عمار بن ابی سلامه دالانی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (فارسی نویسی اعداد) |
||
خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
عمار بن ابی سلامة بن عبدالله بن عمران بن رأس بن دالان از قبیله بنی دالان تیرهای از همدانیان و از قبایل عرب قحطان و یمنیالاصل بود که در کوفه ساکن میزیست. پدرش ابو سلامه از اصحاب پیامبر (ص) بود. | عمار بن ابی سلامة بن عبدالله بن عمران بن رأس بن دالان از قبیله بنی دالان تیرهای از همدانیان و از قبایل عرب قحطان و یمنیالاصل بود که در کوفه ساکن میزیست. پدرش ابو سلامه از اصحاب پیامبر (ص) بود. | ||
ابن حجر او را از یاران پیامبر (ص) دانسته است، <ref>الاصابه فی تمییز الصحابه ، ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، به کوشش علی محمد بجاوی، بیروت: مؤسسه التاریخ | ابن حجر او را از یاران پیامبر (ص) دانسته است، <ref>الاصابه فی تمییز الصحابه ، ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، به کوشش علی محمد بجاوی، بیروت: مؤسسه التاریخ العربی،۱۳۲۸ ﻫ ق. ج۵، ص۱۱۳.</ref> اما به نظر میآید سن او کفاف همصحبتی با آن حضرت را ندارد. ممکن است در کودکی محضر پیامبر (ص) را درک کرده باشد. | ||
==نقش در واقعه کربلا== | ==نقش در واقعه کربلا== | ||
عمار غروب دوم محرم در کربلا به امام حسین (ع) پیوست و سرانجام در روز [[عاشورا]] و در حمله اول به [[شهادت]] رسید. او به هنگام شهادت حدود | عمار غروب دوم محرم در کربلا به امام حسین (ع) پیوست و سرانجام در روز [[عاشورا]] و در حمله اول به [[شهادت]] رسید. او به هنگام شهادت حدود ۵۶ سال سن داشت. <ref>ر.ک :رجال طوسی، شیخ طوسی، ابوجعفر محمد بن حسن، به کوشش محمد صادق آل بحر العلوم، نجف: ۱۳۸۱ ﻫ ق.، ص۷۶؛ الاصابه فی تمییز الصحابه ، ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، به کوشش علی محمد بجاوی، بیروت: مؤسسه التاریخ العربی، ۱۳۲۸ ﻫ ق.، ج۵، ص۱۱۳؛ مناقب آل ابی طالب، ابن شهرآشوب مازندرانی، ابوجعفر رشیدالدین محمدبن علی، قم: انتشارات علامه. ، ج۴، ص۱۱۳.</ref> مجلسی از او به نام سلامة بن همدانی یاد کرده است. <ref>بحار الانوار الجامعه لدرر الائمه الاطهار (ع)، مجلسی، ملا محمد باقر، تهران: مکتبه الاسلامیه، ۱۳۶۲ ش.، ج۴۵، ص۷۳،۶۴. </ref> | ||
در [[زیارت رجبیه]] و [[زیارت ناحیه مقدسه]] به وی سلام داده شده است: «السَّلامُ عَلَی عَمّارِ بنِ اَبی سَلامَة الهَمدانی» | در [[زیارت رجبیه]] و [[زیارت ناحیه مقدسه]] به وی سلام داده شده است: «السَّلامُ عَلَی عَمّارِ بنِ اَبی سَلامَة الهَمدانی» | ||
==منبع== | ==منبع== | ||
* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=2588126&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص | *[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=2588126&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص ۲۹۵-۲۹۶.] | ||
==پی نوشت== | ==پی نوشت== | ||
خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
[[رده: شهیدان عاشورا]] | [[رده: شهیدان عاشورا]] | ||
[[en:Ammar b. Abi Salama]] | [[en:Ammar b. Abi Salama]] | ||
<references /> |
نسخهٔ ۱۵ مارس ۲۰۲۱، ساعت ۱۵:۱۳
عماره بن ابی سلامه دالانی، از اصحاب امام حسین(ع) که در روز عاشورا در کربلا به شهادت رسید.
زندگینامه
عمار بن ابی سلامة بن عبدالله بن عمران بن رأس بن دالان از قبیله بنی دالان تیرهای از همدانیان و از قبایل عرب قحطان و یمنیالاصل بود که در کوفه ساکن میزیست. پدرش ابو سلامه از اصحاب پیامبر (ص) بود.
ابن حجر او را از یاران پیامبر (ص) دانسته است، [۱] اما به نظر میآید سن او کفاف همصحبتی با آن حضرت را ندارد. ممکن است در کودکی محضر پیامبر (ص) را درک کرده باشد.
نقش در واقعه کربلا
عمار غروب دوم محرم در کربلا به امام حسین (ع) پیوست و سرانجام در روز عاشورا و در حمله اول به شهادت رسید. او به هنگام شهادت حدود ۵۶ سال سن داشت. [۲] مجلسی از او به نام سلامة بن همدانی یاد کرده است. [۳]
در زیارت رجبیه و زیارت ناحیه مقدسه به وی سلام داده شده است: «السَّلامُ عَلَی عَمّارِ بنِ اَبی سَلامَة الهَمدانی»
منبع
پی نوشت
- ↑ الاصابه فی تمییز الصحابه ، ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، به کوشش علی محمد بجاوی، بیروت: مؤسسه التاریخ العربی،۱۳۲۸ ﻫ ق. ج۵، ص۱۱۳.
- ↑ ر.ک :رجال طوسی، شیخ طوسی، ابوجعفر محمد بن حسن، به کوشش محمد صادق آل بحر العلوم، نجف: ۱۳۸۱ ﻫ ق.، ص۷۶؛ الاصابه فی تمییز الصحابه ، ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، به کوشش علی محمد بجاوی، بیروت: مؤسسه التاریخ العربی، ۱۳۲۸ ﻫ ق.، ج۵، ص۱۱۳؛ مناقب آل ابی طالب، ابن شهرآشوب مازندرانی، ابوجعفر رشیدالدین محمدبن علی، قم: انتشارات علامه. ، ج۴، ص۱۱۳.
- ↑ بحار الانوار الجامعه لدرر الائمه الاطهار (ع)، مجلسی، ملا محمد باقر، تهران: مکتبه الاسلامیه، ۱۳۶۲ ش.، ج۴۵، ص۷۳،۶۴.