نیر تبریزى: تفاوت میان نسخه‌ها

پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۳: خط ۱۳:
نامه‌هاى دوستانه و إخوانیّات وى با ادیب الممالک فراهانى متخلص به<ref>امیرى.</ref><ref></ref> معروف است.وى سرانجام به سال 1312 ه.ق در سن 64 سالگى در زادگاهش تبریز بدرود حیات گفت و در جوار امامزاده سید ابراهیم به خاک سپرده شد. <ref>دویست سخنور،ص 452 تا 453.</ref>
نامه‌هاى دوستانه و إخوانیّات وى با ادیب الممالک فراهانى متخلص به<ref>امیرى.</ref><ref></ref> معروف است.وى سرانجام به سال 1312 ه.ق در سن 64 سالگى در زادگاهش تبریز بدرود حیات گفت و در جوار امامزاده سید ابراهیم به خاک سپرده شد. <ref>دویست سخنور،ص 452 تا 453.</ref>


===سبک شعرى===
==سبک شعرى==


نیّر تبریزى اشراف کاملى به دواوین شعرى اساتید سخن داشت و احاطۀ او به متون منظوم فارسى از وى شاعرى توانا و سخنورى آگاه و بصیر ساخته بود.
نیّر تبریزى اشراف کاملى به دواوین شعرى اساتید سخن داشت و احاطۀ او به متون منظوم فارسى از وى شاعرى توانا و سخنورى آگاه و بصیر ساخته بود.
خط ۲۱: خط ۲۱:
در غزلسرایى و مرثیه‌گویى استاد بود و آثار پرشورى که از او به یادگار مانده،شاهد صادقى بر اثبات این مدعا است.
در غزلسرایى و مرثیه‌گویى استاد بود و آثار پرشورى که از او به یادگار مانده،شاهد صادقى بر اثبات این مدعا است.


===دامنۀ تأثیر آثار عاشورایى===
==دامنۀ تأثیر آثار عاشورایى==


اشعار آیینى نیّر تبریزى در زمرۀ بهترین آثار مذهبى در یکصد سالۀ اخیر است و ترکیب‌بند عاشورایى او از زمان خود شاعر تاکنون ورد زبانها است و از شور و حال خاصى برخورد است.در این که نیّر تبریزى از پرچمداران شعر عاشورا در سدۀ گذشته است،تردیدى وجود ندارد و اهتمام این شاعر تواناى روحانى را در بالندگى این نخل تناور بایستى پاس داشت.
اشعار آیینى نیّر تبریزى در زمرۀ بهترین آثار مذهبى در یکصد سالۀ اخیر است و ترکیب‌بند عاشورایى او از زمان خود شاعر تاکنون ورد زبانها است و از شور و حال خاصى برخورد است.در این که نیّر تبریزى از پرچمداران شعر عاشورا در سدۀ گذشته است،تردیدى وجود ندارد و اهتمام این شاعر تواناى روحانى را در بالندگى این نخل تناور بایستى پاس داشت.
خط ۳۰: خط ۳۰:




==ترکیب‌بند عاشورایى==
===ترکیب‌بند عاشورایى===
 
1
{{شعر}}
{{شعر}}
1


{{ب| چون کرد خور ز توسن زرین،تهى رکاب | افتاد در ثوابت و سیاره،انقلاب }}
{{ب| چون کرد خور ز توسن زرین،تهى رکاب | افتاد در ثوابت و سیاره،انقلاب }}
خط ۵۵: خط ۵۳:


{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
2
{{شعر}}
{{شعر}}
2
 


{{ب| گلگون سوار وادى خونخوار کربلا | بى‌سر فتاده در صف پیکار کربلا }}
{{ب| گلگون سوار وادى خونخوار کربلا | بى‌سر فتاده در صف پیکار کربلا }}
خط ۷۷: خط ۷۶:


{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
3
{{شعر}}
{{شعر}}
3
 


{{ب| گفت:اى گروه هر که ندارد هواى ما | سر گیرد و،برون رود از کربلاى ما }}
{{ب| گفت:اى گروه هر که ندارد هواى ما | سر گیرد و،برون رود از کربلاى ما }}
خط ۹۸: خط ۹۸:
{{ب| برگشت هر که طاقت تیر و سنان نداشت | چون شاه تشنه،کار به شمر و سنان <ref>سنان بن انس از قتلۀ کربلا.</ref> نداشت }}
{{ب| برگشت هر که طاقت تیر و سنان نداشت | چون شاه تشنه،کار به شمر و سنان <ref>سنان بن انس از قتلۀ کربلا.</ref> نداشت }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
4
{{شعر}}
{{شعر}}
4


{{ب| چون زد سر از سرادق <ref>سراپرده،خیمه.</ref> جلباب <ref>جامۀ گشاد،پیراهن فراخ.</ref> نیلگون | صبح قیامتى،نتوان گفتنش که:چون؟ }}
{{ب| چون زد سر از سرادق <ref>سراپرده،خیمه.</ref> جلباب <ref>جامۀ گشاد،پیراهن فراخ.</ref> نیلگون | صبح قیامتى،نتوان گفتنش که:چون؟ }}
خط ۱۲۰: خط ۱۲۰:


{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
5
{{شعر}}
{{شعر}}
5


{{ب| شد آفتاب دین چو روان سوى رزمگاه | از دود آه پردگیان،شد جهان سیاه }}
{{ب| شد آفتاب دین چو روان سوى رزمگاه | از دود آه پردگیان،شد جهان سیاه }}
خط ۱۴۲: خط ۱۴۲:


{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
6
{{شعر}}
{{شعر}}
6
 


{{ب| استاد در برابر آن لشکر عبوس | چون شاه نیمروز <ref>کنایه از خورشید.</ref> ،بر آن اشهب <ref>خاکسترى،به رنگ سیاه و سفید.</ref> شموس <ref>اسب سرکش.</ref> }}
{{ب| استاد در برابر آن لشکر عبوس | چون شاه نیمروز <ref>کنایه از خورشید.</ref> ،بر آن اشهب <ref>خاکسترى،به رنگ سیاه و سفید.</ref> شموس <ref>اسب سرکش.</ref> }}
خط ۱۷۲: خط ۱۷۳:


{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
7
{{شعر}}
{{شعر}}
7
{{ب| لختى نمود با سپه کینه،زین خطاب | جز تیر جان شکار،ندادش کسى جواب }}
{{ب| لختى نمود با سپه کینه،زین خطاب | جز تیر جان شکار،ندادش کسى جواب }}


خط ۱۹۴: خط ۱۹۴:


{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
8
{{شعر}}
{{شعر}}
8


{{ب| تیرى که بر دل شه گلگون قبا رسید | اندر نجف،به مرقد شیر خدا رسید }}
{{ب| تیرى که بر دل شه گلگون قبا رسید | اندر نجف،به مرقد شیر خدا رسید }}
خط ۲۱۶: خط ۲۱۶:


{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
9
{{شعر}}
{{شعر}}
9


{{ب| گفت:اى حبیب دادگر!اى کردگار من! | امروز بود در همه عمر انتظار من }}
{{ب| گفت:اى حبیب دادگر!اى کردگار من! | امروز بود در همه عمر انتظار من }}
خط ۲۳۷: خط ۲۳۷:
{{ب| پس دختر عقیلۀ ناموس کردگار | نالان ز خیمه تاخت به میدان کارزار }}
{{ب| پس دختر عقیلۀ ناموس کردگار | نالان ز خیمه تاخت به میدان کارزار }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
10
{{شعر}}
{{شعر}}
10


{{ب| کاى رایت هدى!تو چرا سرنگون شدى؟ | در موج خون چگونه فتادى و،چون شدى؟ }}
{{ب| کاى رایت هدى!تو چرا سرنگون شدى؟ | در موج خون چگونه فتادى و،چون شدى؟ }}
خط ۲۶۰: خط ۲۵۹:


{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
11
{{شعر}}
{{شعر}}
11


{{ب| چون شاه تشنه،ظلمت ناسوت کرد طى | بر آب زندگانى جاوید برد پى }}
{{ب| چون شاه تشنه،ظلمت ناسوت کرد طى | بر آب زندگانى جاوید برد پى }}
خط ۲۸۳: خط ۲۸۱:


{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
12
{{شعر}}
{{شعر}}
12


{{ب| آه از دمى که از ستم چرخ کجمدار | آتش گرفت خیمه و،بر باد شد دیار }}
{{ب| آه از دمى که از ستم چرخ کجمدار | آتش گرفت خیمه و،بر باد شد دیار }}
خط ۳۰۵: خط ۳۰۳:


{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
13
{{شعر}}
{{شعر}}
13


{{ب| این گوهر به خون شده غلتان حسین توست | وین کشتى شکسته ز طوفان حسین توست }}
{{ب| این گوهر به خون شده غلتان حسین توست | وین کشتى شکسته ز طوفان حسین توست }}
خط ۳۲۷: خط ۳۲۶:


{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
14
{{شعر}}
{{شعر}}
14


{{ب| داد آسمان به باد ستم خانمان من | تا از کدام بادیه پرسى نشان من؟ }}
{{ب| داد آسمان به باد ستم خانمان من | تا از کدام بادیه پرسى نشان من؟ }}
خط ۳۴۸: خط ۳۴۷:
{{ب| پس رو به سوى پیکر آن محتشم گرفت | گفت این حدیث و،طاقت اهل حرم گرفت }}  
{{ب| پس رو به سوى پیکر آن محتشم گرفت | گفت این حدیث و،طاقت اهل حرم گرفت }}  
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
15
{{شعر}}
{{شعر}}
15


{{ب| اندر جهان،عیان شده غوغاى رستخیز | اى قامت تو شور قیامت!به پاى خیز }}
{{ب| اندر جهان،عیان شده غوغاى رستخیز | اى قامت تو شور قیامت!به پاى خیز }}
خط ۳۷۰: خط ۳۶۸:
{{ب| گفتم دو صد حدیث و،ندادى مرا جواب | معذورى اى ز تیر جفا خسته،خوش بخواب! }}
{{ب| گفتم دو صد حدیث و،ندادى مرا جواب | معذورى اى ز تیر جفا خسته،خوش بخواب! }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
16
{{شعر}}
{{شعر}}
16


{{ب| اى چرخ سفله!تیر تو را صید،کم نبود | گیرم عزیز فاطمه،صید حرم نبود }}
{{ب| اى چرخ سفله!تیر تو را صید،کم نبود | گیرم عزیز فاطمه،صید حرم نبود }}
خط ۳۹۲: خط ۳۸۹:
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
{{شعر}}
{{شعر}}
17


{{ب| زین غم که آه اهل زمین ز آسمان گذشت | با عترت رسول ندانم چسان گذشت }}
{{ب| زین غم که آه اهل زمین ز آسمان گذشت | با عترت رسول ندانم چسان گذشت }}