محمد هاشم عطیه‌: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جزبدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴۷: خط ۴۷:
}}
}}


'''محمد هاشم عطیه''' ادیب مصری است که 25 سال تدریس در دانشکده‌ی زبان عربی و دارالعلوم را در مصر عهده‌دار بود، سپس در دار المعلمین بغداد مشغول به کار شد.


== زندگینامه ==
محمد هاشم عطیه در سال 1953 م در قاهره وفات یافت.


وی ادیب مصری است که 25 سال تدریس در دانشکده‌ی زبان عربی و دارالعلوم را در مصر عهده‌دار بود، سپس در دار المعلمین بغداد مشغول به کار شد. او در سال 1953 م در قاهره وفات یافت. از آثار او «الادب العربی و تاریخه فی العصر الجاهلی» است.
== آثار ==


* الادب العربی
* تاریخه فی العصر الجاهلی


== نمونه اشعار ==
عصائب کفر لابن میسون إنّهم‌سیصلون نارا حرّها یسلخ الأدما
عصائب کفر لابن میسون إنّهم‌سیصلون نارا حرّها یسلخ الأدما


خط ۵۷: خط ۶۳:




کفر ابن میسون (یزید) را فراگرفته همانا آنها در آتشی سوزاننده به رو خواهند افتاد و هر فحش و دشنام و عار و ننگ و گناهی بر آنها باد!
کفر ابن میسون ([[یزید]]) را فراگرفته همانا آنها در آتشی سوزاننده به رو خواهند افتاد و هر فحش و دشنام و عار و ننگ و گناهی بر آنها باد!
 
 
 
==منابع==
==منابع==


دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌1، ص: 583.
* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=700738&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌1، ص: 583.]


==پی نوشت==
==پی نوشت==
خط ۷۰: خط ۷۳:
[[رده:شاعران]]
[[رده:شاعران]]
[[رده:شاعران عرب]]
[[رده:شاعران عرب]]
<references />

نسخهٔ ‏۱۷ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۳:۲۳

محمد هاشم عطیه‌
مرگ 1953 م
قاهره
ملیت مصری
پیشه شاعر
دیوان سروده‌ها «الادب العربی و تاریخه فی العصر الجاهلی»

محمد هاشم عطیه ادیب مصری است که 25 سال تدریس در دانشکده‌ی زبان عربی و دارالعلوم را در مصر عهده‌دار بود، سپس در دار المعلمین بغداد مشغول به کار شد.

زندگینامه

محمد هاشم عطیه در سال 1953 م در قاهره وفات یافت.

آثار

  • الادب العربی
  • تاریخه فی العصر الجاهلی

نمونه اشعار

عصائب کفر لابن میسون إنّهم‌سیصلون نارا حرّها یسلخ الأدما

تکبّ علی أذقانه کلّ فاحش‌تعاطی الخنا و الغدر و العار و الإثما [۱]


کفر ابن میسون (یزید) را فراگرفته همانا آنها در آتشی سوزاننده به رو خواهند افتاد و هر فحش و دشنام و عار و ننگ و گناهی بر آنها باد!

منابع

پی نوشت

  1. أجراس کربلاء؛ ص 67.