على اخوان ارمکى: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده | '''علی اخوان ارمکی''' (۱۳۵۹ ه. ش) شاعر ایرانی است.{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده | ||
| نام =على اخوان ارمکى | | نام =على اخوان ارمکى | ||
| تصویر = | | تصویر = | ||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
| زمینه فعالیت =شعر و ادبیات | | زمینه فعالیت =شعر و ادبیات | ||
| ملیت =ایرانی | | ملیت =ایرانی | ||
| تاریخ تولد = | | تاریخ تولد =۱۳۵۹ ه. ش | ||
| محل تولد =کاشان | | محل تولد =کاشان | ||
| والد = | | والد = | ||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
|امضا = | |امضا = | ||
}} | }} | ||
==زندگینامه== | ==زندگینامه== | ||
او دانش‌آموخته رشتۀ زبان و ادبیات فارسى و از اعضاى انجمن شاعران جوان کاشان است. اگرچه اخوان در قلمرو شعر آیینى آثار معدودى دارد ولى نگاهی تازه به موضوعات مذهبى دارد. | علی اخوان ارمکی در سال ۱۳۵۹ در کاشان متولد شد. او دانش‌آموخته رشتۀ زبان و ادبیات فارسى و از اعضاى انجمن شاعران جوان کاشان است. اگرچه اخوان در قلمرو شعر آیینى آثار معدودى دارد ولى نگاهی تازه به موضوعات مذهبى دارد. | ||
==اشعار== | |||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب| وقتى خدا تابید در آیینه‌هاى تو | پر شد ز آهنگ رهایى نینواى تو }} | {{ب| وقتى خدا تابید در آیینه‌هاى تو | پر شد ز آهنگ رهایى نینواى تو }} | ||
| خط ۶۹: | خط ۶۶: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
*[[کاروان شعر عاشورا| | *[[کاروان شعر عاشورا|محمدعلی مجاهدی، ''کاروان شعر عاشورا''، زمزم هدایت، ج۱، ص۵۴۳.]] | ||
[[رده:شاعران]] | [[رده:شاعران]] | ||
نسخهٔ ۱۶ اوت ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۵۳
علی اخوان ارمکی (۱۳۵۹ ه. ش) شاعر ایرانی است.
| على اخوان ارمکى | |
|---|---|
| زمینهٔ کاری | شعر و ادبیات |
| زادروز | ۱۳۵۹ ه. ش کاشان |
| ملیت | ایرانی |
| مدرک تحصیلی | زبان و ادبیات فارسی |
زندگینامه
علی اخوان ارمکی در سال ۱۳۵۹ در کاشان متولد شد. او دانش‌آموخته رشتۀ زبان و ادبیات فارسى و از اعضاى انجمن شاعران جوان کاشان است. اگرچه اخوان در قلمرو شعر آیینى آثار معدودى دارد ولى نگاهی تازه به موضوعات مذهبى دارد.
اشعار
| وقتى خدا تابید در آیینه‌هاى تو | پر شد ز آهنگ رهایى نینواى تو | |
| در این کویرستان شکوه دیگر دارد | آبى‌ترین لحنى که مى‌خواند صداى تو | |
| آن آیه‌هایى را که روى نیزه مى‌خواندى | جبریل را آورد سمت کربلاى تو | |
| افسوس! ما از کربلا چیزى نفهمیدیم | جز گریه و جز اشک حسرت در عزاى تو | |
| اصلا نفهمیدیم معناى شهادت را | آغاز و پایانى ندارد ماجراى تو | |
| تنها پیام کربلا نخل و علامت نیست | باید که شعر دیگرى گفت از براى تو |