زباله: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''زباله''' نام یکى از منزلگاههاى مسیر مکّه به [[کوفه]] است که [[حسین بن على (ع)|امام حسین(ع)]] در آنجا فرود آمد. {{مسیر | '''زباله''' نام یکى از منزلگاههاى مسیر مکّه به [[کوفه]] است که [[حسین بن على (ع)|امام حسین(ع)]] در آنجا فرود آمد. {{جعبه اطلاعات منزلگاه | ||
| عنوان =زباله | |||
| تصویر = | |||
| اندازه تصویر = | |||
| نام منزلگاه =زباله | |||
| مسیر =[[مکه]] به [[کوفه]] | |||
| موقعیت = [[عربستان]] | |||
| قبل از =[[قاع]] | |||
| پس از =[[شقوق]] | |||
| واقعه کربلا = | |||
| سایر =}} | |||
==معنا== | ==معنا== | ||
زباله به معناى محلّى است که آب را در خود نگه مى‌دارد یعنی محلّ پرآب. روستایى آباد و مسکونى بوده که طوایفى از بنى اسد در آنجا مى‌زیستند. | زباله به معناى محلّى است که آب را در خود نگه مى‌دارد یعنی محلّ پرآب. روستایى آباد و مسکونى بوده که طوایفى از بنى اسد در آنجا مى‌زیستند. | ||
| خط ۶: | خط ۱۶: | ||
در همین منزلگاه بود که امام، خبر شهادت «عبد اللّه بن یقطر» را شنید. او فرستادۀ سیدالشهدا(ع) به سوى کوفیان و حضرت [[مسلم بن عقبه|مسلم]] بود که همزمان با [[شهادت]] مسلم و [[هانى بن عروه|هانى]]، شهید شد. در آن محلّ قلعه و مسجدى مربوط به بنى اسد بود. محلّ به نام زباله بنت مسعر شهرت یافته است. <ref>مقتل الحسین،مقرم،ص ۲۱۳ ؛الحسین فى طریقه الى الشهادة،ص ۸۷.</ref> در همانجا نیز،خبر شهادت [[قیس بن مسهر صیداوی|قیس بن مسهر]](پیک اعزامى خود به کوفه) را شنید.آنگاه اوضاع کوفه را براى همراهان تشریح کرد و از بى‌وفایى و سست عهدى کوفیان گفت، سپس بیعت خویش را از همراهان برداشت و فرمود: «هر کس مى‌خواهد،بر گردد،پیروانمان ما را خوار ساختند.» | در همین منزلگاه بود که امام، خبر شهادت «عبد اللّه بن یقطر» را شنید. او فرستادۀ سیدالشهدا(ع) به سوى کوفیان و حضرت [[مسلم بن عقبه|مسلم]] بود که همزمان با [[شهادت]] مسلم و [[هانى بن عروه|هانى]]، شهید شد. در آن محلّ قلعه و مسجدى مربوط به بنى اسد بود. محلّ به نام زباله بنت مسعر شهرت یافته است. <ref>مقتل الحسین،مقرم،ص ۲۱۳ ؛الحسین فى طریقه الى الشهادة،ص ۸۷.</ref> در همانجا نیز،خبر شهادت [[قیس بن مسهر صیداوی|قیس بن مسهر]](پیک اعزامى خود به کوفه) را شنید.آنگاه اوضاع کوفه را براى همراهان تشریح کرد و از بى‌وفایى و سست عهدى کوفیان گفت، سپس بیعت خویش را از همراهان برداشت و فرمود: «هر کس مى‌خواهد،بر گردد،پیروانمان ما را خوار ساختند.» | ||
به گفتۀ برخى مورخان جمعى از آن لحظه به بعد از چپ و راست متفرّق شدند. صبح فردا به یارانش فرمود تا آب همراه بردارند و راه را به سوى کوفه ادامه دهند. | به گفتۀ برخى مورخان جمعى از آن لحظه به بعد از چپ و راست متفرّق شدند. صبح فردا به یارانش فرمود تا آب همراه بردارند و راه را به سوى کوفه ادامه دهند.{{مسیر حرکت امام حسین}} | ||
==منبع== | ==منبع== | ||
* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=654837&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۱۹۳-۱۹۴.] | *[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=654837&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۱۹۳-۱۹۴.] | ||
==پی‌نوشت== | ==پی‌نوشت== | ||
نسخهٔ ۱۰ مارس ۲۰۲۱، ساعت ۰۹:۴۱
زباله نام یکى از منزلگاههاى مسیر مکّه به کوفه است که امام حسین(ع) در آنجا فرود آمد.
| اطلاعات جغرافیایی | |
|---|---|
| مسیر | مکه به کوفه |
| موقعیت | عربستان |
| قبل از | قاع |
| پس از | شقوق |
| وقایع تاریخی | |
معنا
زباله به معناى محلّى است که آب را در خود نگه مى‌دارد یعنی محلّ پرآب. روستایى آباد و مسکونى بوده که طوایفى از بنى اسد در آنجا مى‌زیستند.
روایت کاروان کربلا
در همین منزلگاه بود که امام، خبر شهادت «عبد اللّه بن یقطر» را شنید. او فرستادۀ سیدالشهدا(ع) به سوى کوفیان و حضرت مسلم بود که همزمان با شهادت مسلم و هانى، شهید شد. در آن محلّ قلعه و مسجدى مربوط به بنى اسد بود. محلّ به نام زباله بنت مسعر شهرت یافته است. [۱] در همانجا نیز،خبر شهادت قیس بن مسهر(پیک اعزامى خود به کوفه) را شنید.آنگاه اوضاع کوفه را براى همراهان تشریح کرد و از بى‌وفایى و سست عهدى کوفیان گفت، سپس بیعت خویش را از همراهان برداشت و فرمود: «هر کس مى‌خواهد،بر گردد،پیروانمان ما را خوار ساختند.»
به گفتۀ برخى مورخان جمعى از آن لحظه به بعد از چپ و راست متفرّق شدند. صبح فردا به یارانش فرمود تا آب همراه بردارند و راه را به سوى کوفه ادامه دهند.
 دریای سرخ |
منبع
پی‌نوشت
- ↑ مقتل الحسین،مقرم،ص ۲۱۳ ؛الحسین فى طریقه الى الشهادة،ص ۸۷.