قاسم رسا: تفاوت میان نسخه‌ها

پرش به ناوبری پرش به جستجو
جزبدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''قاسم رسا''' یکی از شاعران معاصر ایرانی است.
'''قاسم رسا''' (1290 ه. ش. - 1356 ه. ش.) یکی از شاعران معاصر ایرانی است.
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
| نام                    = قاسم رسا
| نام                    = قاسم رسا
خط ۷۱: خط ۷۱:
|امضا                  =
|امضا                  =
}}
}}
==زندگینامه==
==زندگینامه==
قاسم رسا فرزند شیخ محمد حسن از شاعران معاصر است. او در سال 1290 ه.ش در تهران ولادت یافت. در کودکی به اتفاق پدر و مادرش به خراسان عزیمت نمود و در جوار تربت حضرت رضا (ع) مجاورت اختیار کرد. «رسا» پس از اتمام تحصیلات مقدمات وارد دانشکده‌ی پزشکی تهران شد و به درجه‌ی دکترا در طب نائل آمد. سپس در وزارت بهداری استخدام گردید. و مدت 29 سال به ایفای وظایف پزشکی اشتغال داشت. «رسا» با آنکه ظاهرا کارش طبابت بود ولی از آغاز نوجوانی به حکم علاقه‌ی باطنی به مطالعه‌ی آثار گویندگان سلف اشتغال داشت و فنون سخنوری و شعر و ادب را نزد اساتید بزرگ فرا گرفت و هیچوقت رابطه‌ی خود را با عالم شعر و ادب قطع نکرد. از سال 1325 ه.ش به افتخار خدمتگزاری و ثناگستری و ملک الشعرایی آستان قدس رضوی مفتخر شد. عنوان ملک الشعرایی را به دلیل سرودن اشعار نغز در این‌باره به او اطلاق کرده‌اند، او در سرودن انواع شعر بخصوص در قصیده‌سرایی صاحب توانایی و مهارت بوده است. رسا در سال 1330 به سمت عضو پیوسته‌ی «انجمن ادبی فرهنگستان ایران» انتخاب گردید.
قاسم رسا فرزند شیخ محمدحسن از شاعران معاصر است. او در سال 1290 ه. ش. در تهران ولادت یافت. در کودکی به اتفاق پدر و مادرش به خراسان عزیمت نمود و در جوار تربت حضرت رضا (ع) مجاورت اختیار کرد. «رسا» پس از اتمام تحصیلات مقدمات وارد دانشکده‌ پزشکی تهران شد و به درجه‌ دکترا در طب نائل آمد. سپس در وزارت بهداری استخدام گردید و مدت 29 سال به ایفای وظایف پزشکی اشتغال داشت. «رسا» با آنکه ظاهرا کارش طبابت بود ولی از آغاز نوجوانی به حکم علاقه‌ باطنی به مطالعه‌ آثار گویندگان سلف اشتغال داشت و فنون سخنوری و شعر و ادب را نزد اساتید بزرگ فرا گرفت و هیچوقت رابطه‌ خود را با عالم شعر و ادب قطع نکرد. از سال 1325 ه. ش. به افتخار خدمتگزاری و ثناگستری و ملک الشعرایی آستان قدس رضوی مفتخر شد. عنوان ملک الشعرایی را به دلیل سرودن اشعار نغز در این‌باره به او اطلاق کرده‌اند، او در سرودن انواع شعر بخصوص در قصیده‌سرایی صاحب توانایی و مهارت بوده است. رسا در سال 1330 ه. ش. به سمت عضو پیوسته‌ی «انجمن ادبی فرهنگستان ایران» انتخاب گردید.


بیشتر اشعار دکتر رسا درباره مدایح و مراثی اهل البیت (ع) و اشعار حکمی، اخلاقی و پند و اندرز است. نصایح منظوم و دیوان اشعارش در سالهای 41- 1340 چاپ و منتشر گردید.
بیشتر اشعار دکتر رسا درباره مدایح و مراثی اهل البیت (ع) و اشعار حکمی، اخلاقی و پند و اندرز است. نصایح منظوم و دیوان اشعارش در سالهای 41- 1340 چاپ و منتشر گردید.
خط ۲۵۱: خط ۲۴۵:
{{ب| تا کشیدم خاک راهت را به چشم ای شاه خوبان‌|کوته از دامان خود دست «رسا» کردی نکردی }}  
{{ب| تا کشیدم خاک راهت را به چشم ای شاه خوبان‌|کوته از دامان خود دست «رسا» کردی نکردی }}  
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
==منابع==
==منابع==


دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌ 2، ص: 1177-1180.
* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=700738&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌ 2، ص: 1177-1180.]


==پی نوشت==
==پی نوشت==
خط ۲۶۴: خط ۲۵۴:
[[رده:شاعران فارسی زبان]]
[[رده:شاعران فارسی زبان]]
[[رده:شاعران معاصر]]
[[رده:شاعران معاصر]]
<references />