علی شریف
علی شریف یکی از شاعران معاصر است.
| علی شریف | |
|---|---|
| زادروز | 1308 ه. ش کاشان |
| کتاب‌ها | «مشکل گشای شریف» |
زندگینامه
علی شریف، ادیب و شاعر والا مقام در سال 1308 ه. ش در شهر کاشان در میان خانواده‌ی روحانی قدم به عرصه‌ی وجود نهاد.
پدرش حجة الاسلام شیخ محمد شریف فرزند فقیه و عالم ربانی ملّا حبیب شریف است.
شریف تحصیلات ابتدایی را در زادگاه خود به پایان برد و از نوجوانی به تحصیل علوم قدیمه پرداخت و مطالعات خود را در زمینه فقه و اصول و ریاضیات و ادب ادامه داد و در سال 1327 شمسی به استخدام وزارت فرهنگ درآمد. وی در سال 1342 ضمن تدریس در رشته‌ی زبان و ادبیات عرب در دانشگاه تهران به تحصیل پرداخت و به اخذ لیسانس نائل آمد، آنگاه به زادگاه خود برگشت و در آموزش و پرورش استخدام شد و به سال 1358 پس از سی و دو سال خدمت بازنشسته گردید.
شریف به سال 1354 بر اثر فعالیت‌های خود دستگیر و مدت کوتاهی زندانی شد اما فعالیت سیاسی خود را از سال 1357 تشدید کرد.
شریف از شعرای توانا و نامور کاشان است و تخلص خود را در شعر از نام خانوادگی برگزید. دیوان اشعارش متجاوز از دو هزار بیت می‌باشد و در رثای اهل بیت شعاری سروده است. وی از طرف اداره‌ی فرهنگ و ارشاد اسلامی کاشان ریاست افتخاری «انجمن ادبی سخن» را بر عهده دارد.
از آثار او می‌توان «مشکل گشای شریف» در زمینه‌ی ریاضی و آموزش فنون شعر و ادب را نام برد. [۱]
اشعار
| هرجا که شور عشق برافراشت رایتی | اخلاص را و طاعت حق راست آیتی | |
| در هر مکان به عشق و ولای تو محفلیست | بر هر زبان ز مدح و ثنایت روایتی | |
| ای نور چشم حیدر و ای سبط مصطفی | نبود جلال و مکرمتت را نهایتی | |
| آن را که نیست نور ولای تو رهنمون | کو کشتی نجات و چراغ هدایتی؟ | |
| سیلاب اشک مردم دلخون به ماتمت | دارد ز سوز آتش جانها حکایتی | |
| یک لحظه سوی جمع پریشان ما نگر | با دیده‌ی کرامت و عین عنایتی | |
| محراب عاشقان ز وضیع و «شریف» گشت | هرجا که شور عشق تو افراشت رایتی |
منابع
پی نوشت
- ↑ سخنوران نامی معاصر ایران؛ ج 3، ص 1927.