کل یوم عاشورا: تفاوت میان نسخه‌ها

هر روز عاشورا و هر سرزمین،کربلاست.«کلّ یوم عاشورا و کلّ ارض کربلا».این جمله و شعار،نشان دهندۀ پیوستگى و تداوم خطّ درگیرى حق و باطل در همۀ زمانها و مکانهاست.عاشورا و کربلا،یکى از بارزترین حلقه‌هاى این زنجیرۀ طولانى است.همیشه حق و باطل رو در روى همند و انسانهاى آزاده،وظیفۀ پاسدارى از حق و پیکار با باطل را بر عهده دارند و بى‌تفاوت گذشتن از کنار صحنۀ حق و باطل،بى‌دینى است.امام خمینى«قدس سرّه»بارها به این نکتۀ مهم توجّه دادند،از جمله در ایّام جنگ تحمیلى:

«امروز،روز عاشوراى حسینى است،امروز ایران کربلاست،حسینیان آماده باشید.» <ref>صحیفۀ نور،ج 20،ص 195.</ref> و در پیامى به مناسبت 17 شهریور فرمود:«عاشورا،قیام عدالتخواهان با عددى قلیل و ایمان و عشقى بزرگ،در مقابل ستمگران کاخ‌نشین و مستکبران غارتگر بود و دستور آن بود که این برنامه،سرلوحۀ زندگى امت در هر روز و در هر سرزمین باشد.روزهایى که بر ما گذشت،عاشوراى مکرّر بود و میدانها و خیابانها و کوى و برزنهایى که خون فرزندان اسلام در آن ریخت،کربلاى مکرّر.».«17 شهریور،مکرّر عاشورا و میدان شهدا مکرّر کربلا و شهداى ما مکرّر شهداى کربلا و مخالفان ما مکرّر یزید و وابستگان او هستند.» <ref>صحیفۀ نور،ج 20،ص 195.</ref>

نبرد عاشورا،گرچه از نظر زمان،کوتاهترین درگیرى بود(نیم‌روز )ولى از نظر امتداد، طولانى‌ترین درگیرى با ستم و باطل است و تا هر زمان که هر آرزومندى آرزو کند که کاش در کربلا بود و در یارى امام شهیدان،به فوز عظیم شهادت مى‌رسید(یا لیتنا کنّا معکم فنفوز فوزا عظیما)، <ref>زیارت عاشورا.</ref> جبهۀ کربلا گرم و درگیرى عاشورا دایر است.آنگونه که حسین«ع»، وارث آدم و ابراهیم و نوح و موسى و عیسى و محمّد«علیهم السلام»است،پیروان عاشورایى او نیز وارث خط سرخ جهاد و شهادت‌اند و پرچم کربلا را بر زمین نمى‌نهند،و این جوهر تشیّع در بعد سیاسى است.

یکى از نویسندگان محقق مى‌نویسد:ما یقین داریم که اگر حسین«ع»در زمان ما بود،از قدس،جنوب لبنان و بیشتر مناطق اسلامى کربلاى دوّمى مى‌ساخت و همان موضعى را مى‌گرفت که در برابر معاویه و یزید ایستاد و از همۀ مدّعیان اسلام و تشیّع و از آنان که بر قدس و جنوب لبنان مى‌گریند و در اعلامیه‌ها،سخنرانیها و صفحۀ مطبوعات بر سر فلسطین و لبنان معامله مى‌کنند و در خیابانها و مجامع،سلاح با خود حمل مى‌کنند،بیش از تعدادى که در کربلاى اوّل کنار آن حضرت ایستادند و یاریش کردند،او را یارى نمى‌کردند.» <ref>الانتفاضات الشیعیّة،هاشم معروف الحسنى،ص 387.</ref>

این دیدگاه،ردّ کنندۀ نظریه‌اى است که کربلا و قیام حسینى را تکلیفى خاصّ امام مى‌داند که نمى‌توان از آن تبعیّت کرد.وقتى ابا عبد الله الحسین«ع»ضرورت قیام بر ضدّ سلطۀ ستمگرى را که حلال را حرام مى‌کند و عهد الهى را شکسته،بر خلاف سنّت پیامبر عمل مى‌کند و تجاوزکارانه عمل مى‌نماید،در خطبۀ خویش مى‌آورد و این صفات را در سلطه یزیدى محقّق مى‌داند،در پایان مى‌افزاید«فلکم فىّ اسوة» <ref>تاریخ طبرى،ج 4،ص 304.</ref> در کار من براى شما الگوى تبعیّت است،این مى‌رساند که گسترۀ زمین و زمان،کربلا و عاشوراست و همیشه و همه جا باید با الهام از این مکتب،بر ضدّ ستم قیام کرد و در راه آزادى و عزّت،فداکارى نمود.

امام خمینى«ره»فرموده است:«این کلمۀ کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا،یک کلمۀ بزرگى است...همه روز باید ملّت ما این معنى را داشته باشد که امروز روز عاشورا است و ما باید مقابل ظلم بایستیم و همین جا هم کربلاست و باید نقش کربلا را ما پیاده کنیم،انحصار به یک زمین ندارد.انحصار به یک افراد نمى‌شود.قضیّه کربلا منحصر به یک جمعیت هفتاد و چند نفرى و یک سرزمین کربلا نبوده،همۀ زمینها باید این نقش را ایفا کنند.» <ref>صحیفۀ نور،ج 9،ص 202.</ref>