نبرد تن به تن

از سنّتهاى جنگ در عرب،آن بود که ابتدا دو هماورد و حریف،از دو جبهه به میدان مى‌آمدند،خود را معرفى کرده،رجز مى‌خواندند و به نبرد مى‌پرداختند.گاهى هم نبردهاى تن به تن،تکلیف جنگ را روشن مى‌ساخت.پس از چند نفر که به میدان هم مى‌آمدند، حملۀ عمومى آغاز مى‌شد. مبارزه،همان به صحنه آمدن افراد در نبرد تن به تن بود.چنین هماوردى در عاشورا،تا ظهر ادامه یافت.گاهى که سپاه کوفه ضعف هماورد جبهۀ خویش را احساس مى‌کردند،بشکل گروهى به رزمندۀ جبهۀ حسینى مى‌تاختند و او را شهید مى‌کردند.شهداى کربلا،برخى در جنگ تن به تن شهید شدند و جمعى هم در حملۀ عمومى سپاه کوفه که در اوایل درگیرى به اردوگاه امام تاختند،به شهادت رسیدند.

جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 445.