لعنت و برائت: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «اسلام،دین تولّى و تبرّى است،در کنار محبت و دوستى با خاندان پیامبر و مودّت نس...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
اسلام، دین تولّى و تبرّى است. در کنار محبت و دوستى با خاندان پیامبر و مودّت نسبت به آنان و سلام و درود در زیارتنامه‌ها نسبت به اولیاء خدا، عنصر '''برائت''' و بیزارى و '''لعنت''' و نفرین نسبت به ظالمان و دشمنان حق است. بى‌تفاوت نبودن در برابر جنایتکاران و همسویى با رسول خدا، ایجاب مى‌کند که یک شیعه عاشورایى نسبت به ستمگران، بغض و عداوت و تبرّى داشته باشد و کسانى را که قرآن لعن کرده است، مورد لعن قرار دهد. لعن،نشان اوج تنفّر و انزجار از چهره‌هاى ملعون است. | |||
در لعنتها و برائتهایى که در زیارتنامۀ شهدا و ائمّه | == مفهوم == | ||
در لعنتها و برائتهایى که در زیارتنامۀ شهدا و ائمّه آمده، با بیان زشتیها، فسادها، تحریفها، ستمها، گردنکشیها، صف‌آرایى در مقابل جناح حق، نپذیرفتن طاعت ائمّه و مخالفت با رهبران الهى آمیخته است و لعن آنان، طرد نمایندگان این خطّ در همیشه و همه جاى تاریخ است. | |||
در حادثۀ | == برائت از ظلم کنندگان به اهل بیت == | ||
در حادثۀ [[کربلا]]، کسانى در قتل دست داشتند، کسانى هم راضیان، ساکتان، هتک حرمت کنندگان، زمینه‌سازان، فرمانبرداران بوده‌اند و همه ملعون و مطرودند و نیز آنان که [[حسین بن على (ع)|حسین بن على(ع)]] را خوار کردند و ندایش را شنیدند و پاسخ ندادند. در فراز دیگرى پایه‌گذاران ظلم به [[اهل بیت (ع)|اهل بیت]]، کنار زنندگان اهل بیت از جایگاه اصلى‌شان، قاتلان اهل بیت، زمینه‌سازان آن قتل،پیروان و هواداران قاتلان،لعنت شده‌اند: «اسرجت،الجمت، تهیّأت...» | |||
در زیارتى، لعن بر ظالمین آل محمد، لعن بر ارواحشان،دیارشان و قبورشان شده است: «و العن ارواحهم و دیارهم و قبورهم». ([[زیارت عاشورا غیر معروفه|زیارت عاشوراى غیر معروفه]]، مفاتیح الجنان) | |||
موالات با حسین و برائت از ظالمان به او،پایۀ تقرّب به خدا و رسول و امیر المؤمنین و فاطمه و حسن و حسین(ع) است: | |||
«یا اباعبدالله! انّى اتقرّب الى اللّه و الى رسوله و الى امیر المؤمنین و الى فاطمة و الى الحسن و الیک بموالاتک و بالبراءة ممّن اسّس اساس ذلک...». <ref>زیارت عاشورا،از جمله ر.ک:صلوات خاصّ امام حسن و امام حسین(ع) بحار الأنوار،ج ۹۱،ص ۵.</ref> | |||
== منبع == | |||
* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=559291&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۳۹۲-۳۹۳.] | |||
== پی‌نوشت == | |||
<references /> | |||
نسخهٔ ۲۷ سپتامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۶:۵۷
اسلام، دین تولّى و تبرّى است. در کنار محبت و دوستى با خاندان پیامبر و مودّت نسبت به آنان و سلام و درود در زیارتنامه‌ها نسبت به اولیاء خدا، عنصر برائت و بیزارى و لعنت و نفرین نسبت به ظالمان و دشمنان حق است. بى‌تفاوت نبودن در برابر جنایتکاران و همسویى با رسول خدا، ایجاب مى‌کند که یک شیعه عاشورایى نسبت به ستمگران، بغض و عداوت و تبرّى داشته باشد و کسانى را که قرآن لعن کرده است، مورد لعن قرار دهد. لعن،نشان اوج تنفّر و انزجار از چهره‌هاى ملعون است.
مفهوم
در لعنتها و برائتهایى که در زیارتنامۀ شهدا و ائمّه آمده، با بیان زشتیها، فسادها، تحریفها، ستمها، گردنکشیها، صف‌آرایى در مقابل جناح حق، نپذیرفتن طاعت ائمّه و مخالفت با رهبران الهى آمیخته است و لعن آنان، طرد نمایندگان این خطّ در همیشه و همه جاى تاریخ است.
برائت از ظلم کنندگان به اهل بیت
در حادثۀ کربلا، کسانى در قتل دست داشتند، کسانى هم راضیان، ساکتان، هتک حرمت کنندگان، زمینه‌سازان، فرمانبرداران بوده‌اند و همه ملعون و مطرودند و نیز آنان که حسین بن على(ع) را خوار کردند و ندایش را شنیدند و پاسخ ندادند. در فراز دیگرى پایه‌گذاران ظلم به اهل بیت، کنار زنندگان اهل بیت از جایگاه اصلى‌شان، قاتلان اهل بیت، زمینه‌سازان آن قتل،پیروان و هواداران قاتلان،لعنت شده‌اند: «اسرجت،الجمت، تهیّأت...»
در زیارتى، لعن بر ظالمین آل محمد، لعن بر ارواحشان،دیارشان و قبورشان شده است: «و العن ارواحهم و دیارهم و قبورهم». (زیارت عاشوراى غیر معروفه، مفاتیح الجنان)
موالات با حسین و برائت از ظالمان به او،پایۀ تقرّب به خدا و رسول و امیر المؤمنین و فاطمه و حسن و حسین(ع) است:
«یا اباعبدالله! انّى اتقرّب الى اللّه و الى رسوله و الى امیر المؤمنین و الى فاطمة و الى الحسن و الیک بموالاتک و بالبراءة ممّن اسّس اساس ذلک...». [۱]
منبع
پی‌نوشت
- ↑ زیارت عاشورا،از جمله ر.ک:صلوات خاصّ امام حسن و امام حسین(ع) بحار الأنوار،ج ۹۱،ص ۵.