ادبیات: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
T.ramezani (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۴۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
__NOTOC__ | __NOTOC__ | ||
<div class="first-column-container">{{Featured Index | |||
| image= | |||
| imagesize = 300px | |||
| text = [[بازگشت ادبی]]، یکی از سبک‌های ادب فارسی و عنوانی برای یکی از دوره‌های تاریخ ادبیات ایران است که در آن شاعران و نویسندگان از شیوه سرایندگان و نویسندگان پیرو سبک هندی یا اصفهانی روی گرداندند و در کار سرودن و نوشتن به روش شاعران و نویسندگان پیرو سبک عراقی و خراسانی بازگشتند. همزمان با حکومت کریمخان و هنگامی که به کوشش او ایران از آرامش نسبی برخوردار شد، چند تن از شاعران اهل ذوق، به سبب ملال خاطر همگان از شیوه متکلف اصفحانی به شیوه عراقی گراییدند و نقطه عطف چشمگیری در شعر فارسی پدید آوردند. این گروه پرچمداران شیوه بازگشت بودند، اصفهان را مرکز رستاخیز ادبی قرار دادند و نه تنها خود در سرودن شعر از روش استادان شیوه عراقی پیروی کردند، بلکه دیگران را نیز به کاستی‌های شیوه اصفهانی آگاه و به سرودن شعر در شیوه جدید تشویق کردند و سرانجام کوشش پی گیر این گروه در این رهگذر به ثمر رسید. به نظر بهار دوره بازگشت همزمان با جلوس کریمخان زند آغاز می‌شود و مقارن پادشاهی مظفرالدین شاه (1313ق) و ظهور ادبیات مشروطه پایان می‌یابد. زرین کوب با تأیید ضمنی این نظریه چنین اظهار می‌کند که «بازگشت»، بازگشت به ادبیات رسمی و درباری است، یعنی ادبیات مستوفیان، شاهزادگان، حکم و صاحب منصبان دولتی، طبقاتی که در عهد افشاریه و زندیه همچنان وارث سنت‌های ادبی روزگاران گذشته بودند و توانستند راه بازگشت را هموار سازند. | |||
| | |||
| | |||
[[بازگشت ادبی|ادامه...]] | [[بازگشت ادبی|ادامه...]] | ||
}} | |||
}}{{ | {{did you know | ||
| image =نزار قبانی.jpg | |||
| | | imagesize = 250px | ||
| | | text = | ||
| | * [[نزار قبانی|نزار قبانی (در تصویر) درباره امام حسین (ع) شعر سروده است.]] | ||
}}<div class=" | * [https://fa.wikihussain.com/view/%D8%B7%D8%B1%D8%AD%DB%8C_%D9%86%D9%88_%D8%AF%D8%B1_%D8%AF%D8%A7%D9%86%D8%B4%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87%E2%80%8C_%D8%B4%D8%B9%D8%B1_%D8%B9%D8%A7%D8%B4%D9%88%D8%B1%D8%A7%DB%8C%DB%8C کتاب «دانشنامه شعر عاشورایی» در سال 1387 به عنوان کتاب برگزیده جشنواره پروین اعتصامی انتخاب شده بود.] | ||
*[https://fa.wikihussain.com/view/%D9%86%D8%A7%D8%B5%D8%B1_%D8%A7%D9%84%D8%AF%DB%8C%D9%86_%D8%B4%D8%A7%D9%87_%D9%82%D8%A7%D8%AC%D8%A7%D8%B1#.D8.A2.D8.AB.D8.A7.D8.B1 از ناصرالدین شاه آثار منظوم معدودى در تذکره‌هاى فارسى آمده است و مثنوى ماتمى او در رثاى حضرت على اصغر (ع)، بازتاب نسبتا فراگیرى داشته است.] | |||
| | }} | ||
| | </div> | ||
}}{{ | <div class="second-column-container"> | ||
{{Featured | |||
| | | image =ترکیب بند محتشم.jpg | ||
| | | imagesize = 500px | ||
| | | text = * [[مرثیه]] | ||
* [[ادبیات عاشورا]] | |||
* [[ترکیب بند محتشم کاشانی|ترکیب بند محتشم (در تصویر)]] | |||
* [[تعزیه نامه]] | |||
}} | |||
{{Works | |||
| image =طنز در ادبیات تعزیه.jpg | |||
| imagesize =250px | |||
| text = | |||
[[طنز در ادبیات تعزیه|کتاب طنز در ادبیات تعزیه]] با پژوهش و تحقیق [[منوچهر احترامی]] و به تولید پژوهشگاه فرهنگ و هنر اسلامی توسط انتشارات سوره مهر منتشر شد. این کتاب از بخش‌هایی با عناوین ذیل تشکیل شده است: مقدمه (شیطان دشمن قدیمی انسان)، علی و ابن ملجم، حالات و حرکات نمایشی، رفتارها و موقعیت‌های طنز آمیز، پیش واقعه و گوشه، شاه وزیر (خروج مختار در کوفه و اخراج اشقیا از روی زمین)، ابن زیاد و شمر (آخرین دیدار)، تعزیه‌های شاد، آخرین تلاش، آخرین تعزیه، نمایه و منابع و مآخذ. در مقدمه همین کتاب در تعریف نمایش آمده است، این ذات تعارض بین خیر و شر و پیچیدگی‌های ناشی از آن است که نماد و نمایش را بوجود می‌آورد. چون هر جا که سادگی ونظم حکم فرما باشد، تئاتر و درام وجود نخواهد داشت. | |||
[[طنز در ادبیات تعزیه|ادامه...]] | |||
}}</div> | |||
{{CirclePersons | |||
| image1 = دکتر مرضیه محمد زاده.jpg | |||
| title1 = [[مرضیه محمدزاده]] | |||
| image2 = دکتر جابر عناصری.jpg | |||
| title2 = [[جابر عناصری]] | |||
| image3 = دکترجواد محقق.jpg | |||
| title3 = [[جواد محقق]] | |||
| image4 = حسین آهی.jpg | |||
| title4 = [[حسین آهی]] | |||
| image5 = دکتر طاهره صفارزاده.jpg | |||
| title5 = [[طاهره صفارزاده]] | |||
}} | |||
{{Featured art | |||
| image = یغماى جندقى.jpg | |||
| imagesize = 300px | |||
| text = [[یغمای جندقی]] شاعر مرثیه سرای ایرانی در قرن سیزدهم بود. جندقی از جمله شاعرانی است که در اشعارش به مدح شاه و درباریان نپرداخته است. او اولین شاعر آیینی در دوره قاجاریه است که قالب‌های جدیدی را در شعر عاشورا و مراثی شهدای کربلا به کار گرفت. او توانست با «تضمین» بعضی از غزلیات سعدی و حافظ در مایه‌های ماتمی عاشورا و نیز با استفاده از قالب «مستزاد» در نوحه‌های عاشورایی، آثار ماتمی متعددی بیافریند. | |||
}} | |||
{{صفحه اصلی/پایین | |||
| عنوان اصلی = فهرست دسترسی به مداخل ادبیات | |||
| ستون 1 رده 1 = شاعران | |||
| عنوان ستون 1 رده 1 =شاعران | |||
| ستون 1 رده 2 = پژوهشگران در گروه ادبیات | |||
| عنوان ستون 1 رده 2 = پژوهشگران | |||
| ستون 2 رده 1 = سبک ادبی | |||
| عنوان ستون 3 رده 1 = کتاب‌ها | |||
| ستون 3 رده 1 = کتاب‌ها در گروه ادبیات | |||
}} | }} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ اوت ۲۰۲۱، ساعت ۱۲:۵۳
مدخل برگزیده
بازگشت ادبی، یکی از سبک‌های ادب فارسی و عنوانی برای یکی از دوره‌های تاریخ ادبیات ایران است که در آن شاعران و نویسندگان از شیوه سرایندگان و نویسندگان پیرو سبک هندی یا اصفهانی روی گرداندند و در کار سرودن و نوشتن به روش شاعران و نویسندگان پیرو سبک عراقی و خراسانی بازگشتند. همزمان با حکومت کریمخان و هنگامی که به کوشش او ایران از آرامش نسبی برخوردار شد، چند تن از شاعران اهل ذوق، به سبب ملال خاطر همگان از شیوه متکلف اصفحانی به شیوه عراقی گراییدند و نقطه عطف چشمگیری در شعر فارسی پدید آوردند. این گروه پرچمداران شیوه بازگشت بودند، اصفهان را مرکز رستاخیز ادبی قرار دادند و نه تنها خود در سرودن شعر از روش استادان شیوه عراقی پیروی کردند، بلکه دیگران را نیز به کاستی‌های شیوه اصفهانی آگاه و به سرودن شعر در شیوه جدید تشویق کردند و سرانجام کوشش پی گیر این گروه در این رهگذر به ثمر رسید. به نظر بهار دوره بازگشت همزمان با جلوس کریمخان زند آغاز می‌شود و مقارن پادشاهی مظفرالدین شاه (1313ق) و ظهور ادبیات مشروطه پایان می‌یابد. زرین کوب با تأیید ضمنی این نظریه چنین اظهار می‌کند که «بازگشت»، بازگشت به ادبیات رسمی و درباری است، یعنی ادبیات مستوفیان، شاهزادگان، حکم و صاحب منصبان دولتی، طبقاتی که در عهد افشاریه و زندیه همچنان وارث سنت‌های ادبی روزگاران گذشته بودند و توانستند راه بازگشت را هموار سازند. ادامه...
آیا می‌دانستید
اثر برگزیده
کتاب طنز در ادبیات تعزیه با پژوهش و تحقیق منوچهر احترامی و به تولید پژوهشگاه فرهنگ و هنر اسلامی توسط انتشارات سوره مهر منتشر شد. این کتاب از بخش‌هایی با عناوین ذیل تشکیل شده است: مقدمه (شیطان دشمن قدیمی انسان)، علی و ابن ملجم، حالات و حرکات نمایشی، رفتارها و موقعیت‌های طنز آمیز، پیش واقعه و گوشه، شاه وزیر (خروج مختار در کوفه و اخراج اشقیا از روی زمین)، ابن زیاد و شمر (آخرین دیدار)، تعزیه‌های شاد، آخرین تلاش، آخرین تعزیه، نمایه و منابع و مآخذ. در مقدمه همین کتاب در تعریف نمایش آمده است، این ذات تعارض بین خیر و شر و پیچیدگی‌های ناشی از آن است که نماد و نمایش را بوجود می‌آورد. چون هر جا که سادگی ونظم حکم فرما باشد، تئاتر و درام وجود نخواهد داشت.
ادامه...
نگاره برگزیده
یغمای جندقی شاعر مرثیه سرای ایرانی در قرن سیزدهم بود. جندقی از جمله شاعرانی است که در اشعارش به مدح شاه و درباریان نپرداخته است. او اولین شاعر آیینی در دوره قاجاریه است که قالب‌های جدیدی را در شعر عاشورا و مراثی شهدای کربلا به کار گرفت. او توانست با «تضمین» بعضی از غزلیات سعدی و حافظ در مایه‌های ماتمی عاشورا و نیز با استفاده از قالب «مستزاد» در نوحه‌های عاشورایی، آثار ماتمی متعددی بیافریند.