هل من ناصر: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «آیا یارى کننده‌اى هست؟فریاد استغاثه و یاریخواهى امام حسین«ع»در روز عاشورا...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''هل من ناصر،''' فریاد استغاثه و یاریخواهى [[حسین بن على (ع)|امام حسین(ع)]] در روز [[عاشورا]] پس از [[شهادت]] همۀ یاران،فرزندان و خویشاوندان است. | |||
==معنا و مفهوم== | |||
هل من ناصر به معنای آیا یارى کننده‌اى هست، می باشد. چون دشمن قصد حمله به خیمه‌هاى [[اهل بیت]] را داشت و صداى آنان به گریه و فغان بلند بود، امام حسین(ع) اینگونه استغاثه کرد، شاید غیرت شنوندگان را بر انگیزد تا مانع هجوم لشکریان به حریم حرم شوند. | |||
==تاثیر ندای هل من ناصر== | |||
نداى هل من ناصر حسین(ع)، هنوز و همیشه در گوش تاریخ طنین‌انداز است و وجدانهاى بیدار و همۀ آزادگان را به مقاومت در برابر ستم فرا مى‌خواند و به نصرت دین خدا و یارى ولىّ خدا مى‌طلبد. کسى که نداى نصرت خواهى و استنصار حجّت خدا را بشنود ولى پاسخ ندهد، اهل دوزخ است. [[امام حسین(ع)]] در مسیر [[کوفه]] به دو نفر برخورد و پس از گفتگو وقتى از آنان دعوت به یارى کرد، آنان کهنسالى و قرضهاى خود را بهانه آوردند تا همراه امام نشوند. حضرت فرمود: «پس از منطقه دور شوید تا مرا نبینید و صداى مرا نشنوید که به عذاب الهى گرفتار مى‌شوید». «فانطلقا فلا تسمعا لى واعیة و لا تریا لی سوادا فانّه من سمع و اعیتنا او رأى سوادنا فلم یجبنا و لم یغثنا کان حقّا على اللّه عزّ و جلّ ان یکبّه على منخریه فى النّار». <ref>موسوعة کلمات الامام الحسین،ص ۳۶۹ به نقل از ثواب الاعمال</ref> | |||
ز عاشوراى آن سال به خون آغشته تا اکنون | |||
هماره،همچنان فریاد«هل من ناصر»ش در سینۀ تاریخ،پابرجاست | هماره،همچنان فریاد«هل من ناصر»ش در سینۀ تاریخ،پابرجاست | ||
| خط ۱۱: | خط ۱۶: | ||
و پیغامش،شعار شور و بیدارى است، | و پیغامش،شعار شور و بیدارى است، | ||
میان حقّ و | میان حقّ و باطل، «داد» با «بیداد»، نبردى جاودان برپاست. | ||
در این میدان و این پیکار | در این میدان و این پیکار | ||
| خط ۱۹: | خط ۲۴: | ||
که حق تنهاست، | که حق تنهاست، | ||
و...هر جا کربلا،هر روز،عاشورا است. | و...هر جا کربلا،هر روز،عاشورا است. <ref>قبلۀ این قبیله،جواد محدّثى،ص ۷۴.</ref> | ||
==ندای هل من ناصر در منابع تاریخی== | |||
این جمله که بصورت «هل من ناصر ینصرنى» شهرت یافته است، در منابع تاریخى دقیقا به همین صورت نیست و با اندک تفاوتى یا با عبارتهاى دیگرى نقل شده است. از قبیل: | |||
هل من ذابّ عن حرم رسول اللّه؟ | |||
هل من موحّد یخاف اللّه فینا؟ | |||
هل من مغیث یرجو اللّه فى اغاثتنا و اما من طالب حقّ ینصرنا و ...<ref>حیاة الامام الحسین،ج ۳،ص ۲۷۴.</ref> | |||
هل من ذابّ یذبّ عن حرم رسول الله؟<ref>بحار الانوار،ج ۴۵،ص ۴۶،مقتل خوارزمى،ج ۲،ص ۳۲.</ref> | |||
اما من مغیث یغیثنا لوجه اللّه؟<ref>قمقام زخّار،ص ۴۰۴.</ref> | |||
هل من ناصر ینصر ذرّیّته الأطهار؟<ref>ذریعة النجاة،ص ۱۲۹.</ref> و عبارتهاى دیگر. | |||
==منبع== | |||
* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=559291&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۴۷۰-۴۷۲.] | |||
==پی‌نوشت== | |||
<references /> | |||
[[رده:مفاهیم]] | |||
[[رده:مفاهیم اسلامی]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ سپتامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۰۵
هل من ناصر، فریاد استغاثه و یاریخواهى امام حسین(ع) در روز عاشورا پس از شهادت همۀ یاران،فرزندان و خویشاوندان است.
معنا و مفهوم[ویرایش | ویرایش مبدأ]
هل من ناصر به معنای آیا یارى کننده‌اى هست، می باشد. چون دشمن قصد حمله به خیمه‌هاى اهل بیت را داشت و صداى آنان به گریه و فغان بلند بود، امام حسین(ع) اینگونه استغاثه کرد، شاید غیرت شنوندگان را بر انگیزد تا مانع هجوم لشکریان به حریم حرم شوند.
تاثیر ندای هل من ناصر[ویرایش | ویرایش مبدأ]
نداى هل من ناصر حسین(ع)، هنوز و همیشه در گوش تاریخ طنین‌انداز است و وجدانهاى بیدار و همۀ آزادگان را به مقاومت در برابر ستم فرا مى‌خواند و به نصرت دین خدا و یارى ولىّ خدا مى‌طلبد. کسى که نداى نصرت خواهى و استنصار حجّت خدا را بشنود ولى پاسخ ندهد، اهل دوزخ است. امام حسین(ع) در مسیر کوفه به دو نفر برخورد و پس از گفتگو وقتى از آنان دعوت به یارى کرد، آنان کهنسالى و قرضهاى خود را بهانه آوردند تا همراه امام نشوند. حضرت فرمود: «پس از منطقه دور شوید تا مرا نبینید و صداى مرا نشنوید که به عذاب الهى گرفتار مى‌شوید». «فانطلقا فلا تسمعا لى واعیة و لا تریا لی سوادا فانّه من سمع و اعیتنا او رأى سوادنا فلم یجبنا و لم یغثنا کان حقّا على اللّه عزّ و جلّ ان یکبّه على منخریه فى النّار». [۱]
ز عاشوراى آن سال به خون آغشته تا اکنون
هماره،همچنان فریاد«هل من ناصر»ش در سینۀ تاریخ،پابرجاست
از آن فریاد دعوتگر که در«متن زمان»جارى است
و پیغامش،شعار شور و بیدارى است،
میان حقّ و باطل، «داد» با «بیداد»، نبردى جاودان برپاست.
در این میدان و این پیکار
نداى دعوتش چشم انتظار پاسخى از«ما»ست.
که حق تنهاست،
و...هر جا کربلا،هر روز،عاشورا است. [۲]
ندای هل من ناصر در منابع تاریخی[ویرایش | ویرایش مبدأ]
این جمله که بصورت «هل من ناصر ینصرنى» شهرت یافته است، در منابع تاریخى دقیقا به همین صورت نیست و با اندک تفاوتى یا با عبارتهاى دیگرى نقل شده است. از قبیل:
هل من ذابّ عن حرم رسول اللّه؟
هل من موحّد یخاف اللّه فینا؟
هل من مغیث یرجو اللّه فى اغاثتنا و اما من طالب حقّ ینصرنا و ...[۳]
هل من ذابّ یذبّ عن حرم رسول الله؟[۴]
اما من مغیث یغیثنا لوجه اللّه؟[۵]
هل من ناصر ینصر ذرّیّته الأطهار؟[۶] و عبارتهاى دیگر.