- تنها زنی که در روز عاشورا در صحنه نبرد کربلا به شهادت رسید، ام وهب بود.
- مکتب سقاخانه جریانی هنری بود که در دهه ۱۳۴۰ شمسی با استفاده از عنصرهایی از هنر مدرن و برخی از عنصرهای تزیینی هنرهای سنتی و دینی، در ایران شکل گرفت.
- حافظ غزلی با مطلع «شاه شمشاد قدان خسرو شیرین دهنان» دارد که منسوب به حضرت عباس(ع) است.
- کتاب حسین(ع) از دیدگاه مسیحیت به هفده زبان ترجمه و در پنج دانشگاه و برای دورههای تکمیلی مورد تأیید قرار گرفته است.
- در زمان ناصرالدین شاه قاجار برای ترویج تعزیه کوشش فراوانی شد.
- تکیه دولت (در تصویر) بزرگترین تکیه ایران است که در عصر ناصری ساخته شده و به نامهای تکیه همایونی و دولتی نیز خوانده میشد.
صفحهٔ اصلی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
* [[تکیه دولت|تکیه دولت (در تصویر) بزرگترین تکیه ایران است که در عصر ناصری ساخته شده و به نامهای تکیه همایونی و دولتی نیز خوانده میشد.]] | * [[تکیه دولت|تکیه دولت (در تصویر) بزرگترین تکیه ایران است که در عصر ناصری ساخته شده و به نامهای تکیه همایونی و دولتی نیز خوانده میشد.]] | ||
}}</div><div class="second-column-container">{{Featured | }}</div><div class="second-column-container">{{Featured | ||
| image = | | image =آخرین خطبه.jpg | ||
| imagesize = 300 | | imagesize = 300 | ||
| text = [[ | | text = [[دعای عرفه امام حسین (ع)|دعای عرفه]] {{vline}} [[هانی بن عروه]] {{vline}} [[دار الاماره]] {{vline}} [[خطبه امام حسین(ع) قبل از خروج از مکه]] (در تصویر) | ||
}}{{Works | }}{{Works | ||
| image =شبیه_و_آینه.jpg | | image =شبیه_و_آینه.jpg |
نسخهٔ ۱۸ ژوئیهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۰:۱۱
به ویکی حسین خوش آمدید
- • ادبیات
- • هنر
- • تاریخ اجتماعی
- • ادیان و مذاهب
- • تاریخ و جغرافیا
مدخل برگزیده
مسلم بن عقیل، به همراه قیس بن مسهر صیداوی از مکه خارج شد. او ابتدا به مدینه رفت و پس از زیارت مرقد پیامبر(ص) و وداع با خاندانش، به همراه دو راهنما از قبیله قیس بن مسهر صیداوی به سمت کوفه حرکت کرد و چون شبانه راه افتادند، راه را گم کردند. چنانکه مورخان نوشتهاند فشار تشنگی و گرسنگی باعث شد تا دو راهنمای او فوت کنند. اما مسلم توانست خود را به تنگه دره خبیت یا مضیق برساند و نجات پیدا کند. او این پیشامد را به فال بد گرفت و از آنجا نامهای برای امام حسین (ع) نوشت و اخبار را به ایشان اطلاع داد و کسب تکلیف نمود. متن نامه مسلم چنین است: «بعد از حمد و درود! من از مدینه با دو راهنما حرکت کردم. این دو راهنما راه را گم کردند و تشنگی ما شدید شد و طولی نکشید که آن دو نفر فوت شدند. ما به حرکت خود ادامه دادیم تا به آب رسیدیم و توانستیم خود را نجات دهیم و این آب در مکانی است که «مضیق نامیده» میشود که در تنگه دره خبیت واقع شده است و من از این پیشامد فال بد زدم. اکنون اگر موافقت فرمایید، مرا معاف دارید و دیگری را به جای من بفرستید. والسلام.» امام بار دیگر تاکید کرد که به سمت کوفه حرکت نماید و در اجرای دستور کوتاهی نکند و نوشت: «ما اهل بیت به فال اعتقادی نداریم.» ادامه ...