عبدالرحمن‌ بن ابی‌ ا‌سبره جعفی‌: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «عبدالرحمن‌بن ابی‌اسبره بن مالک بن عبدالله جعفی از سعدالعشیره و از قبیله مذ...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
عبدالرحمن‌بن ابی‌اسبره بن مالک بن عبدالله جعفی از سعدالعشیره و از قبیله مذحج بود.<ref>- الطبقات الکبری، ج6، ص497.</ref>
{{جعبه اطلاعات قاتل شهدای کربلا
|اطلاعات قاتل =
| تصویر        =
| توضیح تصویر  =
| نام کامل    =عبدالرحمن‌ بن أبی ‌أسبَره بن مالک بن عبدالله جعفی
| کنیه        =
| لقب          =
| زادروز/زادگاه =
| محل زندگی    =
| نسب/قبیله    =مذحج
| خویشاوندان سرشناس  =
| تاریخ و مکان درگذشت=
| نحوه درگذشت=
| مدفن =
| اقدامات =
| انگیزه    =
| نقش‌های برجسته    = از فرماندهان عمر بن سعد در واقعه کربلا
| دیگر فعالیت‌ها  =
| منصب  =
}}'''عبدالرحمن‌ بن أبی ‌أسبَره بن مالک بن عبدالله جعفی''' از فرماندهان [[عمر بن سعد]] در واقعه [[کربلا]] بود.


== زندگینامه ==
عبدالرحمن بن ابی اسبره جعفی از سعد العشیره و از قبیله مذحج<ref>- الطبقات الکبری، ابن سعد کاتب واقدی، محمد، چاپ احسان عباس، بیروت: دار صادر، ۱۴۰۵ قمری.، ج۶، ص۴۹۷.</ref> بود.
==نقش در واقعه کربلا==
عبدالرحمن‌ بن أبی ‌أسبَره یکی از فرماندهان سپاه عمر بن سعد بود که یک ‌چهارم از نیروهای شهر [[کوفه]] را تحت فرمان داشت. در روز [[عاشورا]]، جنگاوران اسدیان و مذحجیان تحت فرماندهی او بودند.<ref>-  تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.، ج۵، ص۴۲۲؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی‌ بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبه التراث، بیروت: ۱۳۸۵-۱۳۸۶ قمری.، ج۴، ص۶۰. </ref>  از سرنوشت او پس از عاشورا اطلاعی در دست نیست.
==منبع==


عبدالرحمن‌بن ابی‌اسبره یکی از فرماندهان سپاه عمربن سعد بود که یک‌چهارم از نیروهای شهر کوفه را تحت فرمان داشت.
* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=2960823&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author مرضیه محمدزاده، دوزخیان جاوید، نشر بصیرت، ص ۱۷۲.]


==پی نوشت==
[[رده: تاریخ]]
[[رده: افراد]]
[[رده: قاتلان کربلا]]
[[رده: فرماندهان طوایف و قبایل]]
<references />{{navbox
|name = عاملان واقعه کربلا
|title = عاملان واقعه کربلا


در روز عاشورا، جنگاوران اسدیان و مذحجیان تحت فرماندهی او بودند.<ref>- تاریخ طبری، ج5، ص422؛ الکامل فی التاریخ، ج4، ص60. </ref>
|group1 = عاملان اصلی
|list1 = [[یزید بن معاویه]] {{*}} [[ابن زیاد]] {{*}} [[عمر سعد]]


|group2 = لشکر عمر بن سعد
|list2 = {{navbox | child


از سرنوشت او پس از عاشورا اطلاعی در دست نیست. ‌
|group1 = فرماندهان
|list1 = [[شمر بن ذی الجوشن]] {{*}} [[عمرو بن‌ حجاج‌ زبیدی]] {{*}} [[شبث‌ بن ربعی تمیمی یربوعی ریاحی]]


|group2 = قاتلان
|list2 = [[سنان]] {{*}} [[شمر]] {{*}} [[خولی]] {{*}} [[حرمله]]


==منبع==
|group3 = تازندگان بر بدن امام
|list3 = [[هانی]] {{*}} [[اسحاق]]


مرضیه محمدزاده، دوزخیان جاوید، نشر بصیرت، ص 172.
|group4 = حاملان سر امام
 
|list4 = [[خولی]] {{*}} [[شمر]]
==پی نوشت==
}}
[[رده: تاریخ]]
|group5 = سایر
[[رده: قاتلان کربلا]]
|list5 = [[حفص بن عمر]]
[[رده: فرماندهان طوایف و قبایل]]
}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۶ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۲۳

مشخصات فردی
نام کامل عبدالرحمن‌ بن أبی ‌أسبَره بن مالک بن عبدالله جعفی
نسب/قبیله مذحج
نقش در واقعه کربلا
نقش‌های برجسته از فرماندهان عمر بن سعد در واقعه کربلا

عبدالرحمن‌ بن أبی ‌أسبَره بن مالک بن عبدالله جعفی از فرماندهان عمر بن سعد در واقعه کربلا بود.

زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

عبدالرحمن بن ابی اسبره جعفی از سعد العشیره و از قبیله مذحج[۱] بود.

نقش در واقعه کربلا[ویرایش | ویرایش مبدأ]

عبدالرحمن‌ بن أبی ‌أسبَره یکی از فرماندهان سپاه عمر بن سعد بود که یک ‌چهارم از نیروهای شهر کوفه را تحت فرمان داشت. در روز عاشورا، جنگاوران اسدیان و مذحجیان تحت فرماندهی او بودند.[۲] از سرنوشت او پس از عاشورا اطلاعی در دست نیست.

منبع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. - الطبقات الکبری، ابن سعد کاتب واقدی، محمد، چاپ احسان عباس، بیروت: دار صادر، ۱۴۰۵ قمری.، ج۶، ص۴۹۷.
  2. - تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.، ج۵، ص۴۲۲؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی‌ بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبه التراث، بیروت: ۱۳۸۵-۱۳۸۶ قمری.، ج۴، ص۶۰.