صفاح: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۹: خط ۹:
| پس از = [[تنعیم]]
| پس از = [[تنعیم]]
| واقعه کربلا =  
| واقعه کربلا =  
| سایر =}}'''صفاح''' نام یکى از منزلگاههاى شمال راه مکه به طرف [[کربلا]] بین حنین و علامتهای حرم است.
| سایر =}}'''صفاح''' نام یکى از منزلگاههاى شمال راه مکه به طرف [[کربلا]] بین حنین و علامتهای حرم است. امام حسین(ع) بنابر برخی منابع در این منزل با [[فرزدق‌|فرزدق]] دیدار کردند.


==معنا و مفهوم==
==معنا و مفهوم==
خط ۱۵: خط ۱۵:


== وقایع ==
== وقایع ==
در همین محل، [[حسین بن على (ع)|امام حسین(ع)]] با [[فرزدق]] برخورد کرد که از عراق مى‌آمد و اوضاع مردم را از او پرسید.او جواب داد:دلهاى مردم با تو،ولى شمشیرهایشان همراه [[بنى امیه]] است.آنگاه با هم پیرامون تبدیل حج به عمره و عزیمت از مکه به سوى کوفه صحبت کردند.بعضى این ملاقات را در منزل«[[ذات عرق]]» گفته‌اند. <ref>همان،ص ۲۰۳،به نقل از تاریخ طبرى و کامل ابن اثیر.</ref>{{مسیر حرکت امام حسین}}
در همین محل، [[حسین بن على (ع)|امام حسین(ع)]] با [[فرزدق]] برخورد کرد که از عراق مى‌آمد. امام اوضاع مردم را از او پرسید. او جواب داد: "دلهاى مردم با تو، ولى شمشیرهایشان همراه [[بنى امیه]] است. البته قضای الهی از آسمان نازل می‌شود و خدا آنچه بخواهد انجام میدهد."
 
امام حسین پاسخ داد: "راست گفتی، کارها دست خداست. خداوند آنچه را که بخواهد انجام می‌دهد و پروردگار ما هر روز در کاریست. اگر قضای الهی بر وفق مراد ما نازل گردد، خدا را بر نعمتهایش ستایش میکنیم و برای ادای شکر از او یاری می‌طلبیم و اگر قضا بر خلاف آرزوی ما بازگردد، کسی که طالب حق است و سرشتش تقوا و پرهیزکاریست، ضرر نخواهد کرد."
 
آنگاه با هم پیرامون تبدیل حج به عمره و عزیمت از مکه به سوى کوفه صحبت کردند. فرزدق با شعری که با بیت زیرآغاز میشود، به شرح این دیدار پرداخته است:<ref>حموی، معجم‌البلدان، ج۳، ص۴۱۲.</ref>
 
{{شعر2|لقیت الحسین بأرض الصفاح|علیه الیلامق و الدرق}}
 
این ملاقات در برخی منابع در منازل «[[ذات عرق]]» <ref>ذهبی، تاریخ‌الاسلام، ج۵، ص۱۰؛ بلاذری، انساب‌الاشراف، ج۳، ص۱۶۵.</ref>، شقوق<ref>ابن‌اعثم، الفتوح، ج۵، ص۷۱.</ref> و بستان بنی عامر نیز گزارش شده است.<ref>جعفریان، اطلس شیعه، ص۶۶.</ref>
 
{{مسیر حرکت امام حسین}}
==منبع==
==منبع==


* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=559291&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۲۶۹.]
* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=563699&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author مقتل ابومخنف نخستین گزارش مستند از نهضت عاشورا، محمد هادی یوسفی غروی، ص 95-96]


==پی‌نوشت==
==پی‌نوشت==
خط ۲۶: خط ۳۶:
[[رده:جغرافیا]]
[[رده:جغرافیا]]
[[رده:مسیر حرکت امام حسین (ع)]]
[[رده:مسیر حرکت امام حسین (ع)]]
[[en:Al-Sifah]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۳ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۰۵

صفاح
اطلاعات جغرافیایی
مسیر مکه به کوفه
موقعیت عربستان
قبل از ذات عرق
پس از تنعیم
وقایع تاریخی

صفاح نام یکى از منزلگاههاى شمال راه مکه به طرف کربلا بین حنین و علامتهای حرم است. امام حسین(ع) بنابر برخی منابع در این منزل با فرزدق دیدار کردند.

معنا و مفهوم[ویرایش | ویرایش مبدأ]

صفاح به معناى کنارۀ کوه است.

وقایع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

در همین محل، امام حسین(ع) با فرزدق برخورد کرد که از عراق مى‌آمد. امام اوضاع مردم را از او پرسید. او جواب داد: "دلهاى مردم با تو، ولى شمشیرهایشان همراه بنى امیه است. البته قضای الهی از آسمان نازل می‌شود و خدا آنچه بخواهد انجام میدهد."

امام حسین پاسخ داد: "راست گفتی، کارها دست خداست. خداوند آنچه را که بخواهد انجام می‌دهد و پروردگار ما هر روز در کاریست. اگر قضای الهی بر وفق مراد ما نازل گردد، خدا را بر نعمتهایش ستایش میکنیم و برای ادای شکر از او یاری می‌طلبیم و اگر قضا بر خلاف آرزوی ما بازگردد، کسی که طالب حق است و سرشتش تقوا و پرهیزکاریست، ضرر نخواهد کرد."

آنگاه با هم پیرامون تبدیل حج به عمره و عزیمت از مکه به سوى کوفه صحبت کردند. فرزدق با شعری که با بیت زیرآغاز میشود، به شرح این دیدار پرداخته است:[۱]

لقیت الحسین بأرض الصفاح علیه الیلامق و الدرق

این ملاقات در برخی منابع در منازل «ذات عرق» [۲]، شقوق[۳] و بستان بنی عامر نیز گزارش شده است.[۴]

منبع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پی‌نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. حموی، معجم‌البلدان، ج۳، ص۴۱۲.
  2. ذهبی، تاریخ‌الاسلام، ج۵، ص۱۰؛ بلاذری، انساب‌الاشراف، ج۳، ص۱۶۵.
  3. ابن‌اعثم، الفتوح، ج۵، ص۷۱.
  4. جعفریان، اطلس شیعه، ص۶۶.