در حال ویرایش مصطفی قاضی نظام‌

'''مصطفی قاضی نظام''' (۱۳۰۷ ه.ش) یکی از شاعران معاصر است. 
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
| نام                    =مصطفی قاضی نظام 
| تصویر                  =
| توضیح تصویر            =
| نام اصلی               =
| زمینه فعالیت           =
| ملیت                   =
| تاریخ تولد             =1307 ه. ش
| محل تولد                =
| والدین                 =
| تاریخ مرگ              =
| محل مرگ                 =
| علت مرگ                 =
| محل زندگی               =
| مختصات محل زندگی         =
| مدفن                   =
|مذهب                   =
|در زمان حکومت           =
|اتفاقات مهم             =
| نام دیگر               =
|لقب                     =
|بنیانگذار               =
| پیشه                   =
| سال‌های نویسندگی        =
|سبک نوشتاری             =
|کتاب‌ها                 =«مظهر حق»
|مقاله‌ها                =
|نمایشنامه‌ها            =
|فیلم‌نامه‌ها              =
|دیوان اشعار             =
|تخلص                    =«قاضی»
|فیلم ساخته بر اساس اثر=
| همسر                    =
| شریک زندگی             =
| فرزندان                =
|تحصیلات                  =
|دانشگاه                =
|حوزه                   =
|شاگرد                  =
|استاد                  =
|علت شهرت               =
| تأثیرگذاشته بر         =
| تأثیرپذیرفته از         =
| وب‌گاه                  =
|گفتاورد                =
|امضا                  =
}}
==زندگینامه==
مصطفی قاضی نظام متخلّص به «قاضی» فرزند مرحوم ادیب العلماء علی، به سال ۱۳۰۷ ه. ش در تهران متولد شد. دوره‌ تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در تهران به اتمام رسانید سپس وارد راه‌آهن و هنرستان آن گردید و مدت ۲۵ سال در آن اداره مشغول به کارهای فنی گردید و بعد از بازنشستگی به مدت شش سال به عنوان حسابدار در بانک ملت خدمت کرد، و سپس از کار اداری کناره‌گیری نمود.

قاضی از سن ۱۵ سالگی مشغول به سرودن شعر گردید. او طبعی روان دارد و در انجمن ادبی ایران که شادروان استاد ناصح آن را اداره می‌کرد و دیگر انجمن‌های ادبی تهران شرکت داشت. او مدیر انجمن ادبی حلال مشکلات علی (ع) بوده است.

==آثار==
قاضی دارای چندین کتاب شعر و نثر که بیشتر آن جنبه‌ی مذهبی دارد می‌باشد و یک جلد آن در سال ۱۳۵۰ شمسی به نام «مظهر حق» به چاپ رسیده است. وی در هر سبکی شعر می‌سراید و اشعار غزلیاتش در ۳۲ حروف فارسی است.
==اشعار==

===شعر ۱===

{| style="margin: 0 auto; "
| class="b" |<span class="beyt"> دل من به مِهرِ مهی شد مُسخّر</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">که چهرش بُوَد رَشک مهر مُنوَّر </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> کُنَد خنده رویش به خورشید و بر مه‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">زند طعنه مویش به مُشک و به عَنبر </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> چو خورشید رویش به بینم چو ذره‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">کُنَد رَقص روحم ز عشرت به پیکر </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> به بزمی که وی نیست در پهلوی من‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">به من هیچ عشرت نگردد مُیَسّر </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> بمدح دُرِّ دُرِّج تمکین و حشمت‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">[[حسین بن على (ع)|حسینِ علی]] خسرو بنده پرور </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> خلیلِ جلیلِ رَسول مُکرّم‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">سلیلِ نبیلِ بتولِ مُطَّهر </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> شهِ ملک هستی که بر درگه وی‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">نَهد سر پی سجده چرخ مُدوَّر </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> رسد بر ملک عزت و فخر بی‌حد</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">ملک هم نهد بر قدوم و رَهش سر </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> نسیمی که خیزد ز کوی نکویش‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">شَوَد صحن گیتی ز بویش مُعطّر </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> شب و روز خیلِ مَلک بهر خدمت‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">بکویش مقیمند چون حلقه بر در </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> بطوفِ حریم عظیمش فرشته‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">بشوق و شعف نیز می‌گُسترد پَر </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> شده هفت دوزخ ز قهرش مُجَسم‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">شده هشت جنت ز مهرش مُصوَّر </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> پی بوسه بر درگهش هر خدیوی‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">کُنَد چون سپهر برین پشت چنبر </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> کسی کو زند بوسه بر مَرقد وی‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">شفیع گُنه گرددش روز محشر </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> ز بهر کسی که کُنَد طوفِ کویش‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">شَوَد طرفه قصری بجَنّت مُقرّر </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> کسی کو به دل نیست مهر رخِ وی‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">به تن گرددش، هر سرِ موی نشتر </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> کسی کو کند گریه بهرش به محشر</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">نصیبش شَوَد جَنّت و شَهدِ کوثر </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> چه گویم ز جسمی که غلتید در خون‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">قَدِ وی که بُد رَشک سرو و صنوبر  </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> به روی زمین فرش گشتش ز کینه‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">تنی کو به عرشِ برین بود زیور </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> زدندش ز کینه سرش نوکِ نیزه‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">زدندش به پهلو گهی نیش خنجر </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> نبودش به تن بوسه گه چون محلی‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">ز جورِ عدویِ لعینِ ستمگر </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> نکردند بر وی ترّحم گروهی‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">که بودند دشمن به دین پیمبر </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> ملک نوحه کرد و فَلک شد به خجلت‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">چو شمرِ ستمگر بُریدش ز تن سر </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> چو زینب تن وی به خون دید غرقه‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">سیه گشت روزش چو لیلِ مُکدَّر </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> ز بندش پی بند شد، قطع دستی‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">که بخشنده‌ی سیم بودی و هم زر </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> چنین ظلم بی‌حدّ و مر به یک تن‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">به عمرش ندیده سپهر مُعَمَّر </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> به جز در همین بیت (قاضی) مُسَلم‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">الف نیست در این قصیده سراسر </span>
|}
<br />

===شعر ۲===
{{شعر}}
{{ب| سرو کجا، قامت رسای [[عباس ابن علی(ع)|ابوالفضل‌]]|ماه کجا، جلوه‌ی لقای ابو الفضل }}

{{ب| می‌دهد از رنج و غم به دنیی و عقبی‌|در دل هر کس بود، ولای ابو الفضل }}

{{ب| ای دل عاشق، طلب کن از ره اخلاص‌|جرعه‌ای از چشمه‌ی صفای ابو الفضل }}

{{ب| هستی خود در ره عقیده فدا کرد|ای همه هستی من، فدای ابو الفضل }}

{{ب| در دل غمدیده‌ام، ولای [[حسین]] است‌|در سر شوریده‌ام، هوای ابو الفضل }}

{{ب| می‌رسد اینک به گوش دل هله بشنو|نغمه‌ی آزادی، از ندای ابو الفضل }}

{{ب| روز وفای به عهد در صف هیجا|گفت زمین و زمان ثنای ابو الفضل }}

{{ب| خصم به وحشت شد از رشادت [[عباس ابن علی(ع)|عباس‌]]|دوست به حیرت شد از وفای ابو الفضل }}

{{ب| دست اگر شد جدا ز پیکر پاکش‌|هست به پا تا ابد لوای ابو الفضل  }}
{{پایان شعر}}

===شعر ۳===
[[شهادت]] اباالفضل (ع){{شعر}}


{{ب| خواهی اگر نشانه ز مردان نامدار|یادی کن از وفای ابو الفضل جان نثار }}

{{ب| گر آورد زمانه شجاعان بی‌شمار|هیهات مثل او دگر آید به روزگار }}

{{م| چشم جهان ندیده چو او پاک گوهری‌}}
{{پایان شعر}}{{شعر}}
{{ب| هرجا که از جلالت او گفتگو کنند|لاهوتیان مقام ورا آرزو کنند}}

{{ب| آنانکه سوی درگه عباس رو کنند|دیگر کجا بهشت برین جستجو کنند }}

{{م| نه حسرتِ بهشت بَرند و نه کوثری‌ }}
{{پایان شعر}}{{شعر}}
{{ب| تا از کَفَش لوای حسینی سوا نبود|اردوی شاه را غمی از ماجرا نبود }}

{{ب| تا دستِ وی ز پیکر پاکش جدا نبود|زینب به درد و غصه و غم مبتلا نبود }}

{{م| زیرا که داشت همچو دلاور برادری‌ }}
{{پایان شعر}}{{شعر}}
{{ب| گردید تا که پیکر عباس غرق خون|افتاد از کَفَش علم و گشت سرنگون  }}

{{ب| آمد بلرزه گُنبد گردونِ نیلگون‌|خیل مَلک ز پَرده نمودند سر برون }}

{{م| دیدند پاره‌پاره فتادست پیکری‌ }}
{{پایان شعر}}{{شعر}}
{{ب| آه از دمی که پرتو چشمان بو تراب|گفتا بیا به یاریم ای شاه با شتاب }}

{{ب| تا در بَرش رسید شهنشاه مُستطاب‌|مه را به خاکِ تیره نگون دید آفتاب }}

{{م| زان صحنه شاه کرد به پا شور محشری‌ }}
{{پایان شعر}}
{| style="margin: 0 auto; "
| class="b" |<span class="beyt"> آه از دمی که پرتو چشمان بو تراب</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">گفتا بیا به یاریم ای شاه با شتاب </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> تا در بَرش رسید شهنشاه مُستطاب‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">مه را به خاکِ تیره نگون دید آفتاب </span>
|-
| colspan="3" class="b" |<center><div class="beyt" style="width: 50%;"> زان صحنه شاه کرد به پا شور محشری </div></center>
|}



<br />
{| style="margin: 0 auto; "
| class="b" |<span class="beyt"> گفتا که خم شد از غمِ هجرت مرا کمر</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">ای سرو راست دیده گشا و به من نگر </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> آمد زمان وصل مرا و تو را به سر</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">آخِر تو را چگونه توانم کِشم به بَر </span>
|-
| colspan="3" class="b" |<center><div class="beyt" style="width: 50%;"> دستت ز تن جداست ز کین ستمگری </div></center>
|}
<br />
{| style="margin: 0 auto; "
| class="b" |<span class="beyt"> (قاضی) هر آنکه اشک فشاند به خاک او</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">یا توتیای دیده کند خاکِ پاک او </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> یا شرح غم دهد ز تنِ چاک چاک او</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">آرد به یاد حالت اندوهناک او </span>
|-
| colspan="3" class="b" |<center><div class="beyt" style="width: 50%;"> دارد به صبح و شام دلِ پُر ز آذری </div></center>
|}
<br />

==منابع==

*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=700738&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌ ۲، ص: ۱۲۶۴-۱۲۶۶.]
{{شاعران}}
[[رده:ادبیات]]
[[رده:شاعران]]
[[رده:شاعران فارسی زبان]]
[[رده:شاعران معاصر]]