حاجر: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۸: خط ۱۸:
* مفید، ''الإرشاد فی معرفة حجج الله علی العباد''، کنگره شیخ مفید، قم، 1413ق.
* مفید، ''الإرشاد فی معرفة حجج الله علی العباد''، کنگره شیخ مفید، قم، 1413ق.
==پی نوشت==
==پی نوشت==
[[رده:مسیر حرکت امام حسین(ع)]]
[[رده:مناطق]]

نسخهٔ ‏۱۶ ژوئیهٔ ۲۰۱۷، ساعت ۱۰:۵۶

حاجِر، از منزل‌گاه‌های مسیر مکه به کوفه. در واقعه کربلا امام حسین (ع) در این منزل‌گاه، عبدالله بن یقطر یا قیس بن مسهر صیداوی را به همراه نامه‌ای به کوفه فرستاد.

وقایع

حاجر منزلی در مسیر مکه به کوفه است که پیش از خزیمیه قرار دارد.[۱] در برخی منابع از آن به حاجز یاد شده است.[۲] حاجز به معنای مانع. جایی مانند درّه که آب در آن جمع می‌شود.[۳]

امام حسین (ع) در این منزل‌گاه در پاسخ نامه مسلم بن عقیل، نامه‌ای به اهالی کوفه نوشت. و آن را به وسیله عبدالله بن یقطر[۴] یا قیس بن مسهر صیداوی[۵] به کوفه ارسال کرد.[۶] ابن کثیر گفته است که امام حسین (ع) جمله «وقَدْ خَذَلَنَا شِیعَتُنَا فَمَنْ أَحَبَّ مِنْکمُ الِانْصِرَافَ فَلْینْصَرِفْ غَیرَ حَرِجٍ لَیسَ عَلَیهِ ذِمَام» را در این منزل فرموده است.[۷] اما منابع دیگر این سخنان امام را مربوط به منزل زباله دانسته‌اند.[۸]

پیوند به بیرون

منبع مقاله:دانشنامه مجازی مکتب اهل بیت (ع)

منابع

  • ابن کثیر دمشقی، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایة، دارالفکر، بیروت، 1407ق/1986م.
  • بلاذری، انساب الأشراف(ج3)، تحقیق: محمدباقر المحمودی، دارالتعارف للمطبوعات، بیروت، 1977م-1397ق.
  • حموی بغدادی، یاقوت، معجم البلدان، دارصادر، بیروت، 1995م.
  • سماوی، محمد بن طاهر، إبصار العین فی أنصار الحسین علیه‌السلام، دانشگاه شهید محلاتی، قم،1419ق.
  • طبری، محمد بن جریر، تاریخ الأمم و الملوک، تحقیق: محمد أبوالفضل ابراهیم، دارالتراث، بیروت، 1387ق/1967م.
  • مفید، الإرشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، کنگره شیخ مفید، قم، 1413ق.

پی نوشت

  1. معجم البلدان، ج2، ص370.
  2. بلاذری، انساب الاشراف، ج3، ص166؛ معجم البلدان، ج3، ص255.
  3. معجم البلدان، ج2، ص204.
  4. إبصارالعین، السماوی، ص93؛ ارشاد، ج2، ص70.
  5. ارشاد، ج2، ص70؛ طبری، ج5، ص394-395.
  6. ارشاد، ج2، ص70؛ طبری، ج5، ص394-395.
  7. البدایه و النهایه، ج8، ص169.
  8. ارشاد، ج2، ص75؛ طبری، ج5، ص398-399.