اجفر: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «به معناى چاه وسیع.نام منطقه‌اى در اطراف کوفه که آب و درخت داشته و قبلا از آن ب...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
به معناى چاه وسیع.نام منطقه‌اى در اطراف کوفه که آب و درخت داشته و قبلا از آن بنى یربوع بوده است.در آن محل،قصر و مسجدى بوده است.حسین«ع»در مسیر رفتن به کوفه در این مکان هم توقّفى داشته است. <ref>الحسین فى طریقه الى الشهادة،ص 61.</ref> فاصلۀ آن تا مکه 36 فرسخ است. <ref>لغت‌نامه،دهخدا.</ref>
{{جعبه اطلاعات منزل‌گاه
| عنوان =اجفر
| تصویر =
| اندازه تصویر =
| نام منزلگاه =
| مسیر =[[مکه]] به [[کوفه]]
| موقعیت = [[عربستان]]
| قبل از = [[خزیمیه]]
| پس از = [[فید]]
| واقعه کربلا =
| سایر =}}'''اَجفر''' یکی از منزلگاه‌هایی است که [[امام حسین(ع)]] در مسیر [[کوفه]] به [[کربلا]] از آن گذشته‌است.
 
==معنا و مفهوم==
اجفر به معنی چاه عمیق است.
 
==موقعیت جغرافیایی==
اجفر به [[کوفه]] نزدیک‌تر است. در این منطقه آب و درخت انبوه و فراوان و متعلق به «بنی ربوع» بوده‌است.<ref>معجم البلدان، ذیل واژه</ref> وجود قصر و مسجد، گواه آبادی و فراوانی در این منزل محسوب می‌شود. فاصله آن را تا مکه سی و شش فرسخ نوشته‌اند.{{مسیر حرکت امام حسین}}
 
== وقایع ==
در این منزل امام حسین(ع)، [[عبدالله بن ابی مطیع]] دیدار کرد.<ref>جعفریان، اطلس شیعه، ۱۳۸۷ش، ص۶۶.</ref> طبری و شیخ مفید این دیدار را در کنار آبی از آب‌های عرب پس از حاجر و پیش از زرود دانسته‌اند.<ref>طبری، تاریخ، ۱۹۶۷م، ج۵، ص۳۹۵؛ شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۷۱؛ ابن اثیر، الکامل، ۱۳۸۵ق، ج۴، ص۴۱.</ref> برخی از تاریخ نویسان نیز این دیدار را در نزدیکی مکه بیان نموده اند.<ref>ابن اعثم، الفتوح، ۱۴۱۱ق، ج۵، ص۲۲.</ref>
 
ابن اثیر ملاقات امام حسین(ع) و عبدالله بن مطیع را دو بار ذکر کرده است. او معتقد است امام اولین بار در مسیر مدینه و بار دوم پس از منزل حاجر با عبدالله دیدار کرده است.<ref>ابن اثیر، الکامل، ۱۳۸۵ق، ج۷، ص۴۹۰.</ref> عبدالله وقتی از سفر امام به عراق اطلاع یافت، تلاش کرد او را از سفر منصرف کند و گفت: «اگر از بنی امیه آنچه در دست دارند، طلب کنی به خدا سوگند تو را می‌کشند و اگر چنین شد بعد از شما هیچ کس حرمتی نخواهد داشت».<ref>طبری، تاریخ، ۱۹۶۷م، ج۵، ص۳۹۶-۳۹۵؛ ابن اعثم، الفتوح، ۱۴۱۱ق، ج۵، ص۲۲؛ شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۷۲.</ref> اما امام درخواست او را نادیده گرفت و به حرکت خود ادامه داد.<ref>طبری، تاریخ، ۱۹۶۷م، ج۵، ص۳۹۶-۳۹۵؛ ابن اعثم، الفتوح، ۱۴۱۱ق، ج۵، ص۲۲؛ شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۷۲.</ref>
 
==منابع==
 
*''[[آینه‌ داران آفتاب|آینه‌داران آفتاب، محمدرضا سنگری، نشر شرکت چاپ و نشر بین الملل، ج ۱، ص ۱۵۶]]''
 
==پی‌نوشت==
[[رده:جغرافیا]]
[[رده:مسیر حرکت امام حسین (ع)]]
[[رده:مناطق]]
<references />

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۲ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۳۸

اجفر
اطلاعات جغرافیایی
مسیر مکه به کوفه
موقعیت عربستان
قبل از خزیمیه
پس از فید
وقایع تاریخی

اَجفر یکی از منزلگاه‌هایی است که امام حسین(ع) در مسیر کوفه به کربلا از آن گذشته‌است.

معنا و مفهوم[ویرایش | ویرایش مبدأ]

اجفر به معنی چاه عمیق است.

موقعیت جغرافیایی[ویرایش | ویرایش مبدأ]

اجفر به کوفه نزدیک‌تر است. در این منطقه آب و درخت انبوه و فراوان و متعلق به «بنی ربوع» بوده‌است.[۱] وجود قصر و مسجد، گواه آبادی و فراوانی در این منزل محسوب می‌شود. فاصله آن را تا مکه سی و شش فرسخ نوشته‌اند.

وقایع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

در این منزل امام حسین(ع)، عبدالله بن ابی مطیع دیدار کرد.[۲] طبری و شیخ مفید این دیدار را در کنار آبی از آب‌های عرب پس از حاجر و پیش از زرود دانسته‌اند.[۳] برخی از تاریخ نویسان نیز این دیدار را در نزدیکی مکه بیان نموده اند.[۴]

ابن اثیر ملاقات امام حسین(ع) و عبدالله بن مطیع را دو بار ذکر کرده است. او معتقد است امام اولین بار در مسیر مدینه و بار دوم پس از منزل حاجر با عبدالله دیدار کرده است.[۵] عبدالله وقتی از سفر امام به عراق اطلاع یافت، تلاش کرد او را از سفر منصرف کند و گفت: «اگر از بنی امیه آنچه در دست دارند، طلب کنی به خدا سوگند تو را می‌کشند و اگر چنین شد بعد از شما هیچ کس حرمتی نخواهد داشت».[۶] اما امام درخواست او را نادیده گرفت و به حرکت خود ادامه داد.[۷]

منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پی‌نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. معجم البلدان، ذیل واژه
  2. جعفریان، اطلس شیعه، ۱۳۸۷ش، ص۶۶.
  3. طبری، تاریخ، ۱۹۶۷م، ج۵، ص۳۹۵؛ شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۷۱؛ ابن اثیر، الکامل، ۱۳۸۵ق، ج۴، ص۴۱.
  4. ابن اعثم، الفتوح، ۱۴۱۱ق، ج۵، ص۲۲.
  5. ابن اثیر، الکامل، ۱۳۸۵ق، ج۷، ص۴۹۰.
  6. طبری، تاریخ، ۱۹۶۷م، ج۵، ص۳۹۶-۳۹۵؛ ابن اعثم، الفتوح، ۱۴۱۱ق، ج۵، ص۲۲؛ شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۷۲.
  7. طبری، تاریخ، ۱۹۶۷م، ج۵، ص۳۹۶-۳۹۵؛ ابن اعثم، الفتوح، ۱۴۱۱ق، ج۵، ص۲۲؛ شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۷۲.