محمد آزادگان (واصل): تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده | '''محمد آزادگان''' (۱۳۰۰ ه. ش- ۱۳۹۰ ه. ش) متخلص به «واصل» از شاعران آئینی ایرانی است.{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده | ||
| نام =محمد آزادگان | | نام =محمد آزادگان | ||
| تصویر =mohammad azadegan.jpg | | تصویر =mohammad azadegan.jpg | ||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
| زمینه فعالیت =شعر و ادبیات | | زمینه فعالیت =شعر و ادبیات | ||
| ملیت =ایرانی | | ملیت =ایرانی | ||
| تاریخ تولد = | | تاریخ تولد =۱۳۰۰ ه. ش | ||
| محل تولد =قم | | محل تولد =قم | ||
| والد =حسین | | والد =حسین | ||
| تاریخ مرگ = | | تاریخ مرگ =۱۳۹۰ ه. ش | ||
| محل مرگ = | | محل مرگ = | ||
| علت مرگ = | | علت مرگ = | ||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
| سال‌های نویسندگی = | | سال‌های نویسندگی = | ||
|سبک نوشتاری = | |سبک نوشتاری = | ||
|کتاب‌ها = | |کتاب‌ها =«خون‌هایی که تا رستخیز می‌جوشد.» | ||
|مقاله‌ها = | |مقاله‌ها = | ||
|نمایشنامه‌ها = | |نمایشنامه‌ها = | ||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
}} | }} | ||
==زندگینامه== | |||
محمد آزادگان در ۳۸ سالگی علاقمند به سرودن سعر شد و در انجمن‌هاى ادبى حضور یافت. او در قالب‌های مختلف شعر سروده و بیشتر اشعارش در مدایح و مراثى اهل بیت(ع) است و غزلیاتش جنبۀ اخلاقى و پندآمیز دارد. <ref>سخنوران نامى معاصر ایران،ج ۶،ص ۳۸۱۷.</ref> واصل از پیش کسوتان شعر آیینى معاصر به شمار می‌آید. | |||
ایشان که پدر شهید علی آزادگان از شهدای جنگ تحمیلی بودند، در دی ماه ۱۳۹۰ شمسی به دیار باقی شتافتند. | |||
==آثار== | ==آثار== | ||
«خون‌هایى که تا رستاخیز مى‌جوشد» از مجموعه شعرهایى است که از محمد آزادگان چاپ و منتشر شده‌است. | |||
==اشعار== | |||
===مقصود شاه دین=== | |||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب| فکر تو واژگونه و پندار تو خطاست | کرده عبادت بت و پنداشتى خداست }} | {{ب| فکر تو واژگونه و پندار تو خطاست | کرده عبادت بت و پنداشتى خداست }} | ||
| خط ۸۲: | خط ۸۳: | ||
{{ب| بگذشت زان چه بود سِوى اللّه و، زد علَم | آنجا که از مقام علا فوق ماسواست... }} | {{ب| بگذشت زان چه بود سِوى اللّه و، زد علَم | آنجا که از مقام علا فوق ماسواست... }} | ||
{{ب| واصل! بس‌ست اگرچه نمى‌خشکد این قلم | از شعلۀ زبان تو هم آتشى به پاست <ref>خون‌هایى که تا رستاخیز مى‌جوشد، محمد آزادگان(واصل)، ص | {{ب| واصل! بس‌ست اگرچه نمى‌خشکد این قلم | از شعلۀ زبان تو هم آتشى به پاست <ref>خون‌هایى که تا رستاخیز مى‌جوشد، محمد آزادگان(واصل)، ص ۶۵ و ۶۶.</ref> }} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
*[[کاروان شعر عاشورا| | *[[کاروان شعر عاشورا|محمدعلی مجاهدی، کاروان شعر عاشورا،زمزم هدایت، ج۱، ص ۵۲۸-۵۲۹.]] | ||
==پی نوشت== | ==پی نوشت== | ||
نسخهٔ ۲۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۰۸:۱۷
محمد آزادگان (۱۳۰۰ ه. ش- ۱۳۹۰ ه. ش) متخلص به «واصل» از شاعران آئینی ایرانی است.
| محمد آزادگان | |
|---|---|
 | |
| زمینهٔ کاری | شعر و ادبیات |
| زادروز | ۱۳۰۰ ه. ش قم |
| مرگ | ۱۳۹۰ ه. ش |
| ملیت | ایرانی |
| کتاب‌ها | «خون‌هایی که تا رستخیز می‌جوشد.» |
| تخلص | واصل |
| مدرک تحصیلی | ششم ابتدایى |
زندگینامه
محمد آزادگان در ۳۸ سالگی علاقمند به سرودن سعر شد و در انجمن‌هاى ادبى حضور یافت. او در قالب‌های مختلف شعر سروده و بیشتر اشعارش در مدایح و مراثى اهل بیت(ع) است و غزلیاتش جنبۀ اخلاقى و پندآمیز دارد. [۱] واصل از پیش کسوتان شعر آیینى معاصر به شمار می‌آید.
ایشان که پدر شهید علی آزادگان از شهدای جنگ تحمیلی بودند، در دی ماه ۱۳۹۰ شمسی به دیار باقی شتافتند.
آثار
«خون‌هایى که تا رستاخیز مى‌جوشد» از مجموعه شعرهایى است که از محمد آزادگان چاپ و منتشر شده‌است.
اشعار
مقصود شاه دین
| فکر تو واژگونه و پندار تو خطاست | کرده عبادت بت و پنداشتى خداست | |
| تو بندۀ هوى و حسین عاشق خدا | آزادگى، عزیز من! از بندگى جداست | |
| از نهضت حسین بخوان مقصد حسین | کان رادمرد را چه ازین کار مدّعاست | |
| جان داد و، تن نداد به ذلّت که تا ابد | این نکته را بداند هرکس به هر کجاست: | |
| تن دادنِ به ذلت و تعظیم زور و زر | از دین ما جدا و به آیین ما خطاست | |
| تکریم طاغیان و پرستش به غیر حق | معمول جاهلیّت و خود سیر قهقراست | |
| در بندِ بندگى و کشى بارِ ظلم و زور | فریاد یا حسین کشى کاین حسین ماست! | |
| خود مى‌کُشى مرام حسین و، همى‌زنى | زنجیر و طبل و بوق که مقتول اشقیاست... | |
| از آن بزرگ نهضت و از این مهین قیام | مقصود شاه دین نه همین ماتم و عزاست | |
| آرى حسین زادۀ آزادۀ على‌ست | آرى حسین مقصد و منظور مصطفى است | |
| در راه راحت بشر از یوغ بندگى | شاهنشهى که رأس شریفش به نیزه‌هاست | |
| بگذشت زان چه بود سِوى اللّه و، زد علَم | آنجا که از مقام علا فوق ماسواست... | |
| واصل! بس‌ست اگرچه نمى‌خشکد این قلم | از شعلۀ زبان تو هم آتشى به پاست [۲] |