مهری حسینی: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''مهری حسینی''' شاعر معاصر ایرانی | '''مهری حسینی''' (١٣٤٤ ه. ش) شاعر و نویسنده معاصر ایرانی است. | ||
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده | {{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده | ||
| نام = مهری حسینی | | نام = مهری حسینی | ||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
| زمینه فعالیت = | | زمینه فعالیت = | ||
| ملیت = | | ملیت = | ||
| تاریخ تولد = | | تاریخ تولد =١٣٤٤ ه.ش | ||
| محل تولد =سرپل ذهاب | | محل تولد =سرپل ذهاب | ||
| والدین = | | والدین = | ||
| خط ۷۱: | خط ۷۱: | ||
|امضا = | |امضا = | ||
}} | }} | ||
==زندگینامه== | |||
مهری حسینی فرزند حسن در سال١٣٤٤ ه. ش در سرپل‌ذهاب دیده به جهان گشود. وی تحصیلات ابتدایی را در آنجا گذراند و با شروع جنگ تحمیلی همراه خانواده به شهر مقدس قم مهاجرت کرده و تحصیلات خود را در مقطع متوسطه در قم گذراند پس از اخذ دیپلم به عنوان آموزشیار به مدت چهار سال به خدمت نهضت سوادآموزی درآمد. حسینی از کودکی به شعر و ادبیات علاقه‌ی شدید داشت و از سال ١٣٦٦ ه. ش به طور جدی به سرودن شعر پرداخت. وی از سال ١٣٧٤ ه. ش با شرکت در کلاس داستان‌نویسی در شهر قم نوشتن داستانهای کوتاه را تجربه کرد و اکثر نوشته‌هایش در زمینه‌ی دفاع مقدس می‌باشد. | |||
اکثر نوشته های حسینی درزمینه دفاع مقدس است. | |||
==آثار شاعر== | ==آثار شاعر== | ||
سه مجموعه شعر با نام‌های «مردان آسمانی»، «مثنوی کربلا در کربلا» و شعر منظوم «جوجه اردک زشت» و | سه مجموعه شعر با نام‌های «مردان آسمانی»، «مثنوی کربلا در کربلا» و شعر منظوم «جوجه اردک زشت» و ٥ مجموعه داستان با نام‌های «روزهای ابری»، «بام بی‌ستاره»، «قصّه‌ی پاکان»، «چشم‌های منتظر» و «ساحل کرخه» از او به چاپ رسیده است. | ||
==اشعار== | ==اشعار== | ||
===دست سرسبز خدا | ===دست سرسبز خدا=== | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
| خط ۱۰۱: | خط ۹۷: | ||
===دلشکسته | ===دلشکسته=== | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
| خط ۱۱۴: | خط ۱۱۰: | ||
{{ب| غریب را رها نمی‌کند، چون او به ناله‌ی|دل کبوتران بام، دسته‌دسته رحم کرد }} | {{ب| غریب را رها نمی‌کند، چون او به ناله‌ی|دل کبوتران بام، دسته‌دسته رحم کرد }} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}}{{شعر}} | ||
{{شعر}} | |||
{{ب| فدای حلق تشنه‌ات حسین جان، که هرکسی|به یاد آن لب به خاک و خون نشسته، رحم کرد }} | {{ب| فدای حلق تشنه‌ات حسین جان، که هرکسی|به یاد آن لب به خاک و خون نشسته، رحم کرد }} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
===زیارت | ===زیارت=== | ||
<ref>برای جابر بن عبد اللّه انصاری، اولین زائر قبر امام حسین (ع).</ref> | <ref>برای جابر بن عبد اللّه انصاری، اولین زائر قبر امام حسین (ع).</ref> | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
| خط ۱۴۱: | خط ۱۳۴: | ||
===رباعی | ===رباعی=== | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
| خط ۱۷۷: | خط ۱۷۰: | ||
{{ب| دل آیینه در شام غریبان|ترک برداشته با سنگ غربت }} | {{ب| دل آیینه در شام غریبان|ترک برداشته با سنگ غربت }} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
*دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج 2، ص: 1613-1614. | *[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=700738&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج 2، ص: 1613-1614.] | ||
==پی نوشت== | ==پی نوشت== | ||
| خط ۱۹۳: | خط ۱۷۹: | ||
[[رده:شاعران فارسی زبان]] | [[رده:شاعران فارسی زبان]] | ||
[[رده:شاعران معاصر]] | [[رده:شاعران معاصر]] | ||
<references /> | |||
نسخهٔ ۲۸ ژوئن ۲۰۲۰، ساعت ۱۶:۱۸
مهری حسینی (١٣٤٤ ه. ش) شاعر و نویسنده معاصر ایرانی است.
| مهری حسینی | |
|---|---|
| زادروز | ١٣٤٤ ه.ش سرپل ذهاب |
زندگینامه
مهری حسینی فرزند حسن در سال١٣٤٤ ه. ش در سرپل‌ذهاب دیده به جهان گشود. وی تحصیلات ابتدایی را در آنجا گذراند و با شروع جنگ تحمیلی همراه خانواده به شهر مقدس قم مهاجرت کرده و تحصیلات خود را در مقطع متوسطه در قم گذراند پس از اخذ دیپلم به عنوان آموزشیار به مدت چهار سال به خدمت نهضت سوادآموزی درآمد. حسینی از کودکی به شعر و ادبیات علاقه‌ی شدید داشت و از سال ١٣٦٦ ه. ش به طور جدی به سرودن شعر پرداخت. وی از سال ١٣٧٤ ه. ش با شرکت در کلاس داستان‌نویسی در شهر قم نوشتن داستانهای کوتاه را تجربه کرد و اکثر نوشته‌هایش در زمینه‌ی دفاع مقدس می‌باشد.
اکثر نوشته های حسینی درزمینه دفاع مقدس است.
آثار شاعر
سه مجموعه شعر با نام‌های «مردان آسمانی»، «مثنوی کربلا در کربلا» و شعر منظوم «جوجه اردک زشت» و ٥ مجموعه داستان با نام‌های «روزهای ابری»، «بام بی‌ستاره»، «قصّه‌ی پاکان»، «چشم‌های منتظر» و «ساحل کرخه» از او به چاپ رسیده است.
اشعار
دست سرسبز خدا
| کاش دستم تا زمین نینوا پر می‌کشید | تا کنار دست سرسبز خدا پر می‌کشید | |
| گفتم احساس دلم را نذر دستش می‌کنم | نذر دستانی که از دنیا رها پر می‌کشید | |
| دست‌ها در خون شناور بود و باران عطش | بر فراز خیمه‌های کربلا پر می‌کشید | |
| دست‌ها جاری که شد در زیر نعش مشک او | عطر دستانش به کام خیمه‌ها پر می‌کشید | |
| تشنگی هم با تمام وسعت احساس خود | دل به دریا داد و اشکش بی‌صدا پر می‌کشید | |
| وقتی از ذهن عطش احساس دریا پر کشید | کاش باران از زمین بی‌اعتنا پر می‌کشید |
دلشکسته
| حسین ما به هر غریب دلشکسته، رحم کرد | به هرکسی که در حریم غم نشسته، رحم کرد | |
| اگر پناه می‌بریم ما به دامن حسین | به بندبند هر دل ز هم گسسته، رحم کرد | |
| شنیده‌ایم ما، اگر کسی که با خلوص دل | به سمت چشم‌های او دخیل بسته، رحم کرد | |
| اگر دلی شکست و پر بهانه شد، به او بگو | حسین ما به هر بی‌پناه و خسته، رحم کرد | |
| غریب را رها نمی‌کند، چون او به ناله‌ی | دل کبوتران بام، دسته‌دسته رحم کرد |
| فدای حلق تشنه‌ات حسین جان، که هرکسی | به یاد آن لب به خاک و خون نشسته، رحم کرد |
زیارت
| گفتی دلت هوای تربت وفا دارد | قصد زیارت بهار کربلا دارد | |
| بر دوش برده‌ای دل شکسته را سمتِ | پابوس تربتی که عطر آشنا دارد | |
| ای مرد! بین عاشقان همیشه این‌گونه | دلدادگی به پای عشق ماجرا دارد؟ | |
| با این بهانه سفره‌ی دلت گشودی، چون | با نعش بی‌سر حسین حرف‌ها دارد | |
| وقتی که ریختی به پای عشق هستی‌ات | هر قطره‌ای هزار حنجره صدا دارد | |
| مقبول حق زیارتت که عشق پاک تو | دیریست شور عاشقانه با خدا دارد |
رباعی
| همه از عهد و پیمانی گذشتند | چه بیگانه ز مهمانی گذشتند | |
| نگفتند این حسین سبط رسول است | و کشتند و به آسانی گذشتند |
| و سرخی گونه‌ی صحرا گرفته است | شقایق در شقایق پا گرفته است | |
| کنار ساحل سبز شهادت | به روی نیزه دریا جا گرفته است |
| طلوع خون چه بی‌تاب است این جا | و جاری دست مهتاب است این جا | |
| به کام هر شقایق وقت رویش | عطش بالاتر از آب است این جا |
| حدیث درد با تو گشت تعبیر | دلت درس جراحت کرد تفسیر | |
| به شانه کوله بار تب کشیدن | چه سنگین است در باران زنجیر |
| سکوت کوچه‌ها همرنگ غربت | غریب کوچه‌ها دلتنگ غربت | |
| دل آیینه در شام غریبان | ترک برداشته با سنگ غربت |
منابع
پی نوشت
- ↑ برای جابر بن عبد اللّه انصاری، اولین زائر قبر امام حسین (ع).