خسرو آقایارى: تفاوت میان نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده | {{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده | ||
| نام =خسرو آقایارى | | نام =خسرو آقایارى | ||
| تصویر = | | تصویر =khosro aghayari.jpg | ||
| توضیح تصویر = | | توضیح تصویر = | ||
| نام اصلی = | | نام اصلی = | ||
| زمینه فعالیت = | | زمینه فعالیت =نویسنده و شاعر | ||
| ملیت = | | ملیت =ایرانی | ||
| تاریخ تولد =1337 | | تاریخ تولد =1337 | ||
| محل تولد =تهران | | محل تولد =تهران | ||
| والد = | | والد = |
نسخهٔ ۱۷ اوت ۲۰۱۹، ساعت ۱۶:۲۴
خسرو آقایارى | |
---|---|
زمینهٔ کاری | نویسنده و شاعر |
زادروز | 1337 تهران |
ملیت | ایرانی |
مدرک تحصیلی | کارشناس ادبیات فارسى |
خسرو آقایاری (زاده 1337 در تهران) نویسنده و شاعر ایرانی است.
زندگینامه
وی نویسنده و کارشناس ادبیات فارسى است و تاکنون عهدهدار مسئولیتها و مشاغلی از جمله مدیر «دفتر ادبیات و هنر عاشورایی»، کارشناس و مسئول فعالیتهاى ادبى و دبیر کانون شاعران و نویسندگان وزارت آموزش و پرورش (از سال 1362)، مدیر مرکز آفرینشهاى ادبى کانون پرورش فکرى، دبیر ماهنامۀ ادبیات کودک و نوجوان بوده است.
آثار
نثر
- افسانۀ باغ آرزوها (داستان)
- عاشیق محمد (داستان)
- مردى دیگر (داستان)
- دلقک و پهلوان (نمایشنامه)
- حماسههاى پهلوانى (در چهار مجلّد)
وی در حاشیۀ کار نویسندگى، گاهى از سر تفنّن شعر مىگوید و به معیارهاى شعرى کاملا آشناست و در نقد شعر نیز دستى دارد.
اشعار
در عزاى گل
باز هم آفتاب مىتابد | بر عطشناک تربت یاران | |
شعر امَّن یُجیب مىخواند | تشنگىهاى خاطر باران | |
باز جوشنده از دل سنگ است | آب از بهر تشنه کامى ما | |
آه مردم! مگر که تشنه شدید | بعدِ گلهاى پَرپر زهرا؟ | |
آسمان، داغدار مىگرید | در عزاى گلى که بىکفن است | |
کفن امّا کجا نشان دارید | بهر آن کس که پارهْ پاره تن است؟ | |
باد هم باز در رکاب آورد | پاى بیتابى و قرارش را | |
سوگوارست، نوحه مىخواند | تا زیارت کند مزارش را | |
آفتاب است اینکه بیتاب است | تشنگانى که در پى آبید! | |
روح کوثر فتاده بر صحرا | آه اى مردمان! مگر خوابید؟ | |
آفتابست اینکه مىتابد | هُرم داغی است آه پُر شررش | |
از خجالت تنش عرق کرده | اشک مىجوشد از دو چشم ترش | |
آفتاب، عاشقانه مىگرید | بر زمین، نعش شاه دین افتاد | |
آسمان تا زمین فرو غلتید | دیدۀ او چو بر زمین افتاد |