شیراز خاستگاه تعزیه: تفاوت میان نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
T.ramezani (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
خط ۴۴: | خط ۴۳: | ||
کتاب «شیراز خاستگاه تعزیه» چکیدهای از نظرات صاحب نظران در مورد اهمیت و ارزش و اعتبار تعزیه است. | کتاب «شیراز خاستگاه تعزیه» چکیدهای از نظرات صاحب نظران در مورد اهمیت و ارزش و اعتبار تعزیه است. | ||
==درباره کتاب== | ==درباره کتاب== | ||
این کتاب تکملهای است به دو کتاب قبلی نویسنده و ناشر کتاب بنیاد فارسشناسی است که از چند سال پیش از این در استان فارس به فعالیت مشغول است و هدف خود را پیوند میان گذشته و حال و آینده قرار داده است و فارسشناسی را گسترهای پهناور در عرصه ایرانشناسی میداند که تاکنون آنچنان که شایسته و بایسته است، شناخته و شناسانده نشده است. <ref>[http://www.ensani.ir/fa/content/184739/default.aspx پرتال جامع علوم انسانی ]</ref> | این کتاب تکملهای است به دو کتاب قبلی نویسنده و ناشر کتاب بنیاد فارسشناسی است که از چند سال پیش از این در استان فارس به فعالیت مشغول است و هدف خود را پیوند میان گذشته و حال و آینده قرار داده است و فارسشناسی را گسترهای پهناور در عرصه ایرانشناسی میداند که تاکنون آنچنان که شایسته و بایسته است، شناخته و شناسانده نشده است. <ref>[http://www.ensani.ir/fa/content/184739/default.aspx پرتال جامع علوم انسانی]</ref> | ||
===مفهوم تعزیه=== | ===مفهوم تعزیه=== | ||
مقصود از تعزیه در این کتاب، مفهوم و معنی مطلق نمایشی آن است، در واقع آن امری که عناصر شعر حماسی و غنایی، حرکت، گفتگو و موسیقی پیوسته کنار آن بوده است. | مقصود از [[تعزیه]] در این کتاب، مفهوم و معنی مطلق نمایشی آن است، در واقع آن امری که عناصر شعر حماسی و غنایی، حرکت، گفتگو و موسیقی پیوسته کنار آن بوده است. | ||
===منشأ و مبدأ تعزیه=== | ===منشأ و مبدأ تعزیه=== | ||
از نظر نویسنده، سه نظریه در مورد خاستگاه تعزیه وجود دارد: | از نظر نویسنده، سه نظریه در مورد خاستگاه تعزیه وجود دارد: | ||
* نظریهای پدید آمدن تعزیه را مربوط به دوران صفویه میداند | |||
* نظریه دیگری آن را محدود به دوران زندیه میداند | *نظریهای پدید آمدن تعزیه را مربوط به دوران صفویه میداند | ||
* نظریه سومی، این پدیده شگرف ملی، مذهبی، هنری را به دوران قاجاریه منسوب میدارد. | *نظریه دیگری آن را محدود به دوران زندیه میداند | ||
*نظریه سومی، این پدیده شگرف ملی، مذهبی، هنری را به دوران قاجاریه منسوب میدارد. | |||
==منبع== | ==منبع== | ||
[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=1998062&pageStatus=0&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author سازمان اسناد و کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران] | |||
* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=1998062&pageStatus=0&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author سازمان اسناد و کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران] | |||
==پی نوشت== | ==پی نوشت== | ||
[[رده: کتابها]] | [[رده: کتابها]] | ||
خط ۵۹: | خط ۶۲: | ||
[[رده: کتابها در گروه ادبیات]] | [[رده: کتابها در گروه ادبیات]] | ||
[[رده: کتابها در گروه علوم اجتماعی]] | [[رده: کتابها در گروه علوم اجتماعی]] | ||
<references /> |
نسخهٔ کنونی تا ۲۷ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۵۲
شیراز خاستگاه تعزیه، کتابی است درباره تعزیه که به کوشش محمد صادق همایونی سروستانی نوشته شده است.
شیراز خاستگاه تعزیه
| |
---|---|
به کوشش | محمد صادق همایونی سروستانی |
ناشر | بنیاد فارسشناسی |
محل نشر | شیراز |
تاریخ نشر | 1377 |
تعداد صفحات | 72 |
موضوع | تعزیه |
زبان | فارسی |
قطع | رقعی |
چکیده[ویرایش | ویرایش مبدأ]
کتاب «شیراز خاستگاه تعزیه» چکیدهای از نظرات صاحب نظران در مورد اهمیت و ارزش و اعتبار تعزیه است.
درباره کتاب[ویرایش | ویرایش مبدأ]
این کتاب تکملهای است به دو کتاب قبلی نویسنده و ناشر کتاب بنیاد فارسشناسی است که از چند سال پیش از این در استان فارس به فعالیت مشغول است و هدف خود را پیوند میان گذشته و حال و آینده قرار داده است و فارسشناسی را گسترهای پهناور در عرصه ایرانشناسی میداند که تاکنون آنچنان که شایسته و بایسته است، شناخته و شناسانده نشده است. [۱]
مفهوم تعزیه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
مقصود از تعزیه در این کتاب، مفهوم و معنی مطلق نمایشی آن است، در واقع آن امری که عناصر شعر حماسی و غنایی، حرکت، گفتگو و موسیقی پیوسته کنار آن بوده است.
منشأ و مبدأ تعزیه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
از نظر نویسنده، سه نظریه در مورد خاستگاه تعزیه وجود دارد:
- نظریهای پدید آمدن تعزیه را مربوط به دوران صفویه میداند
- نظریه دیگری آن را محدود به دوران زندیه میداند
- نظریه سومی، این پدیده شگرف ملی، مذهبی، هنری را به دوران قاجاریه منسوب میدارد.