- مکتب سقاخانه جریانی هنری بود که در دههٔ 1340 شمسی با استفاده از عنصرهایی از هنر مدرن و برخی از عنصرهای تزیینی هنرهای سنتی و دینی، در ایران شکل گرفت.
- هوشنگ ابتهاج با تخلص سایه اشعاری درباره امام حسین (ع) سروده است.
- امامباره آصف الدوله (در تصویر) که معتبرترین بنا از نوع امام باره است از مهمترین بناهای تاریخی لکهنو به شمار میآید.
- کتاب حسین (ع) از دیدگاه مسیحیت به هفده زبان ترجمه و در پنج دانشگاه و برای دورههای تکمیلی مورد تأیید قرار گرفته است.
- در زمان ناصرالدین شاه قاجار برای ترویج تعزیه کوشش فراوانی شد.
Socialhistory: تفاوت میان نسخهها
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
| text = [[حسین بن على (ع)]] {{vline}} [[روضه خوانی]] {{vline}} [[امام باره]] {{vline}} [[مسلم بن عقیل]] {{vline}} [[روز واقعه|روز واقعه (در تصویر)]] {{vline}} [[رقیه بنت حسین]] | | text = [[حسین بن على (ع)]] {{vline}} [[روضه خوانی]] {{vline}} [[امام باره]] {{vline}} [[مسلم بن عقیل]] {{vline}} [[روز واقعه|روز واقعه (در تصویر)]] {{vline}} [[رقیه بنت حسین]] | ||
}}{{Works | }}{{Works | ||
| image = | | image =کتاب تراژدی جهان اسلام.jpg | ||
| imagesize = 200px | | imagesize = 200px | ||
| text = [[تعزیه: آیین و نمایش در ایران]]، کتابی است درباره تعزیه که توسط پیتر جی. چلکووسکی نوشته شده است. این کتاب، در بیست فصل ابعاد مختلف تعزیه را مورد بررسی قرار میدهد و در واقع چاپ دوم کتابی است که نزدیک به هجده سال پیش با عنوان مقاله آغازین آن، تعزیه، هنر بومی پیشرو ایران، انتشار یافت و مورد پسند پژوهشگران قرار گرفت. اهمیت عمده کتاب در این است که تا این تاریخ، یگانه اثر آکادمیایی بینالمللی در تعزیهشناسی است. | | text = [[تعزیه: آیین و نمایش در ایران]]، کتابی است درباره تعزیه که توسط پیتر جی. چلکووسکی نوشته شده است. این کتاب، در بیست فصل ابعاد مختلف تعزیه را مورد بررسی قرار میدهد و در واقع چاپ دوم کتابی است که نزدیک به هجده سال پیش با عنوان مقاله آغازین آن، تعزیه، هنر بومی پیشرو ایران، انتشار یافت و مورد پسند پژوهشگران قرار گرفت. اهمیت عمده کتاب در این است که تا این تاریخ، یگانه اثر آکادمیایی بینالمللی در تعزیهشناسی است. | ||
[[تعزیه: آیین و نمایش در ایران|ادامه...]] | [[تعزیه: آیین و نمایش در ایران|ادامه...]] | ||
}}</div>{{CirclePersons | }}</div>{{CirclePersons | ||
| image1 = ژان | | image1 = ژان کالمارد.png | ||
| title1 = [[ژان کالمار]] | | title1 = [[ژان کالمار]] | ||
| image2 = | | image2 = علی بلوکباشی.jpg | ||
| title2 = [[ | | title2 = [[علی بلوکباشی]] | ||
| image3 = پیتر چلکوسکی.gif | | image3 = پیتر چلکوسکی.gif | ||
| title3 = [[پیتر ج. چلکووسکی]] | | title3 = [[پیتر ج. چلکووسکی]] | ||
| image4 = | | image4 = دکتر علی معموری.jpg | ||
| title4 = [[ | | title4 = [[علی معموری]] | ||
| image5 = | | image5 = لارا دیب.jpg | ||
| title5 = [[ | | title5 = [[لارا ز. دیب]] | ||
}}{{Featured art big | }}{{Featured art big | ||
|image=تعزیه گردان تهران قدیم.jpg|imagesize=600px|text=تصویری از تعزیه گردانان تهران قدیم در دوره قاجاریه}}{{Featured indexes | |image=تعزیه گردان تهران قدیم.jpg|imagesize=600px|text=تصویری از تعزیه گردانان تهران قدیم در دوره قاجاریه}}{{Featured indexes |
نسخهٔ ۲۹ دسامبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۵:۳۷
مدخل برگزیده
آب مایه حیات و از اسطورهها و نمادهای مهم فرهنگهای مختلف از جمله فرهنگ شیعی است. آب، نامی عمومی برای مایع شفاف، بیمزه و بیبویی است که انسان و حیوان از آن میآشامند. آب به عنوان یکی از عناصر اربعه یا چهار «آخشیج» (خاک، آب، باد و آتش)، در فرهنگهای گوناگون همواره معانی نمادین و اسطورهشناختی متعدد و متنوعی داشته است. به طور معمول، آب در سه مفهوم به کار برده شده است: اساس شکلگیری جهان، نماد زندگی، آغاز حیات و جاودانگی، و نماد پاکی و پاککنندگی. آب در اساطیر، آیینها و شمایلنگاریها، جدا از ساختار کلیتهای فرهنگی مربوط به آن، همواره مقدم بر هر نقش و صورت و محمل و تکیهگاه هر آفرینشی است. در اساطیر مصری، جهان در ابتدا اقیانوسی از آب بوده است. در اسطورههای بینالنهرین و روایتهای آشوری نیز همه آفریدهها از آمیختن آب شیرین (Apsu) و شوراب (Tiamt) پدید میآیند. در اساطیر یونان، «نرسیس» مظهر آب و پدرش «سیزیف» خدای رودخانه و مادرش «لیریوب» الهه چشمهساران است. یونانیان باستان همچنین آیینها و جشنهایی مربوط به آب و طلب باران داشتهاند از جمله آیین «رودها» که در آن اسبهایی را زنده در میان امواج میافکندند و آنها را به خدایان دریا تقدیم میکردند. ادامه...