کمکى رفتن: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
در عرف رایج هیئتهاى عزادارى، براى باشکوهتر برگزار شدن مراسم، گاهى افراد یک تکیه یا هیئت به کمک یکدیگر مى‌رفتند و با هم عزادارى مى‌کردند و نوبت بعد، آنان به کمک اینها مى‌رفتند. این عمل را که دسته‌هاى عزاداری با توافق و اعلام قبلى سران هیئتها به دیدار هم مى‌رفتند، '''کمکی رفتن''' می نامند. | در عرف رایج هیئتهاى عزادارى، براى باشکوهتر برگزار شدن مراسم، گاهى افراد یک تکیه یا هیئت به کمک یکدیگر مى‌رفتند و با هم عزادارى مى‌کردند و نوبت بعد، آنان به کمک اینها مى‌رفتند. این عمل را که دسته‌هاى عزاداری با توافق و اعلام قبلى سران هیئتها به دیدار هم مى‌رفتند، '''کمکی رفتن''' می نامند. | ||
== هدف == | ==هدف== | ||
هنگام استقبال و بدرقۀ دسته‌هاى عزادار که به کمک مى‌آمدند، اشعار و نوحه‌هاى خاصّى مى‌خواندند که نشان سپاس از آنان و درخواست قبولى عزادارى از سوى خداوند بود.این سنّت، الهام‌بخش روح تعاون و یارى در راه گرامیداشت مراسم عزادارى است و تلاش در رونق بخشیدن به دستگاه [[حسین بن على (ع)|اباعبداللّه(ع)]] را به پیروان راهش درس مى‌دهد. | هنگام استقبال و بدرقۀ دسته‌هاى عزادار که به کمک مى‌آمدند، اشعار و نوحه‌هاى خاصّى مى‌خواندند که نشان سپاس از آنان و درخواست قبولى عزادارى از سوى خداوند بود.این سنّت، الهام‌بخش روح تعاون و یارى در راه گرامیداشت مراسم عزادارى است و تلاش در رونق بخشیدن به دستگاه [[حسین بن على (ع)|اباعبداللّه(ع)]] را به پیروان راهش درس مى‌دهد. | ||
== منبع == | ==منبع== | ||
* جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۳۷۳. | *[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=654837&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۳۷۳.] | ||
[[رده:آیین‌ها]] | [[رده:آیین‌ها]] | ||
[[رده:آیین‌ها در ماه محرم]] | [[رده:آیین‌ها در ماه محرم]] | ||
[[رده:مفاهیم]] | [[رده:مفاهیم]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۵۴
در عرف رایج هیئتهاى عزادارى، براى باشکوهتر برگزار شدن مراسم، گاهى افراد یک تکیه یا هیئت به کمک یکدیگر مى‌رفتند و با هم عزادارى مى‌کردند و نوبت بعد، آنان به کمک اینها مى‌رفتند. این عمل را که دسته‌هاى عزاداری با توافق و اعلام قبلى سران هیئتها به دیدار هم مى‌رفتند، کمکی رفتن می نامند.
هدف[ویرایش | ویرایش مبدأ]
هنگام استقبال و بدرقۀ دسته‌هاى عزادار که به کمک مى‌آمدند، اشعار و نوحه‌هاى خاصّى مى‌خواندند که نشان سپاس از آنان و درخواست قبولى عزادارى از سوى خداوند بود.این سنّت، الهام‌بخش روح تعاون و یارى در راه گرامیداشت مراسم عزادارى است و تلاش در رونق بخشیدن به دستگاه اباعبداللّه(ع) را به پیروان راهش درس مى‌دهد.