علی بن قرظه انصاری: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات قاتل شهدای کربلا |اطلاعات قاتل = | تصویر = | توضیح تصویر = | نا...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
[[رده:قاتلان کربلا]] | [[رده:قاتلان کربلا]] | ||
[[رده:قاتلان اصحاب و خاندان]] | [[رده:قاتلان اصحاب و خاندان]] | ||
<references />{{navbox | |||
|name = عاملان واقعه کربلا | |||
|title = عاملان واقعه کربلا | |||
|group1 = عاملان اصلی | |||
|list1 = [[یزید بن معاویه]] {{*}} [[ابن زیاد]] {{*}} [[عمر سعد]] | |||
|group2 = لشکر عمر بن سعد | |||
|list2 = {{navbox | child | |||
|group1 = فرماندهان | |||
|list1 = [[شمر بن ذی الجوشن]] {{*}} [[عمرو بن حجاج زبیدی]] {{*}} [[شبث بن ربعی تمیمی یربوعی ریاحی]] | |||
|group2 = قاتلان | |||
|list2 = [[سنان]] {{*}} [[شمر]] {{*}} [[خولی]] {{*}} [[حرمله]] | |||
|group3 = تازندگان بر بدن امام | |||
|list3 = [[هانی]] {{*}} [[اسحاق]] | |||
|group4 = حاملان سر امام | |||
|list4 = [[خولی]] {{*}} [[شمر]] | |||
}} | |||
|group5 = سایر | |||
|list5 = [[حفص بن عمر]] | |||
}} | |||
نسخهٔ کنونی تا ۶ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۲۹
| مشخصات فردی | |
|---|---|
| نام کامل | علی بن قرظه انصاری |
| نقش در واقعه کربلا | |
| نقش‌های برجسته | از سپاهیان عمر بن سعد در کربلا |
علی بن قرظه انصاری، از سپاهیان عمر بن سعد در کربلا بود.
نقش در نبرد کربلا[ویرایش | ویرایش مبدأ]
علی بن قرظه با عمر سعد به کربلا آمد در حالی که برادرش، عمرو بن قرظه نزد امام حسین(ع) بود و در رکاب آن حضرت به شهادت رسید. چون عمرو شهید شد، علی بن قرظه با گستاخی و بی ادبی به امام و پدر ایشان جسارت کرد و خطاب به حضرت گفت: «برادرم را فریب دادی و به قتل رساندی؟»
امام فرمود: «خداوند برادرت را گمراه نکرده‌است، بلکه برادرت را هدایت و تو را گمراه نموده‌است.»
علی بن قرظه به امام گفت: «خداوند مرا بکشد اگر تو را به قتل نرسانم و یا در جنگ با تو کشته نشوم.»
آنگاه بر امام حمله برد. در این هنگام نافع بن هلال به سمت پسر قرظه آمد و با نیزه‌ای او را زد، بطوری که وی را بر زمین افکند ولی همراهانش به نافع حمل کرده و علی بن قرظه را از میدان بیرون بردند و نجات دادند.[۱]
منبع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
پی‌نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- ↑ تاریخ الامم و الملوک، ج 5، ص 67.