- مکتب سقاخانه جریانی هنری بود که در دههٔ 1340 شمسی با استفاده از عنصرهایی از هنر مدرن و برخی از عنصرهای تزیینی هنرهای سنتی و دینی، در ایران شکل گرفت.
- هوشنگ ابتهاج با تخلص سایه اشعاری درباره امام حسین (ع) سروده است.
- امامباره آصف الدوله (در تصویر) که معتبرترین بنا از نوع امام باره است از مهمترین بناهای تاریخی لکهنو به شمار میآید.
- کتاب حسین (ع) از دیدگاه مسیحیت به هفده زبان ترجمه و در پنج دانشگاه و برای دورههای تکمیلی مورد تأیید قرار گرفته است.
- در زمان ناصرالدین شاه قاجار برای ترویج تعزیه کوشش فراوانی شد.
History: تفاوت میان نسخهها
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
(۴ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
}}{{did you know | }}{{did you know | ||
| image =عکس قدیمی حرم امام حسین.jpg | | image =عکس قدیمی حرم امام حسین.jpg | ||
| imagesize = | | imagesize = 350px | ||
| text =* [[مکتب سقاخانه|مکتب سقاخانه جریانی هنری بود که در دههٔ 1340 شمسی با استفاده از عنصرهایی از هنر مدرن و برخی از عنصرهای تزیینی هنرهای سنتی و دینی، در ایران شکل گرفت.]] | | text =* [[مکتب سقاخانه|مکتب سقاخانه جریانی هنری بود که در دههٔ 1340 شمسی با استفاده از عنصرهایی از هنر مدرن و برخی از عنصرهای تزیینی هنرهای سنتی و دینی، در ایران شکل گرفت.]] | ||
* [https://fa.wikihussain.com/view/%D9%87%D9%88%D8%B4%D9%86%DA%AF_%D8%A7%D8%A8%D8%AA%D9%87%D8%A7%D8%AC%E2%80%8C#.D8.A7.D8.B4.D8.B9.D8.A7.D8.B1 هوشنگ ابتهاج با تخلص سایه اشعاری درباره امام حسین (ع) سروده است.] | * [https://fa.wikihussain.com/view/%D9%87%D9%88%D8%B4%D9%86%DA%AF_%D8%A7%D8%A8%D8%AA%D9%87%D8%A7%D8%AC%E2%80%8C#.D8.A7.D8.B4.D8.B9.D8.A7.D8.B1 هوشنگ ابتهاج با تخلص سایه اشعاری درباره امام حسین (ع) سروده است.] | ||
خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
[[تعزیه: آیین و نمایش در ایران|ادامه...]] | [[تعزیه: آیین و نمایش در ایران|ادامه...]] | ||
}}</div>{{CirclePersons | }}</div>{{CirclePersons | ||
| image1 = کامران اسکات آقایی.jpg | | image1 = دکتر کامران اسکات آقایی.jpg | ||
| title1 = [[کامران اسکات آقایی]] | | title1 = [[کامران اسکات آقایی]] | ||
| image2 = سید جعفر شهیدی.jpg | | image2 = دکتر سید جعفر شهیدی.jpg | ||
| title2 = [[سید جعفر شهیدی]] | | title2 = [[سید جعفر شهیدی]] | ||
| image3 = | | image3 = دکتر رسول جعفریان.jpg | ||
| title3 = [[رسول جعفریان]] | | title3 = [[رسول جعفریان]] | ||
| image4 = | | image4 = Sabrina Mervin.jpg | ||
| title4 = [[ | | title4 = [[سابرینا مروین]] | ||
| image5 = سید جعفر مرتضی عاملی.jpg | | image5 = سید جعفر مرتضی عاملی.jpg | ||
| title5 = [[سید جعفر مرتضی عاملی]] | | title5 = [[سید جعفر مرتضی عاملی]] |
نسخهٔ کنونی تا ۱۰ فوریهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۲۹
مدخل برگزیده
آب مایه حیات و از اسطورهها و نمادهای مهم فرهنگهای مختلف از جمله فرهنگ شیعی است. آب، نامی عمومی برای مایع شفاف، بیمزه و بیبویی است که انسان و حیوان از آن میآشامند. آب به عنوان یکی از عناصر اربعه یا چهار «آخشیج» (خاک، آب، باد و آتش)، در فرهنگهای گوناگون همواره معانی نمادین و اسطورهشناختی متعدد و متنوعی داشته است. به طور معمول، آب در سه مفهوم به کار برده شده است: اساس شکلگیری جهان، نماد زندگی، آغاز حیات و جاودانگی، و نماد پاکی و پاککنندگی. آب در اساطیر، آیینها و شمایلنگاریها، جدا از ساختار کلیتهای فرهنگی مربوط به آن، همواره مقدم بر هر نقش و صورت و محمل و تکیهگاه هر آفرینشی است. در اساطیر مصری، جهان در ابتدا اقیانوسی از آب بوده است. در اسطورههای بینالنهرین و روایتهای آشوری نیز همه آفریدهها از آمیختن آب شیرین (Apsu) و شوراب (Tiamt) پدید میآیند. در اساطیر یونان، «نرسیس» مظهر آب و پدرش «سیزیف» خدای رودخانه و مادرش «لیریوب» الهه چشمهساران است. یونانیان باستان همچنین آیینها و جشنهایی مربوط به آب و طلب باران داشتهاند از جمله آیین «رودها» که در آن اسبهایی را زنده در میان امواج میافکندند و آنها را به خدایان دریا تقدیم میکردند. ادامه...