کمکى رفتن

در عرف رایج هیئتهاى عزادارى، براى باشکوهتر برگزار شدن مراسم، گاهى افراد یک تکیه یا هیئت به کمک یکدیگر مى‌رفتند و با هم عزادارى مى‌کردند و نوبت بعد، آنان به کمک اینها مى‌رفتند. این عمل را که دسته‌هاى عزاداری با توافق و اعلام قبلى سران هیئتها به دیدار هم مى‌رفتند، کمکی رفتن می نامند.

هدف

هنگام استقبال و بدرقۀ دسته‌هاى عزادار که به کمک مى‌آمدند، اشعار و نوحه‌هاى خاصّى مى‌خواندند که نشان سپاس از آنان و درخواست قبولى عزادارى از سوى خداوند بود.این سنّت، الهام‌بخش روح تعاون و یارى در راه گرامیداشت مراسم عزادارى است و تلاش در رونق بخشیدن به دستگاه اباعبداللّه(ع) را به پیروان راهش درس مى‌دهد.

منبع

• جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۳۷۳.