در حال ویرایش فناى زنوزى

==زندگینامه==

نامش میرزا عبد الرسول فرزند میرزا محمد حسن زُنوزى (فانى) متخلص به (فنا) است و زادگاهش زنوز مى‌باشد که یکى از سه بخش شهرستان مرند به شمار مى‌رود.<ref>تذکره شعراى آذربایجان،محمد دیهیم،چاپ اول،(تهران 1369)،ج 4،ص 252 و 273 و 274.</ref>

پدر وى (فانى) زنوزى (متولد 1172 ه.ق) مؤلف بحر العلوم و ریاض الجنه در علوم ریاضى دستى به تمام داشته و شاید به همین جهت باشد که بازماندگان وى در خوى به خاندان ریاضى مشهورند. در شعر و ادب نیز از شعراى بنام زمانه خود بوده ولى جز یک غزل از او فعلا در دست نیست.<ref>بزرگان و سخنسرایان آذربایجان غربى،محمود رامیان،محمد تمدن،علاء الدین تکش بى‌تا،ص 330 و 331.</ref>

«فنا»ى زنوزى از دوازده سالگى تا 70 سالگى به سیاحت سرگرم بوده و در سفر روم با میرزا سنگلاخ مولف تذکرة الخطاطین مصاحب و معاشر بوده است.<ref>حدیقة الشعراء تالیف سید احمد دیوان بیگى شیرازى،ج 2،ص 1392 به نقل از محمد على تربیت در(دانشمندان آذربایجان.)</ref>

وى در سرودن اشعار آیینى و ماده تاریخ‌سرایى بسیار توانا بوده و چند نسخه از دیوان اشعار وى در کتابخانه‌هاى ملى تهران و تبریز موجود مى‌باشد.
==سبک شعرى==

وى به دو زبان فارسى و ترکى شعر مى‌سروده و در شعر فارسى از سبک عراقى پیروى مى‌کرده است.
==دامنه تاثیر آثار عاشورایى==

بنا به نوشته تذکره‌نویسان وى دیوان اشعارى در [[مرثیه|مراثى]] و [[نوحه]] و مصائب حضرت [[سیدالشهدا (ع)|سید الشهداء]] داشته<ref>همان.</ref> و هم اکنون نسخه‌اى از آن در کتابخانه ملى تبریز به شماره 562 به خط خود شاعر در 167 برگ 16 سطرى موجود است.<ref>تذکره شعراى آذربایجان،محمد دیهیم،چاپ اول،(تهران 1369)،ج 4،ص 252 و 273 و 274.</ref> تردیدى نیست که اشعار ماتمى وى در زمانه او مورد استفاده ارادتمندان سالار شهیدان قرار داشته و در ادامه حیات شعر [[عاشورا]] در منطقه آذربایجان غربى و بالندگى شعر آیینى در آن سامان موثّر بوده است.

==برگزیده آثار عاشورایى==

به خاطر عدم دسترسى به یکى از نسخه‌هاى خطى دیوان اشعار فناى زنوزى ناگزیریم به نقل یک غزل عاشورایى از وى بسنده کنیم:

===غزل عاشورایی===

باز این فغان و غلغله اندر زمانه چیست؟ ......................این آتش زبان «فنا» را، زبانه چیست؟ 

مرغان باغ،کرده چرا سر به زیر پر......................درمانده جمله از طلب آب و دانه چیست؟ 

پژمرده غنچه و گل بر گلستان چرا؟......................برقى کزوست سوخته بر آشیانه،چیست؟ 

غنچه،فکنده پرده عصمت چرا ز رخ؟......................بلبل ز غصه، بسته زبان از ترانه چیست؟

سنگ عزا به سینه زند مطرب از چه رو؟......................برچیده بزم عشرت چنگ و چغانه چیست؟ 

گفتم به مرغ دل که به دهر این چه شورشى است؟......................این داستان تازه چه و این فسانه چیست؟ 

گفت: آن‌که دیده بسمل در خون تپیده را......................داند به خون نشان دۀ ما را نشانه چیست؟ 

گفتم که: نیست بى‌سبب این شیون عجیب......................بر هاى‌وهوى ناگه مردم، بهانه چیست؟ 

گفتا: چونى، نوا کن و بر نینوا گذر......................بنگر که سرِّ نالۀ نى در میانه چیست؟<ref>بزرگان و سخنرایان آذربایجان غربى،ص 199 و 200؛تذکرۀ شعراى آذربایجان،ج 4،ص 274 و 275.</ref>


==منابع==

*''[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=1040801&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author محمد علی مجاهدی، کاروان شعر عاشورا،زمزم هدایت، ج1، ص268-269.]''

==پی نوشت==
<references />{{شاعران}}
[[رده:افراد]]
[[رده:شاعران]]