مصیبت: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «رنج و سختى و بلا و گرفتارى که به کسى مى‌رسد حوادث ناگوار و پیش‌آمدهاى تلخ، ه...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
رنج و سختى و بلا و گرفتارى که به کسى مى‌رسد حوادث ناگوار و پیش‌آمدهاى تلخ، همچون در گذشت خویشاوندان و دوستان صمیمى.به معناى سوک و تعزیت و عزا و ماتم نیز به کار مى‌رود.آنچه در کربلا بر اهل بیت گذشت،شهادت و اسارتى که براى سید الشهدا و عترت پیامبر در عاشورا پیش آمد،حادثۀ شهادت هر یک از معصومین«ع»نیز مصیبتى است که بر امّت اسلام وارد شده است که در رأس آنها و بالاترین مصائب، عاشوراى حسینى است.در زیارت عاشورا از شهادت ابا عبد اللّه«ع»بعنوان مصیبتى بزرگ یاد شده است.«لقد عظمت الرزیّة و جلّت المصیبة بک علینا و على جمیع اهل الإسلام...
'''مصیبت;''' رنج، سختى، بلا و گرفتارى که به کسى مى‌رسد. حوادث ناگوار و پیش‌آمدهاى تلخ، همچون در گذشت خویشاوندان و دوستان صمیمى است. به معناى سوک و تعزیت و عزا و ماتم نیز به کار مى‌رود.  


مصیبة ما اعظمها و اعظم رزیّتها فى الإسلام و فى جمیع اهل السّماوات و الأرض» <ref>زیارت عاشورا،بحار الانوار،ج 98،ص 294.</ref> و به همین جهت،به یادآورى حادثۀ عاشورا و شهادت امام حسین و أئمّۀ دیگر«ذکر مصیبت»گفته مى‌شود.
== ذکر مصیبت ==
آنچه در [[کربلا]] بر [[اهل بیت]] گذشت، [[شهادت]] و اسارتى که براى [[حسین بن على (ع)|سیدالشهدا(ع)]] و عترت پیامبر در [[عاشورا]] پیش آمد، حادثۀ شهادت هر یک از معصومین(ع) نیز مصیبتى است که بر امّت اسلام وارد شده‌است که در رأس آنها و بالاترین مصائب، عاشوراى حسینى است. در زیارت عاشورا از شهادت اباعبداللّه(ع) بعنوان مصیبتى بزرگ یاد شده‌است.  


«لقد عظمت الرزیّة و جلّت المصیبة بک علینا و على جمیع اهل الإسلام...


مصیبة ما اعظمها و اعظم رزیّتها فى الإسلام و فى جمیع اهل السّماوات و الأرض» <ref>زیارت عاشورا،بحار الانوار،ج ۹۸،ص ۲۹۴.</ref> و به همین جهت،به یادآورى حادثۀ عاشورا و شهادت امام حسین و أئمّۀ دیگر«ذکر مصیبت»گفته مى‌شود.


== منبع ==


* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=654837&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۴۲۷.]


 
== پی‌نوشت ==
 
<references />
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 427.

نسخهٔ ‏۵ سپتامبر ۲۰۲۰، ساعت ۰۸:۴۹

مصیبت; رنج، سختى، بلا و گرفتارى که به کسى مى‌رسد. حوادث ناگوار و پیش‌آمدهاى تلخ، همچون در گذشت خویشاوندان و دوستان صمیمى است. به معناى سوک و تعزیت و عزا و ماتم نیز به کار مى‌رود.

ذکر مصیبت

آنچه در کربلا بر اهل بیت گذشت، شهادت و اسارتى که براى سیدالشهدا(ع) و عترت پیامبر در عاشورا پیش آمد، حادثۀ شهادت هر یک از معصومین(ع) نیز مصیبتى است که بر امّت اسلام وارد شده‌است که در رأس آنها و بالاترین مصائب، عاشوراى حسینى است. در زیارت عاشورا از شهادت اباعبداللّه(ع) بعنوان مصیبتى بزرگ یاد شده‌است.

«لقد عظمت الرزیّة و جلّت المصیبة بک علینا و على جمیع اهل الإسلام...

مصیبة ما اعظمها و اعظم رزیّتها فى الإسلام و فى جمیع اهل السّماوات و الأرض» [۱] و به همین جهت،به یادآورى حادثۀ عاشورا و شهادت امام حسین و أئمّۀ دیگر«ذکر مصیبت»گفته مى‌شود.

منبع

پی‌نوشت

  1. زیارت عاشورا،بحار الانوار،ج ۹۸،ص ۲۹۴.