خسرو آقایارى: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
==زندگینامه== | ==زندگینامه== | ||
خسرو آقایاری نویسنده و کارشناس ادبیات فارسى است و تاکنون عهده‌دار مسئولیت‌ها و مشاغلی از جمله مدیر «دفتر ادبیات و هنر عاشورایی»، کارشناس و مسئول فعالیت‌هاى ادبى و دبیر کانون شاعران و نویسندگان وزارت آموزش و پرورش (از سال 1362)، مدیر مرکز آفرینش‌هاى ادبى کانون پرورش فکرى، دبیر ماهنامۀ ادبیات کودک و نوجوان بوده است. | |||
==آثار== | ==آثار== | ||
| خط ۶۱: | خط ۶۱: | ||
*حماسه‌هاى پهلوانى (در چهار مجلّد) | *حماسه‌هاى پهلوانى (در چهار مجلّد) | ||
وی در حاشیۀ کار نویسندگى، گاهى از سر تفنّن شعر مى‌گوید و به معیارهاى شعرى | وی در حاشیۀ کار نویسندگى، گاهى از سر تفنّن شعر مى‌گوید و به معیارهاى شعرى و به نقد شعر نیز می‌پردازد. | ||
===اشعار=== | ===اشعار=== | ||
| خط ۹۸: | خط ۹۸: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
* [[کاروان شعر عاشورا|محمد علی مجاهدی، ''کاروان شعر عاشورا''، زمزم هدایت، ج1، ص 534-535.]] | *[[کاروان شعر عاشورا|محمد علی مجاهدی، ''کاروان شعر عاشورا''، زمزم هدایت، ج1، ص 534-535.]] | ||
[[رده:شاعران]] | [[رده:شاعران]] | ||
نسخهٔ ۲۳ سپتامبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۵:۰۸
| خسرو آقایارى | |
|---|---|
 | |
| زمینهٔ کاری | نویسنده و شاعر |
| زادروز | 1337 تهران |
| ملیت | ایرانی |
| مدرک تحصیلی | کارشناس ادبیات فارسى |
خسرو آقایاری (زاده 1337 در تهران) نویسنده و شاعر ایرانی است.
زندگینامه
خسرو آقایاری نویسنده و کارشناس ادبیات فارسى است و تاکنون عهده‌دار مسئولیت‌ها و مشاغلی از جمله مدیر «دفتر ادبیات و هنر عاشورایی»، کارشناس و مسئول فعالیت‌هاى ادبى و دبیر کانون شاعران و نویسندگان وزارت آموزش و پرورش (از سال 1362)، مدیر مرکز آفرینش‌هاى ادبى کانون پرورش فکرى، دبیر ماهنامۀ ادبیات کودک و نوجوان بوده است.
آثار
نثر
- افسانۀ باغ آرزوها (داستان)
- عاشیق محمد (داستان)
- مردى دیگر (داستان)
- دلقک و پهلوان (نمایشنامه)
- حماسه‌هاى پهلوانى (در چهار مجلّد)
وی در حاشیۀ کار نویسندگى، گاهى از سر تفنّن شعر مى‌گوید و به معیارهاى شعرى و به نقد شعر نیز می‌پردازد.
اشعار
در عزاى گل
| باز هم آفتاب مى‌تابد | بر عطشناک تربت یاران | |
| شعر امَّن یُجیب مى‌خواند | تشنگى‌هاى خاطر باران | |
| باز جوشنده از دل سنگ است | آب از بهر تشنه کامى ما | |
| آه مردم! مگر که تشنه شدید | بعدِ گل‌هاى پَرپر زهرا؟ | |
| آسمان، داغدار مى‌گرید | در عزاى گلى که بى‌کفن است | |
| کفن امّا کجا نشان دارید | بهر آن کس که پارهْ پاره تن است؟ | |
| باد هم باز در رکاب آورد | پاى بیتابى و قرارش را | |
| سوگوار است، نوحه مى‌خواند | تا زیارت کند مزارش را | |
| آفتاب است اینکه بیتاب است | تشنگانى که در پى آبید! | |
| روح کوثر فتاده بر صحرا | آه اى مردمان! مگر خوابید؟ | |
| آفتاب است اینکه مى‌تابد | هُرم داغی است آه پُر شررش | |
| از خجالت تنش عرق کرده | اشک مى‌جوشد از دو چشم ترش | |
| آفتاب، عاشقانه مى‌گرید | بر زمین، نعش شاه دین افتاد | |
| آسمان تا زمین فرو غلتید | دیدۀ او چو بر زمین افتاد |