عبد اللّه بن جعفر
عبدالله بن جعفر همسر زینب کبرى و داماد على(ع) و پسر جعفر طیار بود.
زندگینامه
عبدالله بن جعفر نخستین نوزاد مسلمان در حبشه بود. در ایامى که پدرش جعفر بن ابى طالب به حبشه هجرت کرده بود، در آن کشور به دنیا آمد. مادرش«اسما بنت عمیس»بود. اسما، پس از شهادت جعفر طیار در جنگ موته، به همسرى ابو بکر، سپس على بن ابى طالب در آمد. عبد الله بن جعفر، مورد عنایت خاص پیامبر اکرم(ص) بود، بویژه که پدرش سردار بزرگ شهید جبهه اسلام به شمار مى‌آمد.
همچنین مورد علاقه امیرالمومنین بود و ارادتى شایان به امام حسن و امام حسین(ع) داشت. مردى سخاوتمند و اهل جود و بخشش بود.[۱]
[۲] وى در سن 90 سالگى،در سال 80 هجرى در مدینه در گذشت و در بقیع به خاک سپرده شد.[۳] برخى هم در گذشت او را در شام و قبر وى را در«باب الصغیر» دمشق، کنار قبر بلال مى‌دانند.[۴]
تاسف از عدم همراهی در نهضت عاشورا
عبد الله جعفر، از جمله کسانى بود که به سیدالشهدا نامه نوشت و از او خواست که از سفر به عراق منصرف شود. گرچه خود در کربلا حضور نداشت، اما دو پسرش عون و محمد را همراه مادرشان حضرت زینب(س) به کربلا فرستاد و این دو فرزند، در رکاب سالار شهیدان روز عاشورا به شهادت رسیدند.
او از اینکه نتوانسته بود در واقعه کربلا شرکت کند تاسف مى‌خورد. پس از حادثه عاشورا و شهادت حسین بن على(ع) وى در مدینه به سوگ نشست و مردم براى تسلیت گویى نزد او مى‌آمدند.