در حال ویرایش عبدالله بن‌ علی‌ (ع)

{{جعبه اطلاعات اصحاب امام حسین (ع)
| عنوان              =
| تصویر              =مزار یاران امام حسین(ع).jpg
| اندازه تصویر       =
|توضیح تصویر         =
| نام کامل           =عبدالله بن‌ علی
| لقب                =
| نسب                =
| خویشاوندان سرشناس  =  امام علی (ع) و  فاطمه (ام‌ّ البنین) 
| تاریخ تولد         =
| شهر تولد           =
| کشور تولد          =
| محل زندگی           =
| تاریخ وفات/شهادت   =
| شهر وفات/شهادت     =
| نحوه وفات/شهادت     =
| مدفن               =
| از یاران           =
| فعالیت‌های اجتماعی  =
| مشایخ              =
| شاگردان           =
| آثار              =
| نقش های برجسته              =از اصحاب امام حسین (ع) و شهدای کربلا
}}'''عبدالله بن‌ علی،''' فرزند امام علی(ع) که در [[کربلا]] به [[شهادت]] رسید.

==زندگینامه==
عبدالله فرزند ‌امام علی (ع) و فاطمه (ام‌ّ البنین) دختر حزام بن خالد بن ربیعه از قبیله بنی‌ کلاب است.<ref name=":0">ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، ۱۳۸۷ ش. (ع)، سماوی، محمد بن طاهر، تحقیق محمد جعفر طبنسی، مرکز الدراسات الاسلامیه لحرس الثوره.، ص۶۷.</ref> او دومین فرزند ام‌ّ البنین است. کنیه‌اش ابومحمد بود و نام او را عبدالله اکبر نیز نوشته اند. عبدالله نزدیک به پنج سال با پدر بزرگوارش ‌امام علی (ع)، پانزده سال با برادرش امام حسن (ع) و بیست و پنج سال با برادرانش [[امام حسین (ع)]] و [[عباس ابن علی(ع)|حضرت عباس(ع)]] زندگی کرد.
==نقش در واقعه کربلا==
عبدالله از آغاز سفر از مدینه تا [[کربلا]] همراه برادر بزرگوارش امام حسین (ع) بود و همچون سه برادرش به رغم خواسته امام حسین (ع)، حاضر به ترک او نگردید و امان‌نامه [[عبید الله بن زیاد|عبیدالله بن زیاد]] را نپذیرفت. در بین فرزندان ام‌ّ البنین، او نخستین فرزند شهیدش است که به اشارت برادرش عباس (ع) به میدان شتافت و در حالی‌ که چنین رجز می‌خواند، می‌جنگید:<ref name=":0" />
{{شعر}}
{{م| اَنَا ابنُ ذی النَّجدةِ وَ الافضال }}

{{م| سَیفُ رَسول اللهِ ذوالنِّکال }}

{{م| ذاک عَلِی الخَیرِ ذوالفِعال }}

{{م| فی کُّلِ قَومٍ (یومٍ) ظاهِرُ الاَحوالِ }}
{{پایان شعر}}

من پسر مرد دلاور و بخشنده‌ام. آن مرد علی نیکوکار است که شمشیر پیامبر اکرم (ص) بود و کیفردهنده‌ای که آثار ترس از او در هر جماعتی آشکار است. 
===شهادت===
عبدالله پس از‌ نبردی‌ سخت و از پای درآوردن تنی چند‌ بالاخره‌ با [[هانی ‌بن‌ ثبیت ‌حضرمی|هانی ‌بن‌ شبیب‌ (ثبیت) حضرمی‌]] به‌ مبارزه‌ پرداخت‌ و با دو ضربت‌ که‌ در میان‌شان‌ رد و بدل‌ شد، به‌ دست‌ هانی‌ به ‌[[شهادت|شهادت‌]] رسید. هانی‌ سر او را از تن‌ جدا نمود. برخی نوشته‌اند با نیزه [[خولی‌ بن یزید اصبحی|خولی بن یزید اصبحی]] و به دست مردی از بنی‌تمیم و پس از زخم‌های فراوان به شهادت رسید. 

عبدالله فرزندی نداشت و در هنگام شهادت‌ ۲۵ سال‌ سن‌ داشت‌.<ref>- برای تفصیل بیشتر ر.ک : تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ ﻫ ق / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ م.، ج۵، ص۴۶۹؛  مروج الذهب و معادن الجوهر، مسعودی، علی بن الحسین، چاپ باربیه دومنار و پاوه دوکورتی، پاریس: ۱۸۷۷-۱۸۶۱ م. ، ج۳، ص۶۳؛ مقتل الحسین خوارزمی، خوارزمی، حسین، به کوشش الشیخ محمد السماوی، نجف: مطبعه الزهراء، ۱۳۶۷ ﻫ ق. ، ج۲، ص۲۸؛ انصار الحسین (ع)، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، ۱۳۸۷ ش.، ص۱۴۵-۱۴۶.</ref>

در [[زیارت رجبیه]] از او نام برده شده است و در [[زیارت ناحیه مقدسه]] به وی چنین سلام داده شده است: «السَّلامُ عَلَی عَبدِاللهِ بنِ اَمیرِ المُؤمِنینَ مُبلَی البَلاءِ وَ المُنادِی بِالوِلاءِ فی عَرصَةِ کَربَلاءَ المَضروبِ مُقبِلاً وَ مُدبِراً لَعَنَ اللهُ قاتِلَهُ هانِی بنَ ثَُبََیتٍ الحَضرَمِی» سلام بر عبدالله بن امیرالمؤمنین علی (ع)، آزمایش کننده بلا و منادی ولایت آل رسول (ص) در میدان [[کربلا]]، آنکه از پس و پیش ضربه‌ها خورد و زخم‌ها دید. خداوند قاتل او هانی بن ثبیت حضرمی را لعنت کند.» 
==منبع==

* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=2588126&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص ۴۴۲-۴۴۳.]

==پی نوشت==
[[رده: تاریخ]]
[[رده: افراد]]
[[رده: شهیدان کربلا]]
[[رده: شهدای بنی‌هاشم]]
<references />{{یاران امام حسین علیه السلام}}