز اشاره دارد.<ref>ابن اثیر، ج7، ص490.</ref> در این دیدار عبدالله چون از سفر امام به [[عراق]] اطلاع یافت حضرت را سوگند داد که از این سفر دست بردارد. سپس گفت:
::«اگر از [[بنی امیه]] آنچه در دست دارند، طلب کنی به خدا [[سوگند]] تو را می‌کشند و اگر چنین شد بعد از شما هیچ کس حرمتی نخواهد داشت».<ref>طبری، ج5، ص396-395؛ الفتوح، ج5، ص22؛ مفید، ج2، ص72</ref>


امام درخواست او را نادیده گرفت و به حرکت خود ادامه داد.<ref>طبری، ج5، ص396-395؛ الفتوح، ج5، ص22؛ شیخ مفید، ج2، ص72</ref>
ابن اثیر ملاقات امام حسین(ع) و عبدالله بن مطیع را دو بار ذکر کرده است. او معتقد است امام اولین بار در مسیر مدینه و بار دوم پس از منزل حاجر با عبدالله دیدار کرده است.<ref>ابن اثیر، الکامل، ۱۳۸۵ق، ج۷، ص۴۹۰.</ref> عبدالله وقتی از سفر امام به عراق اطلاع یافت، تلاش کرد او را از سفر منصرف کند و گفت: «اگر از بنی امیه آنچه در دست دارند، طلب کنی به خدا سوگند تو را می‌کشند و اگر چنین شد بعد از شما هیچ کس حرمتی نخواهد داشت».<ref>طبری، تاریخ، ۱۹۶۷م، ج۵، ص۳۹۶-۳۹۵؛ ابن اعثم، الفتوح، ۱۴۱۱ق، ج۵، ص۲۲؛ شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۷۲.</ref> اما امام درخواست او را نادیده گرفت و به حرکت خود ادامه داد.<ref>طبری، تاریخ، ۱۹۶۷م، ج۵، ص۳۹۶-۳۹۵؛ ابن اعثم، الفتوح، ۱۴۱۱ق، ج۵، ص۲۲؛ شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۷۲.</ref>


== پانویس ==
==منابع==
{{پانویس2}}
== منابع ==
{{منابع}}
* طبری، محمد بن جریر، تاریخ الأمم و الملوک، تحقیق: محمد أبوالفضل ابراهیم، دارالتراث، بیروت، 1387ق/1967م.
* مقدسی، محمد بن احمد، أحسن التقاسیم فی معرفة الأقالیم، مکتبة مدبولی، القاهره، 1411ق/1991م.
* حموی بغدادی، یاقوت، معجم البلدان، دارصادر، بیروت، 1995 م.
* ابن اعثم کوفی، احمد بن اعثم، کتاب الفتوح، تحقیق: علی شیری، دارالأضواء، بیروت، 1411ق/1991م.
* شیخ مفید، الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، کنگره شیخ مفید، قم، 1413 ق.
* ابن اثیر، علی بن ابی کرم،الکامل فی التاریخ،‌دار صادر، بیروت، 1385ق/1965م.
* ابن خلدون، عبدالرحمن بن محمد، دیوان المبتدأ و الخبر فی تاریخ العرب و البربر و من عاصرهم من ذوی الشأن الأکبر، تحقیق: خلیل شحادة، دارالفکر، بیروت، 1408ق/1988م.
* جعفریان، رسول، اطلس شیعه، انتشارات سازمان جغرافیایی نیروهای مسلح، تهران، 1387ش.
{{پایان}}
{{فاجعه کربلا}}


[[ar:الأجفر]]
*''[[آینه‌ داران آفتاب|آینه‌داران آفتاب، محمدرضا سنگری، نشر شرکت چاپ و نشر بین الملل، ج ۱، ص ۱۵۶]]''
[[en:Al-Ajfur]]
[[ur:اجفر]]


[[رده:مسیر حرکت امام حسین(ع)]]
==پی‌نوشت==
[[رده:جغرافیا]]
[[رده:مسیر حرکت امام حسین (ع)]]
[[رده:مناطق]]
<references />

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۲ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۳۸

اجفر
اطلاعات جغرافیایی
مسیر مکه به کوفه
موقعیت عربستان
قبل از خزیمیه
پس از فید
وقایع تاریخی

اَجفر یکی از منزلگاه‌هایی است که امام حسین(ع) در مسیر کوفه به کربلا از آن گذشته‌است.

معنا و مفهوم[ویرایش | ویرایش مبدأ]

اجفر به معنی چاه عمیق است.

موقعیت جغرافیایی[ویرایش | ویرایش مبدأ]

اجفر به کوفه نزدیک‌تر است. در این منطقه آب و درخت انبوه و فراوان و متعلق به «بنی ربوع» بوده‌است.[۱] وجود قصر و مسجد، گواه آبادی و فراوانی در این منزل محسوب می‌شود. فاصله آن را تا مکه سی و شش فرسخ نوشته‌اند.

وقایع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

در این منزل امام حسین(ع)، عبدالله بن ابی مطیع دیدار کرد.[۲] طبری و شیخ مفید این دیدار را در کنار آبی از آب‌های عرب پس از حاجر و پیش از زرود دانسته‌اند.[۳] برخی از تاریخ نویسان نیز این دیدار را در نزدیکی مکه بیان نموده اند.[۴]

ابن اثیر ملاقات امام حسین(ع) و عبدالله بن مطیع را دو بار ذکر کرده است. او معتقد است امام اولین بار در مسیر مدینه و بار دوم پس از منزل حاجر با عبدالله دیدار کرده است.[۵] عبدالله وقتی از سفر امام به عراق اطلاع یافت، تلاش کرد او را از سفر منصرف کند و گفت: «اگر از بنی امیه آنچه در دست دارند، طلب کنی به خدا سوگند تو را می‌کشند و اگر چنین شد بعد از شما هیچ کس حرمتی نخواهد داشت».[۶] اما امام درخواست او را نادیده گرفت و به حرکت خود ادامه داد.[۷]

منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پی‌نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. معجم البلدان، ذیل واژه
  2. جعفریان، اطلس شیعه، ۱۳۸۷ش، ص۶۶.
  3. طبری، تاریخ، ۱۹۶۷م، ج۵، ص۳۹۵؛ شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۷۱؛ ابن اثیر، الکامل، ۱۳۸۵ق، ج۴، ص۴۱.
  4. ابن اعثم، الفتوح، ۱۴۱۱ق، ج۵، ص۲۲.
  5. ابن اثیر، الکامل، ۱۳۸۵ق، ج۷، ص۴۹۰.
  6. طبری، تاریخ، ۱۹۶۷م، ج۵، ص۳۹۶-۳۹۵؛ ابن اعثم، الفتوح، ۱۴۱۱ق، ج۵، ص۲۲؛ شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۷۲.
  7. طبری، تاریخ، ۱۹۶۷م، ج۵، ص۳۹۶-۳۹۵؛ ابن اعثم، الفتوح، ۱۴۱۱ق، ج۵، ص۲۲؛ شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۷۲.