زبان حال: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «جملاتى که هنگام مرثیه‌خوانى،از زبان امام حسین«ع»و شهداى کربلا یا بازماندگا...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
جملاتى که هنگام | جملاتى که هنگام [[مرثیه‌خوانی|مرثیه‌خوانى]]، از زبان ا[[حسین بن على (ع)|مام حسین(ع)]] و شهداى [[کربلایى|کربلا]] یا بازماندگانشان گفته مى‌شود، بى‌آنکه در یک متن تاریخى یا روایى آمده باشد، در مقابل «زبان قال». | ||
== مطالب انحرافی == | |||
این جملات،صرفا نوعى بیان عاطفى است که از حال و وضع کسى آنگونه برداشت مى‌شود،زیرا گاهى حالتها گویاتر از الفاظ است. البته گاهى به بهانۀ «زبان حال»، حرفهاى نامناسب و سبک به اولیاء خدا و امام حسین(ع) نسبت مى‌دهند که وهن مقام امام و نشان دهندۀ ذلت و خوارى و زبونى است؛ مثل این که از قول امام حسین«ع»مى‌گویند: | |||
«شدم راضى که زینب خوار گردد...»یا اینکه امام،التماس کند جرعه‌اى آب به او بدهند. | «شدم راضى که زینب خوار گردد...»یا اینکه امام،التماس کند جرعه‌اى آب به او بدهند. | ||
این نحوه زبان حالها اغلب در اشعار مرثیه و نوحه دیده مى‌شود که باید | این نحوه زبان حالها اغلب در اشعار مرثیه و نوحه دیده مى‌شود که باید توجه نمود مطالب انحرافى و دروغ به آن پیشوایان حق و صدق، نسبت داده نشود. | ||
== منبع == | |||
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، | * جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۱۹۴. | ||
نسخهٔ ۸ سپتامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۳:۱۵
جملاتى که هنگام مرثیه‌خوانى، از زبان امام حسین(ع) و شهداى کربلا یا بازماندگانشان گفته مى‌شود، بى‌آنکه در یک متن تاریخى یا روایى آمده باشد، در مقابل «زبان قال».
مطالب انحرافی
این جملات،صرفا نوعى بیان عاطفى است که از حال و وضع کسى آنگونه برداشت مى‌شود،زیرا گاهى حالتها گویاتر از الفاظ است. البته گاهى به بهانۀ «زبان حال»، حرفهاى نامناسب و سبک به اولیاء خدا و امام حسین(ع) نسبت مى‌دهند که وهن مقام امام و نشان دهندۀ ذلت و خوارى و زبونى است؛ مثل این که از قول امام حسین«ع»مى‌گویند:
«شدم راضى که زینب خوار گردد...»یا اینکه امام،التماس کند جرعه‌اى آب به او بدهند.
این نحوه زبان حالها اغلب در اشعار مرثیه و نوحه دیده مى‌شود که باید توجه نمود مطالب انحرافى و دروغ به آن پیشوایان حق و صدق، نسبت داده نشود.
منبع
- جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۱۹۴.