جهانگیر نصری اشرفی: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
T.ramezani (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''جهانگیر نصری اشرفی''' (متولد اسفند 1336 در شهرستان بهشهر) پژوهشگر عرصه موسیقی است. | |||
ایشان از 25 سالگی وارد حوزه موسیقی شد و فعالیت های پژوهشی خود را در حوزه فرهنگ اقوام و عشایری و سنن فرهنگ شفاهی از سال 1363 آغاز نموده است. ایشان نزدیک به سه دهه به طور مستمر و متمرکز در این عرصه فعالیت می کند. جهانگیر نصری اشرفی در حال حاضر یکی از شاخص ترین پژوهشگر میدانی ایران در حوزه تاریخ و فرهنگ مردم ایران (قوم شناسی و موسیقی شناسی) بوده که تحقیقاتش به عنوان مرجع کورد استفاده قرار می گیرد. نصر اشرفی اساس زندگی خود را بر کار پژوهش در حوزه ی فرهنگ و هنر استوار کرده است. به کارش عشق می ورزد و این عشق و علاقه را مبنای بیش از صد تالیف خود میداند. جهانگیر اشرفی آثار مکتوب و ارزنده ای را منتشر کرده است که ای آثار همیشه با استقبال صد در صد مخاطبان همراه بوده است که آثار مکتوب این پژوهشگر شامل نمایش موسیقی در ایران، تاریخ هنر ایران،هنر گران نوروزی و خنیاگران نورزوی،فرهنگ واژگان طبری و.... می شود. این آثار مورد توجه تعداد کثیری از هنر دوستان موسیقی قرار گرفت. همچنین از این هنرمند آثار صوتی زیادی در دست است که میتوان آواز های زار، موسیقی آیینی دو سوی البرز، انجمن موسیقی ایران، موسیقی مازندران، موسیقی گیلان و تالش، موسیقی شیعیان وموسیقی مذهبی ایران را نام برد. جهانگیر اشرفی از جمله کسانی است که معتقد است موسیقی محلی مورد ظلم واقع شده است که این موسیقی یک زمانی از بهترین موسیقی های کشور ما بوده است که به دلیل شرایط سخت تغییر ذائقه ای مردم این موسیقی رو به مسنوج شدن است. وی معتقد است جشنواره های که برای موسیقی نواحی و محلی برگزار می شود نمی تواند پاسخ کوی زحمات هنرمندان بومی ما باشند که البته خیلی از این هنرمندان ناشناخته و در انزوا می میرند. وی همچنین فعالیت های صحنه ای زیادی انجام داده است ایشان دبیر انجمن موسیقی نواحی ایران در تهران و کرمان و دبیر انجمن کوچ لرستان و خرم آباد......بوده است. ویژگی آثار این پژوهشگر تمرکز بر فعالیت های میدانی و پژوهش هایی است که مستقیما از فرهنگ و سنت های شفاهی ایران برداشت می شود. بخشی دیگر از آثار نصر اشرفی: گوسان پارسی در قالب 15 سی دی موسیقایی،کتاب گوسان پارسی (بررسی داستان پردازی اقوام در فرهنگ ایران)، مجموعه سیمرغ شامل 3 لوح فشرده، یک کتابچه بازتاب ذکر های نقش بندی خراسان ، مجموعه گرگان یولی (سبک موسیقی ترکمنی ایران)، کتاب کوچ (بررسی فرهنگ موسیقایی اقوام ایران) ، کتاب و آلبوم ققنوس (بررسی گوشه ها در تعزیه نواحی ایران)، چندین مقاله در فصل نامه مقام و چندین کتابچه مختلف فرهنگ ملی را از طریق حوزه هنری و یا انتشارات سوره مهر از خود به جا گذاشته است. انتشار فرهنگ سوگ آواهای مذهبی ایران که قسمت اول اختصاص به سوگ آواهای محرم دارد و نیز اثر خنیاگران نوروزی (بررسی نوروز خوانی های ایران، تاجیکستان و ازبکستان) ، کتاب فرهنگ اصطلاحات و آئین های محرم اشاره کرد. | |||
«چهارچوب اصلی موسیقی تعزیه موسیقی ردیفی است»، مقام، شماره 5، تابستان و پاییز 1378، | «چهارچوب اصلی موسیقی تعزیه موسیقی ردیفی است»، مقام، شماره 5، تابستان و پاییز 1378، | ||
ص 57 - 52. | ص 57 - 52. | ||
نسخهٔ ۱۱ ژوئیهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۱۰:۰۴
جهانگیر نصری اشرفی (متولد اسفند 1336 در شهرستان بهشهر) پژوهشگر عرصه موسیقی است.
ایشان از 25 سالگی وارد حوزه موسیقی شد و فعالیت های پژوهشی خود را در حوزه فرهنگ اقوام و عشایری و سنن فرهنگ شفاهی از سال 1363 آغاز نموده است. ایشان نزدیک به سه دهه به طور مستمر و متمرکز در این عرصه فعالیت می کند. جهانگیر نصری اشرفی در حال حاضر یکی از شاخص ترین پژوهشگر میدانی ایران در حوزه تاریخ و فرهنگ مردم ایران (قوم شناسی و موسیقی شناسی) بوده که تحقیقاتش به عنوان مرجع کورد استفاده قرار می گیرد. نصر اشرفی اساس زندگی خود را بر کار پژوهش در حوزه ی فرهنگ و هنر استوار کرده است. به کارش عشق می ورزد و این عشق و علاقه را مبنای بیش از صد تالیف خود میداند. جهانگیر اشرفی آثار مکتوب و ارزنده ای را منتشر کرده است که ای آثار همیشه با استقبال صد در صد مخاطبان همراه بوده است که آثار مکتوب این پژوهشگر شامل نمایش موسیقی در ایران، تاریخ هنر ایران،هنر گران نوروزی و خنیاگران نورزوی،فرهنگ واژگان طبری و.... می شود. این آثار مورد توجه تعداد کثیری از هنر دوستان موسیقی قرار گرفت. همچنین از این هنرمند آثار صوتی زیادی در دست است که میتوان آواز های زار، موسیقی آیینی دو سوی البرز، انجمن موسیقی ایران، موسیقی مازندران، موسیقی گیلان و تالش، موسیقی شیعیان وموسیقی مذهبی ایران را نام برد. جهانگیر اشرفی از جمله کسانی است که معتقد است موسیقی محلی مورد ظلم واقع شده است که این موسیقی یک زمانی از بهترین موسیقی های کشور ما بوده است که به دلیل شرایط سخت تغییر ذائقه ای مردم این موسیقی رو به مسنوج شدن است. وی معتقد است جشنواره های که برای موسیقی نواحی و محلی برگزار می شود نمی تواند پاسخ کوی زحمات هنرمندان بومی ما باشند که البته خیلی از این هنرمندان ناشناخته و در انزوا می میرند. وی همچنین فعالیت های صحنه ای زیادی انجام داده است ایشان دبیر انجمن موسیقی نواحی ایران در تهران و کرمان و دبیر انجمن کوچ لرستان و خرم آباد......بوده است. ویژگی آثار این پژوهشگر تمرکز بر فعالیت های میدانی و پژوهش هایی است که مستقیما از فرهنگ و سنت های شفاهی ایران برداشت می شود. بخشی دیگر از آثار نصر اشرفی: گوسان پارسی در قالب 15 سی دی موسیقایی،کتاب گوسان پارسی (بررسی داستان پردازی اقوام در فرهنگ ایران)، مجموعه سیمرغ شامل 3 لوح فشرده، یک کتابچه بازتاب ذکر های نقش بندی خراسان ، مجموعه گرگان یولی (سبک موسیقی ترکمنی ایران)، کتاب کوچ (بررسی فرهنگ موسیقایی اقوام ایران) ، کتاب و آلبوم ققنوس (بررسی گوشه ها در تعزیه نواحی ایران)، چندین مقاله در فصل نامه مقام و چندین کتابچه مختلف فرهنگ ملی را از طریق حوزه هنری و یا انتشارات سوره مهر از خود به جا گذاشته است. انتشار فرهنگ سوگ آواهای مذهبی ایران که قسمت اول اختصاص به سوگ آواهای محرم دارد و نیز اثر خنیاگران نوروزی (بررسی نوروز خوانی های ایران، تاجیکستان و ازبکستان) ، کتاب فرهنگ اصطلاحات و آئین های محرم اشاره کرد.
«چهارچوب اصلی موسیقی تعزیه موسیقی ردیفی است»، مقام، شماره 5، تابستان و پاییز 1378،
ص 57 - 52.
به کوشش
ققنوس: پیش خوانی ها، نوحه ها، گوشه ها و مرثیه ها در تعزیه نواحی ایران، تحقیق، گردآوری و تنظیم جهانگیر نصری اشرفی، تهران، شرکت تبلیغات اسلامی، سوره مهر، 1381، ص 164.
مصاحبه شونده
«نمایش اندوه: گفتگو با دکتر جهانگیر نصری اشرفی، پژوهشگر موسیقی تعزیه»، همشهری، 8 بهمن 1385، ص 16.